وی درگفتوگو با کاشانه میگوید: جرائم، زندانیان و خانواده آنان باید درجهبندی شوند و به نسبت همان درجهبندی با آنان تعامل صورت گیرد و همه چیز از جمله کمکها بر اساس آن درجه باشد.
یونچی در بیان دلایل چنین نگرشی میگوید: در واقع بر اساس همین درجهبندی میتوان جزئیات ارتباطی با خانوادهها را به لحاظ مادی و معنوی مدیریت کرد. به طور مثال میزان ملاقاتها، مرخصیها، شیوه کار و کسب درآمد میان هر فرد تفاوت خواهد داشت یا اینکه خانواده فردی که مرتکب قتل غیرعمد است با قتل عمد یا تجاوز به عنف و مواد مخدر تفاوت دارد.
وی در خصوص آسیبهای زندانیشدن افراد برای خانوادهها معتقد است: اجازه نداریم به خانواده یک نفر به چشم جرم همان فرد زندانی نگاه کنیم و از آن مهمتر خانوادههای زندانیان را به یک چشم نباید نگاه کرد و باید بین خانواده زندانی عمد، غیرعمد و مواد مخدر تفکیک قائل شد. هر کس زندان میرود حبس دارد و برخی حبسها پاک میشود و لزومی ندارد خانواده متهم را به همان چشم نگاه کنیم.
یونچی با این توضیح که در جامعه ما هر خانوادهای به نسبت قیم و سرپرست خانواده سنجیده میشوند، اضافه میکند: وقتی میگویند همسر و فرزند دکتر فلانی یعنی هر فردی با متهم نسبت دارد، باید حرمت آن نسبت را رعایت کنیم نه اینکه پسوند و پیشوند را قربانی یک خطا کنیم.
وی درباره رفتارهای غلط اجتماعی که با خانواده متهم دارند، معتقد است: هرچند چنین رفتاری غلط است، اما به هر حال هر خانوادهای در قبال برخی متهمان مسئولیت دارند.
یونچی با اشاره به اینکه همه را به یک چوب نمیتوان راند، با ذکر مثالی توضیح میدهد: آیا خانواده متوجه نمیشود که فرد قاچاقچی است؟! متهمان و مجرمان را نباید به صورت عمومی دید بلکه باید جرم را تفکیک کرد و به همان نسبت به خانواده هم نگاه کرد چراکه اتهام و مجرمیت اعضای خانواده سرپرست خانواده بسیار مهم است و باید اصل اتهام و جرم از یکدیگر شناخته شود.
وی یکی از آسیبهای مهم برای خانواده زندانی را نبود قیم و سرپرست خانواده برشمرد و گفت: وقتی پدر بالای سر بچه نباشد، فرزند آسیب میبیند. من در طول هفته دهها پیام دارم که درخواست پدری کردن دارند. برای من این واژه یعنی دادن شغل و تخصص و هیچ خیری را برای نقش پدری، از این بالاتر برای خانواده یک زندانی نمیدانم. من پیشنهاد شغل میدهم در حالی که عقبنشینی میکنند. باید به این افراد تخصص یاد داد تا با داشتن تخصص بتوانند وارد عرصه کار و جامعه شوند.
وی در صحبتهای خود بارها تأکید کرد: در موارد مختلف قصور و تقصیر خانواده متهمی را که قاطع طریق و زورگیر و مرتکب قتل است، میبینم، پس آنها هم باید تاوان پس بدهند و به شخصه تمایل کمک به چنین خانوادههایی را ندارم، زیرا به عینه قصور آنها را میبینم.
یونچی یکی از موانع اشتغال حبسکشیدهها را انگ سابقهدار بودن برشمرد و گفت: این برچسب را باید از زندانی و خانواده زندانی گرفت تا از گذشته و اشتباه صورت گرفته فاصله پیدا کند.
این کارآفرین در پایان خاطر نشان کرد: دید مردم را به خانواده محکومان زندانی متمایز کنید. به زندانی کار بدهید، اما بر اساس درجهبندی به او شغل اعطا کنید، به طور مثال میتوان وی را به کار گرفت، اما حساب و کتاب را از او دور نگه داشت.