اخبار کلی
روایتی از جدایی یک زوج در سایه شبکه‌های اجتماعی
جامعه‌شناسان معتقدند در ساختار فعلی جامعه، چند عامل دست به دست هم می‌دهند تا ازدواج‌ها ناپایدارتر شوند. فشار اقتصادی و ناتوانی در تأمین انتظارات مصرف‌گرایانه، تجمل‌گرایی القایی از سوی فضای مجازی و فقدان مهارت ارتباطی میان زوج‌ها از جمله این موارد است. در پرونده مریم و رضا، هر سه عامل حضور داشتند
محدثه نیازی، مشاور خانواده:
وقتی هر یک از طرفین تنها به خواسته‌ها، نیاز‌ها و منافع شخصی خود می‌اندیشد، دیگری را نمی‌بیند و درک نمی‌کند و همین امر زمینه‌ساز افزایش تنش‌ها و کاهش همدلی می‌شود، پس فردگرایی عاملی پنهان، اما مؤثر در طلاق است. در چنین شرایطی، زوج‌ها یا ناگزیر به تحمل یکدیگر می‌شوند یا تصمیم به جدایی می‌گیرند
وقتی در خانواده زن و مرد خود را صاحب حق و نه تکلیف بدانند و وظیفه‌ای در قبال داشته‌های مشترک خود حس نکنند و خودیت خودشان را از آنها ارزشمندتر بدانند برای حفظ علقه‌های دونفره یا چندنفره‌شان نیز تلاش چندانی نمی‌کنند و به راحتی از موجودیت آنچه با عشق به دست آورده بودند می‌گذرند
محمدامیر هاشم‌پور، مدیرعامل مؤسسه روان‌شناسی «باتاب هزاره فردا»:‌
زوجین باید بیاموزند برای خودشان و رابطه شان وقت، انرژی و سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاری در آموزش رابطه و یادگیری مهارت‌هایی برای ایجاد یک زندگی مشترک خوب و پایدار، می‌تواند مهم‌ترین عامل در استحکام خانواده‌ها باشد
سیده‌نرگس موسوی، مشاور و زوج درمانگر:‌
هنوز در ذهن بسیاری از مردم این باور غلط وجود دارد که رفتن پیش روانشناس یعنی مشکل روانی داشتن یا ضعف در مدیریت زندگی. در حالی‌که مشاوره، در اصل یادگیری مهارت‌های زندگی و ارتباط مؤثر است، درست مانند مراجعه به پزشک برای حفظ سلامت جسم
اگر زوج‌ها یاد خدا را در زندگی زنده نگه دارند و سفره‌ای سالم و ساده داشته باشند، زندگی‌شان روی اصولی محکم و درست پیش می‌رود. این همان سبک زندگی اسلامی است، سبکی ساده، اما پر از برکت و محبت. اگر دوباره به آن برگردیم، خانه‌های‌مان امن تر، دل‌های‌مان آرام‌تر و در نتیجه آمار طلاق کمتر می‌شود
یکی از علت‌ها این است که ازدواج، برای خیلی‌ها شبیه به اجرای یک نمایش شده؛ با صحنه‌ای پرنور، لباس‌های خاص، عکس‌های حرفه‌ای و لبخند‌هایی که گاهی واقعی نیستند.
نقش رسانه‌ها در شکل‌گیری نگرش‌های جدید نسبت به ازدواج و طلاق
در گذشته، مسیر ازدواج مسیری شناخته‌شده و قابل پیش‌بینی بود. خانواده‌ها، اقوام یا واسطه‌ها نقشی تعیین‌کننده داشتند
در هیاهوی روزمره، میان این همه خبر و تصویر و پیام، گاهی فقط یک اسم کافی ا‌ست تا آدم لحظه‌ای مکث کند