شفاخانه رابطه آشفته ما با خود و دیگران کجاست؟

دهه آخر صفر بود که به یک هیئت خانگی دعوت شدم. مادر و دختر بچه تقریباً ۴ ساله کنارم نشسته بودند. از همان اول که نشستم تلفن همراه مادر دست کودک و مشغول بازی کردن با آن بود. تلاش کردم نگاه نکنم، اما واقعاً فضا به حدی کوچک بود که نگاه کردن به صفحه گوشی اجتناب ناپذیر شد. کودک مشغول بازی کردن در یک برنامه‌ای بود. یعنی دختربچه ۴ ساله یک صورتک معمولی را با انواع و اقسام لوازم آرایشی گریم می‌کرد. جذاب، خوش رنگ و لعاب و قطعاً برای ساکت نگه‌داشتن بچه از نظر مادر این کودک، بهترین روش بود. در این بازی هراندازه که کودک به شیوه بهتری عروسک را آرایش کند امتیاز بالاتری کسب خواهد کرد.

مگر می‌شود روز کودک باشد و یادی از مهدی آذر یزدی نکنیم؟ بزرگ‌ترین لذت این پیرقصه گو از همان دوران نوجوانی، کتاب خواندن بود و تنها هراسش این بود عمرش به پایان برسد و حسرت کتاب‌های نخوانده را با خود ببرد.

به گفته دبیر میز گردشگری دسترس‌پذیر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، گردشگری اثر مثبتی بر از بین رفتن موانع ذهنی- روانی میان سالمندان دارد، اما نظر به محدودیت‌های موجود برای سالمندان، در گردشگری سالمندی نیاز به تجهیزات استاندارد و مناسب‌سازی‌شده وجود دارد.

فریبا زن ۴۷ ساله‌ای است که بعد از فوت مادرش حالا نگهداری از پدر ۸۰ ساله‌اش را بر عهده دارد. او یک خواهر و یک برادر هم دارد، اما برادرش در خارج از کشور زندگی می‌کند و خواهرش هم ساکن یکی از شهرستان‌های تهران است، به همین خاطر مسئولیت نگهداری از پدرش بر عهده اوست.

طبق گفته دبیر فراکسیون سلامت سالمندان مجلس یکی از نگرانی‌های جدی در مورد سالمندان کاهش مصرف روزانه آب است که باید به همان اندازه که به جوانان توصیه شده برای سالمندان هم مصرف شود و برای تشویق سالمندان جهت نوشیدن آب، برای آنان زنگ آب تعریف کرد.

یکی از برکات خانه و خانواده حضور پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هاست. آن‌هایی که نقطه عطف در خانواده هستند و با حضور آن‌ها هر خطا و اشتباهی هر چقدر هم بزرگ باشد بدون چالش و باتدبیر حل می‌شود. باید قدرشان را بدانیم و شأن و حرمت‌شان را حفظ کنیم. دکتر شقایق اقبالی‌نژاد روانشناسی بالینی معتقد است اگر استقلال و حریم شخصی سالمندان در هر شرایطی حفظ شود، فرزندان و مراقبان سالمند بدون هیچ چالش و مشکلی می‌توانند وظایف‌شان را در قبال آن‌ها انجام دهند. گفت‌وگوی زیر با این روانشناس است.

طب سالمندی بیش از ۷۰ سال در دنیا سابقه داشته و از سال ۱۳۹۰ در کشورمان شکل گرفت و چهار دوره نیز تقویت، اما در نهایت به دلایلی حذف شد. هرچند برای راه‌اندازی آن قول مساعد از سوی مسئولان داده شده است، اما هنوز تعداد زیادی از خانواده‌ها نمی‌دانند با مراجعه به متخصصان این رشته می‌توانند سلامت و بهداشت فیزیکی و روحی سالمندانشان را تضمین کنند. براساس استاندار‌های جهانی، ما بیش از ۲ هزارو ۱۰۰ متخصص طب سالمندی نیاز داریم، اما تنها ۲۳ متخصص طب سالمندی در کشور مشغول خدمت هستند که برای همین تعداد نیز هنوز امکاناتی فراهم نشده است. به طور مثال این متخصصان مجاز به نوشتن ام‌آر‌ای برای مراجعان خود نیستند. به هر حال امروزه با توجه به افزایش جمعیت سالمندی و بالا رفتن سرعت سالمند شدن می‌طلبد این رشته توسعه یابد. همانطور که دکتر قریب رشته طب کودکان را در کشور راه‌اندازی کرد و توانست آن همه مرگ و میر کودکان را مدیریت و کاهش دهد، برای مدیریت ابر بحران سالمندی نیز نیاز است این طب توسعه پیدا کند. دکتر احمد دلبری، متخصص طب سالمندی، رئیس انجمن علمی سالمندان ایران و دانشیار دانشگاه علوم و توانبخشی سلامتی اجتماعی تهران است که سال‌ها در این رشته فعالیت داشته و تجربیات زیادی را با مداوای سالمندان کشور به دست آورده است. با این استاد دانشگاه گفت‌وگویی درباره سلامت سالمندی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

چند کتاب جدید که دربارۀ پلاستیک‌ها و اثرات آن بر زندگی ما و محیط زیست‌مان نوشته شده‌اند، پیام تقریباً واحدی دارند: تسلیم شوید. دنیای ما به اشغال پلاستیک‌ها درآمده است و این‌طور که به نظر می‌رسد، فعلاً راهی برای رهایی از شر آن‌ها نداریم. الیزابت کولبرت، روزنامه‌نگار برجستۀ محیط‌زیست و برندۀ جایزۀ پولیتزر، در این نوشته با مرور این کتاب‌ها می‌گوید آنچه لازم است، بازبینی‌ای عمیق و جدی در نحوۀ زندگی کردن ماست. بحران آلودگی پلاستیکی شاید هیچ راه‌حلی بدون پرداختن به این مسئله نداشته باشد. محمد قریبی مقاله کولبرت را از وب‌سایت نیویورکر به فارسی برگردان و در وب‌سایت ترجمان منتشر کرده است. آنچه می‌خوانید خلاصه جستار‌هایی از این مقاله است.