جوان آنلاین: بعد از دو شب لذت بردن از فوتبال با تماشای دو دیدار مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، شامگاه پنج‌شنبه علاقه‌مندان به فوتبال باز هم شاهد بازی‌هایی بودند که فرسنگ‌ها از سطح اول فوتبال جهان فاصله داشت. بازی‌هایی خالی از صحنه‌های زیبای فوتبالی و لبریز از فحاشی و درگیری که این هفته مشت و لگد هم به آن اضافه شد تا فوتبال باشگاهی ایران ثابت کند هیچ بویی از حرفه‌ای‌گری نبرده است. راستی پنج‌شنبه شب باز هم می‌شد از فوتبال لذت برد و آنها که به تماشای دو بازی مرحله نیمه‌نهایی لیگ اروپا نشستند حتماً لذت زیادی بردند.
هفته بیست‌و‌نهم رقابت‌های لیگ برتر در چنین حال و هوایی برگزار شد. در خرم‌آباد هواداران خیبر تا دل‌شان خواست از خجالت علی علیپور درآمدند و دست‌آخر هم یک مشت پای چشم افشین پیروانی کاشتند. در اهواز هم هواداران استقلال خوزستان در اعتراض به مدیران تیم‌شان چنان به جان هم افتادند که در تاریخ فوتبال دنیا بی‌سابقه است. شنیده بودیم که هواداران دو تیم به جان هم می‌افتند، اما اینکه هواداران یک تیم اینگونه وحشیانه با هم درگیر شوند و کار را به بیرون ورزشگاه هم بکشانند بدون تردید بی‌سابقه است. در لیگی که از همان سوت آغازش فحاشی آغاز می‌شود و ارکان اخلاقی و انضباطی آن فقط نگاه می‌کنند یا در نهایت جریمه نقدی در نظر می‌گیرند باید هم منتظر کشیده شدن کار به اینجا باشیم. آنچه که این هفته در خرم‌آباد و اهواز دیده شد، تکرار فجایعی بود که طی هفته‌های گذشته در ورزشگاه‌های دیگر نیز دیده شده بود؛ خب چشم آقایان مسئول از فدراسیون گرفته تا سازمان لیگ روشن که ثمره برگزاری ۲۹ هفته مسابقه شده، فحش ناموسی و کاشتن مشت زیر چشم سرپرست تیم میهمان!
جای شکی نیست که اگر برخورد درست و قاطعی صورت می‌گرفت کار به اینجا کشیده نمی‌شد، ولی تعلل در صدور احکام و برخورد نه‌چندان محکم و منطقی با خاطیان از تیم‌های مختلف باعث پدید آمدن این وضعیت فاجعه‌بار شده است. وضعیتی که جا دارد بابت آن به همه اعلام خطر کنیم، خطر رفتن به ورزشگاه، یعنی جایی که هیچ امنیتی در آن وجود ندارد؛ امنیت اخلاقی که هیچ امنیت جانی مهم نیست!
در چنین اوضاعی حتماً باید خوشحال باشیم که فقط یک هفته دیگر مانده و پنج‌شنبه شب پیش‌رو همه چیز تمام می‌شود. البته ماجرای زیاده‌خواهی تراکتور به عنوان قهرمان زودهنگام لیگ هنوز پابرجاست و آنها می‌خواهند با زیر پا گذاشتن تمام قوانین حاکم بر فوتبال باشگاهی جهان در شهر خودشان جشن قهرمانی بگیرند و این می‌تواند حاشیه‌ای تازه در نقطه پایانی لیگ برتر باشد. لیگی مثلاً حرفه‌ای که حتی بدیهی‌ترین قوانین فوتبال، یعنی میزبانی و میهمانی هم در آن به صورت سلیقه‌ای تغییر می‌کند.
تنها اتفاق مهمی که می‌تواند در هفته آخر رخ دهد احتمال تغییر جای تیم‌های دوم و سوم جدول رده‌بندی است. تغییری که استقلال تهران در بروز آن نقش اول را ایفا می‌کند. استقلال در نهایت می‌تواند در بهترین حالت با رتبه هشتمی و در بدترین حالت با جایگاه دهمی لیگ را به پایان برساند، اما نتیجه بازی آخر شاگردان مجتبی جباری در اصفهان و مقابل سپاهان گره خورده با سرنوشت زرد‌های اصفهان و سرخ‌های تهران.
پرسپولیس پنج‌شنبه در تهران میزبان هوادار سقوط کرده است، هواداری که این هفته به نفع سرخ‌ها با سپاهان مساوی کرد و هیچ بعید نیست که هفته آینده به نفع سپاهان ترمز پرسپولیس را بکشد، ولی با وجود این سرخ‌ها چشم امید به رقیب دیرینه دارند تا حداقل به سپاهان در اصفهان نبازد و آنها بتوانند با برتری مقابل هوادار در جدول دوم شوند و سهمیه حضور در لیگ نخبگان را کسب کنند. کاری که باید منتظر ماند و دید آبی‌ها از عهده انجام آن برمی‌آیند یا نه.
این سومین باری است که پرسپولیس در این فصل محتاج استقلال می‌شود. سرخ‌ها برای صعود به مرحله حذفی لیگ نخبگان چشم به شکست استقلال داشتند و برای صدرنشینی در لیگ برتر چشم به پیروزی آنها مقابل تراکتور، اما آبی‌ها در هر دو بازی برعکس عمل کردند و سرخ‌ها را ناکام گذاشتند؛ اولی را بردند و پرسپولیس حذف شد و دومی را باختند و سرخ‌ها پایین‌تر از تراکتور ایستادند. حالا این سومین دیداری است که نتیجه‌گیری استقلال در آن به آینده پرسپولیس گره خورده است. اما آیا استقلال برای سومین بار پرسپولیس را ناکام می‌گذارد یا اینکه سپاهان را پایین می‌آورد؟ باید تا پنج‌شنبه شب منتظر ماند تا نتیجه تنها بازی مهم فوتبال بی‌اخلاق و پرحاشیه ایران در آخرین هفته را دید.
