یک وقتی یک داستانی از داستانهای خارجی خواندم. نوشته بود یک دختری خیلی مذهبی بود. یکی از این شاهزادگان، خیلی عاشق و علاقهمند به این دختر بود ولی او یک مرد شهوتران عیاشی بود
این بنده در تمام سخنرانیهایی که در مدت اقامتم در تهران ایراد کردهام، هیچ سخنرانی از سخنرانیهای خود را ندیدم که مانند این سخنرانیها مورد توجه و استقبال قرار گیرد
یکی از پژوهشگرانی که با ایشان همنشینی داشته، گفته است: «وقتی کنگره هفتصدمین سال مولوی در دانشگاه تهران برگزار شد، برگزارکنندگان بهعمد یا به سهو از استاد جعفری بهعنوان یک محقق ایرانی مثنوی دعوت به عمل نیاوردند
در دوران اختناقهای شدید، تحریمها و محدودیتهای شیعه، این انسان ۲۵۰ساله بود که پیروان حقیقت و رهروان ولایت را با خزانه عظیمی به نام دعا، آشنا و مکتب نیایش را پایهگذاری کرد.
در طول تاریخ، ما افرادی مثل شیخ طوسی، علامه حلّی و امثال اینها را داریم که تنوع علمی دارند، اما در زمان ما انصافاً کم است؛ یعنی بنده غیر از ایشان کسی را با این تنوع علمی نمیشناسم