در شرایطی که همه چیز دست به دست هم داده است فیلم «فسیل» بتواند فروش بیشتری کسب کند، اتفاق عجیب و غریبی هم رخ می‌دهد که اساساً این اتفاق هم در راستای فروش بیشتر فیلم فسیل است؛ فیلم‌های «خط استوا» و «غریب» که برای نوروز اکران شده بودند و همچنان می‌توانستند فروش بیشتری داشته باشند، به یک باره سر از پلتفرم‌ها درآوردند. این اتفاق آنقدر عجیب است که می‌تواند تأثیر منفی در اکران‌های آینده داشته باشد. به این منظور که مخاطب دیگر رغبتی نمی‌کند با بهای ۶۰ هزارتومانی بلیت برای دیدن فیلم به سالن سینما برود، پس ترجیح می‌دهد صبر کند تا فیلم مورد نظر پس از مدت کوتاهی وارد شبکه خانگی شود. از این طریق فیلم را با یک بار هزینه در جمع خانواده می‌شود دید که اساساً این آسیب بزرگی برای سینما محسوب می‌شود.
«غریب» توانست در مدت دو ماه به بیش از ۹ میلیارد فروش برسد. این را اضافه کنید که اگر چیدمان اکران نوروزی و عیدفطر با بدسلیقگی انتخاب نمی‌شد، غریب می‌توانست فروش بیشتری داشته باشد، اگر چه در دو هفته اخیر هم سالن‌های اکران این فیلم خالی از مخاطب نبوده و فروش یک هفته اخیر آن ۷۲۰ میلیون تومان بوده است. این فروش برای یک اثر حماسی و جنگی می‌تواند بیش از حد قابل توجه باشد، اما تصمیم پخش این فیلم در شبکه خانگی (پلتفرم) به شدت تعجب‌آور است. احتمالاً شورای صنفی نمایش، سعی بر این دارند فروش فیلم فسیل را بیش از این افزایش بدهند که شاید این فروش برای سینمای ایران افتخار باشد! سینمای ایران یکدست فسیل شده است تا فروش آن هر روز یک رکورد تازه ثبت کند، اما فسیل با فیلم‌هایی مثل «دسته دختران»، «سه کام حبس» یا «ملاقات خصوصی» می‌خواهد رقابت بکند؟
در شرایطی طی چند ماه اخیر بعضی از فیلم‌ها مانند «جنگ جهانی سوم» یا «خط فرضی» در فضای مجازی به طور غیرقانونی منتشر شده است که چیدمان اکران به نفع فسیل رقم خورده است، اما اینکه چرا برای فسیل چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد، جای تعجب دارد! به نظر می‌رسد مدیران سینمایی علاقه‌ای به اکران فیلم‌های ملودرام یا هنری یا تداوم اکران آن‌ها در سینما‌ها ندارند. اینکه غریب با بودجه دولتی و ارگانی ساخته شده است نمی‌تواند دلیلی باشد بر پخش زودهنگام آن در پلتفرم‌ها. جالب است که چند روز از پخش این فیلم‌ها در شبکه خانگی می‌گذرد و هنوز «خط استوا» و «غریب» اکران سینمایی دارند، این در حالی است که بیشتر سانس‌های پردیس‌های سینمایی فسیل را نمایش می‌دهند. این خودش می‌تواند یک حرکت ضدفرهنگی تلقی شود. مخاطبی که قصد دارد فیلم محبوبش را در سالن سینما ببیند، باید به جای آن فسیل ببیند. این رفتار از سوی سینماداران به شدت غیرقابل توجیه است. سینما رسانه‌ای سلیقه‌ای است که تصور می‌شود مدیران سینمایی و سینماداران بیشتر از هنر و فرهنگ به بخش درآمدزایی علاقه دارند چراکه در سه سال اخیر به دلیل ویروس کرونا سینماداران مانند قشر‌های دیگر نتوانستند اقتصاد متعادلی داشته باشند و حالا فیلم فسیل می‌تواند یک فرصت برای جبران هزینه‌ها باشد. در این میان مخاطب فرهنگی سینمای ایران باید فیلم مورد علاقه‌اش را به جای پرده سینما در قاب تلویزیون یا موبایل ببیند، اما فیلم مبتذلی مانند فسیل باید هر روز افزایش فروش داشته باشد یا فیلمی مثل ملاقات خصوصی که ماه‌هاست از اکران آن می‌گذرد از پرده سینما پایین کشیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد انگار مدیران سینمایی می‌خواهند آثار فرهنگی را از سینما حذف کنند و به جای آن آثاری مانند «بخارست» یا فسیل را اکران کنند که این کار باعث می‌شود سلیقه مخاطب تنزل پیدا کند. مدیران سینمایی اگر می‌خواهند و لازم می‌دانند سینمای ایران سرپا باشد، باید فکری به حال مخاطبان فرهنگی کنند و فاصله بیشتر اکران فیلم‌ها تا پخش آن‌ها در پلتفرم‌ها می‌تواند سالن‌های سینما را شلوغ کند.
