جوان آنلاین: بازگشت برنامه گفت‌و‌گو‌محور «جام‌جم» در سال جدید به آنتن شبکه یک، شائبه‌هایی درباره فاصله گرفتن آن از رویکرد چالشی و انتقادی پیشین را ایجاد کرده چه اینکه به جای حرکت در مسیر منتقدانه قبلی به محملی برای تبیین برنامه‌های سازمان بدل شده است.
برنامه تلویزیونی «جام‌جم» خیلی زود توانست جای خود را در دل مخاطبان باز کند؛ برنامه‌ای که با هدف گفت‌و‌گو‌های صریح، چالشی و انتقادی روی آنتن رفت تا رسانه ملی را از درون به نقد بکشد و بستری برای اصلاح، شفاف‌سازی و پاسخ‌گویی فراهم آورد. از همان قسمت‌های ابتدایی، حضور احمد موسوی‌صمدی، مجری مسلط و صریح‌اللهجه به برنامه جانی تازه داد و مناظره‌هایی جدی و جذاب شکل گرفت که موضوعات متنوعی را دربر می‌گرفت؛ از برنامه‌های کودک و آثار مناسبتی گرفته تا نقش رسانه در بحران‌ها، عملکرد پلتفرم‌ها و مسائل روز حوزه فرهنگ و رسانه. گفت‌و‌گو‌هایی که اغلب تند و جنجالی بودند و گاه‌وبی‌گاه زمزمه‌هایی درباره توقف برنامه را به دنبال داشتند، حتی در مقطعی با پایان فصل نخست و بلاتکلیفی فصل جدید، شایعات درباره حذف کامل «جام‌جم» از کنداکتور تلویزیون جدی شد. اما در نهایت «جام‌جم» بازگشت؛ البته با تغییراتی. از جمله تغییر روز پخش به سه‌شنبه‌ها و بازنگری در ساختار برنامه. با این‌حال، چیزی که بیش از همه جلب توجه کرد، فاصله گرفتن برنامه از فضای مناظره‌های پرحرارت و چالشی گذشته بود. در قسمت‌های جدید با حضور چهره‌هایی، چون سعید ابوطالب، تلاش‌هایی برای بازگرداندن آن روحیه نقادانه دیده شد، اما هنوز مشخص نیست آیا این مسیر ادامه خواهد یافت یا نه. ابوطالب به صراحت در نقد شناخته می‌شود و در برنامه اخیر نیز سعی کرده بی‌پرده سخن بگوید، اما پرسش اینجاست: «جام‌جم» به‌دنبال آرام‌تر کردن فضاست یا به دنبال بازتعریف مدل جدیدی از گفت‌و‌گو‌های چالشی است؟
در چند قسمت تازه «جام‌جم»، تهیه‌کننده برنامه هم تغییر کرده و مصطفی هیودی جای خودش را به علی نادری داده است. حال باید دید به ساختار قبلی وفادار خواهد ماند یا سبک تازه‌ای برای «جام‌جم» در نظر دارد. در این میان نباید فراموش کرد که رسالت «جام‌جم» چیزی فراتر از تولید یک برنامه تلویزیونی است. هدف اصلی، همان‌طور که از زبان سازندگان عنوان شده، دعوت از کارشناسان و چهره‌هایی با دیدگاه‌های مختلف برای بررسی مسائل فرهنگی و رسانه‌ای جامعه، نقد رسانه‌های زرد، تبیین افکار عمومی و پرده‌برداری از موضوعات مغفول مانده است. این برنامه در واقع تلنگری برای مدیران فرهنگی و رسانه‌ای کشور محسوب می‌شود. با وجود این، «جام‌جم» نباید حرارت خود را از دست بدهد. نباید به برنامه‌ای تشریفاتی و بدون کنش تبدیل شود. مخاطب دوست دارد این برنامه همچنان تریبونی برای بیان دغدغه‌های مردم، رسانه‌گران و منتقدان باشد، آن‌هم بدون سانسور، نطق‌کشی و فشار‌های بیرونی.
