یکی از سیاستهای کارآمد و راهبردی برای پیشرفت و انتفاع اقتصادی در صحنه رقابت اقتصاد جهانی، از تلاقی دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی با عنوان «دیپلماسی اقتصادی» حاصل میشود. دیپلماسی اقتصادی به مفهوم کارکردی کردن دیپلماسی در عرصه اقتصاد و به کارگیری تواناییهای بالقوه و بالفعل دیپلماسی برای تحقق اهداف اقتصادی کشورهاست. از وظایف اصلی دیپلماسی اقتصادی، ظرفیتسازی برای تجارت است که شامل
استفاده از نفوذ و روابط سیاسی برای تحت تأثیر قرار دادن جریان تجارت و سرمایهگذاری بینالمللی میشود. بر همین اساس ضرورت جهتگیری دیپلماسی اقتصادی ایران
به سوی بازار همسایگان به ویژه در شرایط فشار حداکثری امریکا، اهمیت ویژهای پیدا میکند و افغانستان به عنوان دروازه ورود ایران به آسیای مرکزی و چین بهترین فرصت
برای حضور فعالان اقتصادی، تجاری است و استفاده از ظرفیت کشورهای همسایه یکی از مسائل با اهمیت در دیپلماسی اقتصادی بهشمار میرود. در میان این کشورها، افغانستان به دلیل اشتراکات فرهنگی و زبانی و نیز دارا بودن وضعیت اقتصادی خاص از اهمیت و جایگاه ویژهای در دیپلماسی اقتصادی ایران برخوردار است، از آنجا که کشور افغانستان ۹۰درصد نیازهای خود را از کشورهای همسایه خود تأمین میکند، میتواند نقش مهمی به عنوان کشور مقصد در صادرات ایران داشته باشد.
۶۵۰ هزار کیلومترمربع وسعت و تقریباً ۲۸ میلیون نفر جمعیت و بیش از ۹۳۰ کیلومتر مرز مشترک، جایگاه و اهمیت ویژهای به لحاظ ژئواکونومی و ژئواستراتژیکی در بین همسایگان ایران دارد. مطابق آمار مرکز تجارت جهانی، ایران نخستین مبدأ واردات افغانستان در چند سال گذشته بوده است. میزان تجارت ایران و افغانستان سالانه حدوداً ۵/۲ میلیارد دلار است. صادرات سالانه ۲۳۷ مگاوات برق یکی از مهمترین محصول صادراتی ایران به این کشور محسوب میشود. به نظر میرسد در یک دهه اخیر وجود برخی اختلاف نظرهای سیاسی- امنیتی بین دو کشور، وجود تحریمهای بینالمللی علیه ایران و همچنین واگرایی سیاسی ناشی از تنشها و اختلافات آبی از عوامل مهم عدم رشد مبادلات اقتصادی بین دو کشور بوده است، اما عواملی نیز وجود دارد که باعث اهمیت افغانستان در روابط اقتصادی ایران میشود. عربپور با تشریح این عوامل
میگوید:
۱. افغانستان دروازه ورود ایران به آسیای مرکزی است: این کشور از سمت شرق با تاجیکستان و منطقه کشمیر هم مرز است که مردم این مناطق قرابت فرهنگی و دینی زیادی با ایران دارند؛ این مسئله میتواند از نظر صادرات اهمیت بالایی داشته باشد. همچنین روابط راهبردی با افغانستان میتواند مرزهای ایران را عملاً تا چین برساند.
۲. بهرهبرداری از ظرفیتهای مرزی مشترک: هم مرز بودن افغانستان با ایران همانند دیگر همسایگان ظرفیتهای فراوانی در اختیار ایران جهت تأمین ارز موردنیاز قرار داده است. هماکنون کاهش دسترسی ایران به ارز به دلیل تحریم، موجب ایجاد و گسترش بازار سیاه در امتداد مرز افغانستان- ایران شده است.
۳. تقویت همبستگی اقتصادی منطقهای از طریق بندر چابهار، پروژه راه ابریشم: در این میان ایران و افغانستان امروزی که برای هزاران سال نقش یک پل ارتباطی بین شرق و غرب و شمال و جنوب را ایفا کردهاند، راه ابریشم جدید میتواند زمینههای همکاری را مرحله به مرحله گسترش دهد. بدون شک توسعه اقتصادی منطقه با افغانستان به ریشهکنسازی تولید و توزیع موادمخدر زمینههای گرایش به تروریسم و افراطگرایی مذهبی از طریق کاملاً مسالمتآمیز کمک میکند. این کارشناس اندیشکده دیپلماسی اقتصادی خاطرنشان میکند: آنچه موجب استفاده حداکثری از ظرفیت اقتصادی کشورهای همسایه مثل افغانستان خواهد شد، به کارگیری دیپلماسی اقتصادی فعال از سوی ایران است. افغانستان از ظرفیتهای خوبی برای تقویت تجارت خارجی ایران برخوردار است. این کشور دروازه ورود ایران به کشورهای آسیای میانه است و به دلیل قرار گرفتن در مسیر راه ابریشم ظرفیت بالایی برای انتقال کالا را داراست.
*کارشناس اندیشکده دیپلماسی اقتصادی