قدر مسلم این است که قبل از اسلام در میان بعضی ملل حجاب وجود داشته است.
در ایران باستان و در میان قوم یهود و احتمالاً در هند حجاب وجود داشته و از آنچه در قانون اسلام آمده سختتر بوده است، اما در جاهلیت عرب، حجاب وجود نداشته و به وسیله اسلام در عرب پیدا شده است.
ویل دورانت در صفحه ۳۰ جلد۱۲ تاریخ تمدن (ترجمه فارسی) راجع به قوم یهود و قانون تلمود مینویسد:
«اگر زنی به نقض قانون یهود میپرداخت، چنانکه مثلاً بیآنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم میرفت یا در شارع عام نخ میرشت یا با هر سنخی از مردان درددل میکرد یا صدایش آنقدر بلند بود که، چون در خانهاش تکلم مینمود، همسایگانش میتوانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.»
علیهذا حجابی که در قوم یهود معمول بوده از حجاب اسلامی بسی سختتر و مشکلتر بوده است.
در جلد اول تاریخ تمدن صفحه ۵۵۲ راجع به ایرانیان قدیم میگوید: «در زمان زرتشت زنان منزلتی عالی داشتند، با کمال آزادی و با روی گشاده در میان مردم آمد و شد میکردند...».
آنگاه چنین میگوید: «پس از داریوش مقام زن مخصوصاً در طبقه ثروتمندان تنزل پیدا کرد. زنان فقیر، چون برای کارکردن ناچار از آمد و شد در میان مردم بودند، آزادی خود را حفظ کردند ولی در مورد زنان دیگر گوشهنشینی زمان حیض که برایشان واجب بود، رفتهرفته امتداد پیدا کرد و سراسر زندگی اجتماعیشان را فرا گرفت و این امر خود مبنای پردهپوشی در میان مسلمانان به شمار میرود. زنان طبقات بالای اجتماع جرئت آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوشدار از خانه بیرون بیایند و هرگز به آنان اجازه داده نمیشد آشکارا با مردان آمیزش کنند. زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را ولو پدر یا برادرشان باشد، ببینند. در نقشهایی که از ایران باستان بر جای مانده هیچ صورت زن دیده نمیشود و نامی از ایشان به نظر نمیرسد...».
چنانکه ملاحظه میفرمایید حجاب سخت و شدیدی در ایران باستان حکمفرما بوده، حتی پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده میشدهاند.
به عقیده ویل دورانت، مقررات شدیدی که طبق رسوم و آیین کهن مجوسی درباره زن حائض اجرا میشده که در اتاقی محبوس بوده، همه از او در مدت عادت زنانگی دوری میجسته و از معاشرت با او پرهیز داشتهاند، سبب اصلی پیدا شدن حجاب در ایران باستان بوده است. در میان یهودیان نیز چنین مقرراتی درباره زن حائض اجرا میشده است، اما اینکه میگوید: «و این امر خود مبنای پردهپوشی در میان مسلمانان به شمار میرود» منظورش چیست؟
آیا مقصود این است که علت رواج حجاب در میان مسلمانان نیز مقررات خشنی است که درباره زن حائض اجرا میشود؟! همه میدانیم که در اسلام چنین مقرراتی هرگز وجود نداشته است و ندارد. زن حائض در اسلام فقط از برخی عبادات واجب نظیر نماز و روزه معاف است، ولی زن حائض از نظر معاشرت با دیگران هیچ گونه ممنوعیتی ندارد که عملاً مجبور به گوشهنشینی شود و اگر مقصود این است که حجاب رایج میان مسلمانان عادتی است که از ایرانیان پس از مسلمانشدنشان به سایر مسلمانان سرایت کرد، باز هم سخن نادرستی است، زیرا قبل از اینکه ایرانیان مسلمان شوند، آیات مربوط به حجاب نازل شده است.
عایشه همواره زنان انصار را اینچنین ستایش میکرد: «مرحبا به زنان انصار. همین که آیات سوره نور نازل شد، یک نفر از آنان دیده نشد که مانند سابق بیرون بیاید. سر خود را با روسریهای مشکی میپوشیدند.»
در سنن ابو داوود جلد۲، صفحه ۳۸۲ همین مطلب را از امسلمه نقل میکند با این تفاوت که امسلمه میگوید:
«پس از آنکه آیه سوره احزاب (یدْنینَ عَلَیهِن مِنْ جَلابیبِهِنَ) نازل شد، زنان انصار چنین کردند.»
«کنت گوبینو» در کتاب سه سال در ایران نیز معتقد است حجاب شدید دوره ساسانی در دوره اسلام در میان ایرانیان باقی ماند. او معتقد است آنچه در ایران ساسانی بوده، تنها پوشیدگی زن نبوده بلکه مخفی نگه داشتن زن بوده است.
بعدها بر اثر معاشرت اعراب مسلمان با تازه مسلمانان غیرعرب، حجاب از آنچه در زمان رسول اکرم (ص) وجود داشت، شدیدتر شد.
در هند نیز حجاب سخت و شدیدی حکمفرما بوده است، ولی درست روشن نیست که قبل از نفوذ اسلام در هند وجود داشته یا بعدها پس از نفوذ اسلام در هند رواج یافته است و هندوان غیرمسلمان تحت تأثیر مسلمانان و مخصوصاً مسلمانان ایرانی حجاب زن را پذیرفتهاند. آنچه مسلم است اینکه حجاب هندی نیز نظیر حجاب ایران باستان سخت و شدید بوده است.
از گفتار ویل دورانت در جلد دوم تاریخ تمدن برمیآید که حجاب هندی به وسیله ایرانیان مسلمان در هند رواج یافته است.
راسل در «زناشویی و اخلاق» صفحه ۱۳۵ میگوید: «اخلاق جنسی آنچنان که در جوامع متمدن دیده میشود از دو منبع سرچشمه میگیرد: یکی تمایل به اطمینان پدری و دیگری اعتقاد مرتاضانه به خبیث بودن عشق. اخلاق جنسی در اعصار ماقبل مسیحیت و در ممالک خاور دور تا به امروز فقط از منبع اول منشعب میشود و استثنای آن هند و ایران است که ظاهراً ریاضتطلبی در آنجا پدید آمده و در سراسر جهان پراکنده شده است.»
به هر حال آنچه مسلم است اینکه قبل از اسلام حجاب در جهان وجود داشته است و اسلام مبتکر آن نیست.
برگرفته از کتاب مسئله حجاب
استاد شهید مرتضی مطهری