علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی بار‌ها عنوان کرده است که هیچ مدالی بالاتر از مدال المپیک نیست و برای یک کشتی‌گیر هیچ موفقیتی به پای موفقیت در المپیک و رسیدن به سکوی آن نمی‌رسد.
سخن جناب رئیس کاملاً درست است. المپیک به عنوان بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان ویترین افتخار یک ورزشکار به شمار می‌رود و تمام ورزشکاران با تمام وجود خود تلاش می‌کنند که اولاً خود را به این میدان مهم برسانند و بعد از آن بتوانند در این مبارزه سخت موفق و پیروز باشند.
فدراسیون کشتی با ریاست علیرضا دبیر و به کار‌گیری مربیان دلسوز و کار بلد تمام سعی خود را در سال‌های گذشته معطوف کسب این موفقیت بزرگ کرده است، اما گویا از اصل ماجرا غافل شده است. علیرضا دبیر به کشتی‌گیران جوان و نوجوان یادآور می‌شود که مهم‌ترین چیز مدال المپیک است، اما فراموش کرده که اول باید به المپیک رسید و بعد از آن توقع کسب مدال در این آوردگاه بزرگ را داشت.
مسابقات جهانی صربستان به عنوان یکی از اصلی‌ترین رقابت‌های کسب سهمیه المپیک این واقعیت را نشان داد که به‌رغم تمام سعی و تلاشی که طی یکسال گذشته صورت گرفته نگاه کشتی و سمت و سوی حرکت آن المپیکی نیست. اینکه در کشتی آزاد فقط سه سهمیه کسب شود و در کشتی فرنگی چهار سهمیه یعنی هنوز تا المپیک راه زیادی در پیش داریم چه رسد به اینکه بخواهیم برای مدال‌آوری در آن برنامه‌ریزی کنیم.
مدال المپیک قطعاً ارزشمند‌ترین و برترین مدال یک ورزشکار محسوب می‌شود حالا اگر طلایی رنگ باشد که دیگر حرفی در آن نیست و کشتی به عنوان اصلی‌ترین امید کاروان ورزش ایران در المپیک‌ها همواره نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده ولی فراموش نکنیم که مدال المپیک و اصولاً رسیدن به این میدان بزرگ تنها با حرف و توصیه و پند و اندرز میسر نمی‌شود. به طور حتم مسابقات جهانی و قاره‌ایی مهم هستند این قدر مهم که می‌توانند زمینه ساز موفقیت در میدان بزرگ المپیک باشند. اما آنچه که دیده می‌شود گویای این است که در مسیر رسیدن به موفقیت و کسب افتخار دچار اشتباه شده‌ایم.
رئیس فدراسیون کشتی هدف را برای کشتی‌گیران در تمام رده‌های سنی مشخص کرده یعنی کسب مدال المپیک، اما ظاهراً فراموش کرده که مسیر رسیدن به این هدف را هم مشخص کند. همین مسئله هم باعث شده تا امروز شاهد این باشیم که حتی در غیبت روسیه و حضور کمرنگ آن‌ها در مسابقات جهانی دیگر کشور‌ها که تا چند سال قبل محلی از اعراب نداشتند در مسابقات جهانی و بین‌المللی و قاره‌ایی به راحتی بالاتر از ایران قرار گیرند و ما حتی نتوانیم کسب سهمیه المپیک کنیم چه رسد به اینکه بتوانیم در این مسابقات به مدال و سکو هم برسیم.
واقعیت این است که کشتی‌گیر و همه ورزشکاران تا به سکو و مدال قاره‌ایی و جهانی نرسند سکوی المپیک را نخواهند دید و این مسیری است که نتیجه مسابقات جهانی صربستان نشان داد از سوی بزرگان کشتی درست به کشتی‌گیران معرفی نشده است. کشتی‌گیر ایران می‌خواهد همان طور که علیرضا دبیر عنوان کرده به مدال المپیک برسد، اما چگونه و از کدام مسیر اصلاً مشخص نیست. تمرین، ممارست و تلاش شبانه‌روزی مهم است و تأثیرگذار، اما حتی این‌ها هم وقتی نقشه راه نداشته باشی نمی‌توانند در رسیدن به هدف بزرگ یعنی مدال المپیک مؤثر باشد.
مسابقات صربستان مشخص کرد که ما نقشه راه درستی برای رسیدن به موفقیت در المپیک نداریم مسئله مهمی که به نظر می‌رسد باید توسط علیرضا دبیر و همکارانش در فدراسیون و کادر فنی دو تیم آزاد و فرنگی خیلی زود حل‌و فصل شود.
