اينكه اصلاح‌طلبان از چند ماه مانده به انتخابات به اشكال مختلف و علي‌الدوام مي‌گويند بزرگ‌ترين رقيب و چالش روحاني در انتخابات عملكرد اوست، ناشي از واقعيت‌هايي است كه آنها دريافته‌اند و از هم اكنون براي متهم نشدن به عدم حمايت از روحاني پيش دستي مي‌كنند.
اين واقعيت در سفر چند ساعته شنبه پنجم فروردين ماه رئيس‌جمهور به كردستان براي افتتاح چند طرح پتروشيمي و صنعتي به خوبي قابل درك بود. نارضايتي‌هاي عمومي در ميان جوانان، نخبگان و عامه مردم نسبت به دولت تدبير و اميد موج مي‌زند. اما ريشه اين نارضايتي‌ها در چيست؟
اول آنكه دور شدن روحاني از مردم در كنار برآورده نشدن مطالبات آنها و وعده‌هاي برزمين مانده سال 92 از او چهره‌اي نزد افكار عمومي ساخته است كه ترميم آن در اين مدت كوتاه مانده به انتخابات تقريباً غيرممكن است. اگر جامعه آماري كردستان را به عنوان يك واقعيت در نظر بگيريم، به‌رغم آنكه در انتخابات 92 بيش از 72 درصد به ايشان رأي دادند، اين عدد امروز در خوشبينانه‌ترين حالت زير 30 درصد است. نگارنده كه در زمان سفر روحاني به كردستان در آن منطقه حضور داشت به عينه نارضايتي مردم از عملكرد دولت تدبير و اميد را نزد مردم درك كرد. آنها حتي افتتاح اين قبيل طرح‌ها را كه عمليات اجرايي برخي از آنها از دولت‌هاي گذشته آغاز شده بود با ديده ترديد مي‌نگريستند و معتقد بودند، سفر چند ساعته ايشان، بيشتر جنبه تبليغاتي داشت تا چيز ديگر. حال اگر بخواهيم اين نارضايتي را به ساير نقاط كشور با كمي شدت و ضعف تعميم بدهيم، بدون شك رئيس‌جمهور در انتخابات آتي به مشكل برخواهد خورد.
شايد اصلاح‌طلبان مردد با درك اين واقعيت‌هاست كه عملكرد او را رقيب اصلي وي در انتخابات مي‌دانند. البته آنها با درنظر گرفتن جانب احتياط تلاش مي‌كنند، از شكست احتمالي روحاني شانه خالي كنند و براي فرداي انتخابات توجيه بياورند كه گرچه ايشان مورد حمايت اين جريان بودند ليكن نماينده رسمي آنها نبوده‌اند.
تحليل محتواي سخنان روحاني در سفر به كردستان و مواضع ايشان درباره دستگاه قضا كه كوشيد اين قوه را نهادي مزاحم امنيت سرمايه‌گذاري توصيف كند، ناشي از اين واقعيت است كه او نيز اين چالش عملكردي را لمس كرده است لذا با مشورت برخي مشاوران راهي باقي نمانده جز اينكه تدبير را در اين خلاصه كنند كه سراغ ايجاد دوقطبي‌هاي كاذب و دعواهاي حيدري نعمتي بين قوا بروند. به موازات اين مواضع رسمي توئيت‌هاي خاص مشاوران روحاني در فضاي مجازي نيز تأييدي بر اين ادعاست كه دكتر روحاني براي ورود دوباره به ساختمان پاستور راه دشواري در پيش دارد؛ راهي كه پيش از اين جز براي دور دوم رياست جمهوري مرحوم‌هاشمي رفسنجاني كه با كاهش رأي نسبت به دوره اول رياست جمهوري به پاستور رفت، براي هيچ يك از روساي جمهور گذشته تكرار نشده است. اكنون فراتر از كاهش راي، ورود دوباره روحاني براي دور دوم با ترديد جدي مواجه شده است، از اين رو كاهش مقبوليت مردمي در كنار وعده‌هاي برزمين مانده ريز و درشت از انتخابات 92 اين نگراني را براي دكتر روحاني ايجاد كرده است كه شايد او نخستين فردي باشد كه رياست جمهوري تك دوره‌اي را به نام خود ثبت كند.
