به همين دليل هم بود كه از همان آغازين روزها، شمشيرشان را براي انقلاب نوپاي مردم ايران از رو بستند و در ايجاد چالش‌هاي مختلف عليه مردم و كشور مصمم شدند. اما ايستادگي همه جانبه مردم ايران در مقابل همه آنچه كه در طول ۳۴ سال گذشته عليه اين سرزمين به كار گرفته شد، تجلي تام و تمام «خواستن و توانستن» بود كه امام خميني آن را در سايه عنايت خدا و وحدت مردم براي اين سرزمين رقم زد. اصلي‌ترين دستاورد انقلاب اسلامي ايران هم همين زنده كردن روح خودباوري و اعتماد به نفس در ميان ملتي بود كه به رغم همه توانايي‌ها، در پس سال‌ها زيستن در سايه ظلم حاكمان داخلي و استعمار دولت‌هاي خارجي، خود را در فكر و عمل بسيار ناتوان مي‌پنداشت.
چالش‌هاي امنيتي از همان آغازين روزهاي انقلاب، اولين اتفاقات در عرصه دشمني با مردم ايران و انقلاب اسلامي‌شان در پشت صحنه روي داد. يعني نه جنگ نظامي يا اقتصادي يا فرهنگي در پيش روي ملت ايران، بلكه اولين مورد كه در سال‌هاي بعد نيز به موازات تمامي اقدامات ضدايراني پيگيري شد، جنگ اطلاعاتي و فعاليت‌هاي جاسوسي عليه اين مردم و نظام جديدشان بود. فرستادن مهره‌هاي نفوذي به داخل نهادهاي حساس جمهوري اسلامي براي جمع آوري اطلاعات يا اقدامات خرابكارانه از اولين اقدامات دشمنان انقلاب بود.
اين نفوذ به حدي رسيده بود كه فردي همچون كشميري (عامل ترور رئيس‌جمهور رجايي و نخست وزير باهنر) تا عالي‌ترين سطوح امنيتي جمهوري اسلامي نفوذ كرده و مسئولان ارشد نظام را هدف اقدام تروريستي خود قرار مي‌دهد. ترورهاي سال‌هاي آغازين انقلاب اسلامي، نشان‌دهنده نياز جدي به اقدامات اساسي پيرامون مسائل امنيتي و محافظت از مراكز حساس و مقامات عالي رتبه بود. در سال‌هاي بعد، گرچه حجم تلاش‌ها و اقدامات دشمنان براي ايجاد ناامني در ايران افزايش يافت، اما از آنجا كه به تدريج بر مهارت‌هاي جوانان انقلاب اسلامي نيز افزوده و نيز دستگاه اطلاعاتي در نظام تأسيس شد، توانستند قدرت امنيتي و اطلاعاتي خوبي از خود به نمايش گذاشته و در اين نبرد پيروزي نسبي به دست آورند.
آتش افروزي‌هاي قوميتي براي تجزيه از درون چند سال آغازين انقلاب، نظام درگير چالشي بود كه در هرج و مرج ناشي از انقلاب‌ها شايد اغلب ديده شود؛ جدايي‌طلبي قوميت‌هاي مختلف. اين روشي بود كه در واقع موجب تجزيه از درون مي‌شد و ديگر نيازي به اقدام نظامي عليه ايران و تقبل هزينه‌هاي هنگفت آن نبود. دميدن بر آتش جنگ داخلي و سوءاستفاده از احساسات قوميتي، راهي بود كه دشمنان انقلاب، با توجه به قوميت‌هاي مختلف در داخل جفرافياي ايران، از آن بهره بردند. گروهي از اشرار خوزستان زير لواي شيخي از روحانيون بومي منطقه جمع شدند و سازمان سياسي خلق عرب را راه اندازي كردند و فرياد مبارزه براي خودمختاري خوزستان سر دادند.
تنها يك روز از پيروزي انقلاب گذشته بود كه حزب دموكرات كردستان، فعاليت‌هاي خود را پس از سه دهه سكوت از سر گرفت و شعار خودمختاري داد تا بتواند كردستان را از جغرافياي ميهن جدا كند. همان روزها چريك‌هاي فدايي خلق هم در تركمن صحرا دعواي شيعه و سني علم كردند و اهل سنت را از حكومت شيعي ايران بيم دادند. ستاد مركزي خلق تركمن صحرا تشكيل دادند و حتي اختيار گنبد را هم در دست گرفتند!
اوايل فروردين ۵۸ كه هنوز دو ماه هم از پيروزي انقلاب نمي‌گذشت، اوضاع سيستان و بلوچستان هم به تشنج گراييد؛ تشنجي كه همچنان از تعصبات قومي و قبيله‌اي و سوءاستفاده از محروميت‌هاي اقتصادي و رفاهي آن سامان نشأت مي‌گرفت.
بحران‌هاي مربوط به جدايي‌طلبان همگي با همكاري دو‌جانبه ارتش و سپاه و كمك مردم، خيلي زودتر از آنكه حتي در خيال دشمنان نظام و كارگردانان اصلي اين شورش‌ها بگنجد، سركوب شد و به پايان رسيد و جمهوري اسلامي توانست از چالشي بزرگ بگذرد.
۸ سال جنگ نظامي وقتي طرح «تجزيه از درون» در ميان قوميت‌هاي مختلف ايراني به نتيجه نرسيد و در عمل با شكست مواجه شد، بلوك شرق و غرب با ابزار قرار دادن ويژگي‌هاي خاص شخصيتي صدام حسين، حمله نظامي همه جانبه‌اي را عليه ايران تدارك ديدند. جنگ ايران و عراق گرچه هشت سال به طول انجاميد و موجب ويراني‌ها و عقب افتادگي‌هاي بسيار در ايران شد و بسياري از بهترين جوانان اين سرزمين را به كشتن داد، اما واقعيت قضيه اين است كه اولاً از بعد معنوي، دستاوردهاي هشت سال دفاع دلاورانه از كشور توسط جوانان اين سرزمين قابل شمارش نيست؛ ثانياً از پس جنگ در سايه تحريم تسليحات نظامي، خودباوري اين ملت تقويت شده و كوشيدند هر آنچه را كه بر آنان تحريم شده، خود بسازند و با پيگيري چنين رويكردي، همين اينك ايران يكي از مجهزترين قطب‌هاي نظامي دنياست كه ميزان قدرت دفاعي‌اش، عملاً دست امريكا و اسرائيل را براي حمله نظامي به اين كشور بسته است. ثالثاً اينكه قرار بود جنگ منجر به تجزيه ايران شود و صدام به خيال خودش سه روزه به تهران برسد، تبديل شد به نتيجه‌اي كه جمهوري اسلامي مي‌خواست و حتي وجبي از خاك جمهوري اسلامي در اشغال نماند.
شبيخون فرهنگي با پايان جنگ و سپس اتمام غائله منافقين در عمليات مرصاد، دشمنان جمهوري اسلامي تلاش‌هايي همه‌جانبه را براي جنگ فرهنگي عليه جمهوري اسلامي آغاز كردند. شبيخون فرهنگي در كلام رهبر انقلاب اشاره به همين جنگ فرهنگي دارد؛ جنگي كه با پايان جنگ نظامي تحميلي عراق عليه ايران آغاز شد و در دوم خرداد ۷۶ و با روي كار آمدن دولت اصلاحات كه اهل تساهل و تسامح بود، فضاي بازتري براي خودنمايي پيش روي خود ديد.
شبيخون فرهنگي همچنان از چالش‌هاي پيش روي نظام اسلامي است؛ گرچه در مراحل مختلف كار توانسته باشد كه در برابر آن بايستد. به نظر مي‌رسد براي پيروزي در اين جنگ كه نتايج آن در درازمدت ظاهر مي‌شود، نياز است كه همواره سياست‌هاي فرهنگي جديد اتخاذ شده و اقدامات جديد انجام گردد.
چالش هايي همه جانبه از ۷۸ تا ۸۸ شبيخون فرهنگي در ادامه خود به چالش ۱۸ تير ۷۸ رسيد كه به نوعي چالشي فرهنگي- سياسي و امنيتي براي جمهوري اسلامي به شمار مي‌رفت. در آن غائله، جمهوري اسلامي توانست با حضور مردم و با اتكا به قدرت ولي فقيه، شورش خياباني ۱۸ تير را كه عيناً ستون اصلي نظام، يعني ولايت فقيه را نشانه گرفته بود، به شكست برساند. با اين همه، طراحان اين چالش، بيكار ننشستند و در طول ۱۰ سال كوشيدند با اتكا به قدرت جنگ نرم، فضا را براي براندازي نرم حكومت اسلامي در ايران فراهم كنند. نتيجه همه تلاش‌هاي سازمان امنيتي غرب عليه جمهوري اسلامي در سال ۸۸ نمايان شد كه عملاً كودتايي نرم را در سكوت پي‌ريزي كرده و پيش بردند و هشت ماه كشور را به آشوب كشيدند تا بتوانند از قبال زير سؤال بردن انتخابات و غير قانوني دانستن دولت بر سر كار آمده و قرار دادن برخي ياران سابق انقلاب در مقابل انقلاب، جمهوري اسلامي را سرنگون كنند كه در نهايت با تدبير ولي فقيه و حضور مردم، اين نقشه نقش بر آب شد.
فتنه اقتصادي اين روزها و با طي كردن موفقيت آميز چالش‌هاي مختلف توسط جمهوري اسلامي و مردم ايران، دشمنان ايران، جنگ اقتصاد تمام عياري را عليه اين ملت تدارك ديدند. تحريم‌هاي همه جانبه براي تحت فشار قرار دادن مردم ايران، در واقع ايجاد نارضايتي ميان مردم را دنبال مي‌كند تا بتواند ميان مردم و مسئولان فاصله ايجاد كرده و در واقع بدنه انقلاب را كه دليل اصلي موجوديت انقلاب است، از انقلاب جدا كند. اتفاقي كه به نظر مي‌رسد در صورت همدلي و همكاري مردم و مسئولان جايي براي نمود نخواهد داشت و همچون چالش‌هاي ديگر به شكست خواهد انجاميد.
