مدتی است که مازندران روی گردشگری و ارتباط با همسایگان شمالی خود برای تقویت این صنعت تمرکز کرده است. اتفاقی که می‌تواند موجب رونق استان و شکوفایی صنعت گردشگری در خطه شمال کشور شود.
وجود دریا و ساحل زیبای خزر یکی از بزرگ‌ترین ظرفیت‌های مازندران به شمار می‌آید که با نگاه ویژه به گردشگری دریایی این توانمندی را دارد در کمترین زمان ممکن بیشترین آورده را رقم بزند، اما مشکل اینجاست که مسئولان ترجیح می‌دهند بیشتر حرف بزنند و «حلوا حلوا» کنند به جای اینکه حرکت و اقدامی داشته باشند.
با وجود کشاورزی و باغات مرکبات مازندران که این استان را به قطب کشاورزی ایران تبدیل کرده است، هنوز هم همگان معتقدند باید تمام حواس مازنی‌ها روی گردشگری متمرکز شود.
بر همین اساس بیش از یک دهه است به صورت خاص در مورد گردشگری دریایی صحبت می‌شود و وعده ورود کشتی‌های تفریحی و هتل‌های شناور داده می‌شود ولی هنوز دریا و ساحل افتخار میزبانی از این شناور‌ها را نداشته‌اند.
اوایل دهه ۹۰ بود که مدیرکل سابق میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران از ورود یک فروند کشتی کروز با ۱۴۰ سوئیت مجهز از سوی سرمایه‌گذار بخش خصوصی خبر داد. هر چند قرار بود این شناور در عرض چند ماه وارد آب‌های مازندران شود، اما این اتفاق رخ نداد تا بهار ۱۳۹۴ که این‌بار مدیرکل وقت همین دستگاه اعلام کرد: «سه شناور خریداری شده که یکی از آن‌ها تیرماه (۹۴) به ایران می‌رسد.»
در آن زمان چشم‌ها آنقدر به دریا دوخته شد و منتظر ماند تا نهایتاً مردم بی‌خیال رسیدن شناور شدند.
البته این پایان ماجرا نبود، زیرا اواخر سال ۱۳۹۶ هم استاندار وقت مازندران نوید ورود کشتی کروز همزمان با نوروز ۹۷ را داد.
آقای استاندار پا را فراتر گذاشت و مدعی شد دو فروند کشتی تفریحی به سواحل مازندران می‌رسد و به مسافران نوروزی گفت این شناور‌ها بین بنادر انزلی، نوشهر و امیرآباد رفت و آمد کرده و به هموطنان خدمات‌رسانی خواهند کرد.
در مقابل تمام برنامه‌های عملی نشده مسئولان در مازندران نباید از کنار یک واقعیت گذشت و آن هم اینکه این استان به شدت با آلودگی دریا و سواحل روبه‌روست.
معضلاتی همچون آلودگی‌های نفتی، فاضلاب‌های شهری و گردشگری و ریختن زباله‌ها می‌تواند گردشگری دریایی را به چالش بکشد که برای جلوگیری از این اتفاقات باید در گام اول از آموزش و فرهنگ‌سازی استفاده کرد، زیرا ارتباط با دریا چندمنظوره بوده و شامل گردشگری ساحلی، دریایی، ماهیگیری و کشتیرانی و حتی روابط سیاسی با کشور‌های حاشیه خزر است.
به هر حال در کنار تمام صحبت‌های مسئولان و وعده وعید‌هایی که گوش هر شنونده‌ای را پر کرده است هم اکنون ۲۰ نقطه گردشگری دریایی در سواحل مازندران شناسایی شده که فقط با ورود اتوبوس‌های دریایی می‌توان فرصت خوبی در جهت تفریحات سالم در این منطقه ایجاد کرد.
مازندران در شرایطی سال‌ها منتظر چند فروند کشتی تفریحی مانده که هم اکنون در طول سال و به‌خصوص تعطیلات، مسافران زیادی برای بهره‌مندی از جاذبه‌های دریا به این استان سفر می‌کنند، اما اوج گردشگری دریایی و ساحلی آن‌ها به غل زدن‌های قلیان و چای در ساحل ختم می‌شود. البته اگر گشت‌زنی با قایق‌های کوچک و پدالی را هم به آن اضافه کنیم دیگر حرفی برای گفتن از ساحل و تفریحات و درآمدزایی مازندران باقی نمی‌ماند.
