مرحوم سیدعلیاکبر مصطفوی که فروردین سال ۹۸ به دوستان شهیدش پیوست در دوران طاغوت به عنوان افسر نیروی گارد شاهنشاهی خدمت می‌کرد. او که از نیروهای انقلابی ارتش بود، پس از پیروزی انقلاب خودش را وقف آموزش جوانان کرد و بیشتر با گروه‌های مسلح انقلابی نظیر گروه شهید محمد منتظری کار می‌کرد.
خود مرحوم مصطفوی در این خصوص گفته بود: «بعد از پیروزی انقلاب با بچه‌های انقلابی مثل شهید منتظری کار می‌کردم. چون قبلاً نیروی گارد بودم و در بعضی از کاخ‌های شاه هم به عنوان محافظ حضور داشتم، بچه‌ها تصمیم گرفتند از بنده و تعداد دیگری از دوستانی که تجربه حفاظت از شخصیت‌ها را داشتند برای محافظت از حضرت امام استفاده کنند. به این ترتیب من از طرف شهید منتظری اولین حکم خودم را تنها پنج روز بعد از پیروزی انقلاب گرفتم و محافظ امام شدم»
زندگی مرحوم مصطفوی پُر از اتفاق‌های خارق‌العاده بود. او اگرچه زمانی از خانواده شاه محافظت می‌کرد، اما اعتقادات اسلامی و تقید قلبی‌اش به امام و انقلاب باعث شد تا این‌بار به جای کاخ شاه از بیت امام محافظت کند. اما یکی از کار‌های شاخصی که این افسر انقلابی ارتشی انجام داد، آموزش پاسدار‌های جوان بود.
او که خودش را وقف انقلاب کرده بود، حالا باید تصمیم سختی در زندگی‌اش می‌گرفت و پس از سال‌ها خدمت در ارتش از آن خارج می‌شد و به جمع سبزپوشان سپاه می‌پیوست. در زمانی که سازمان رزم سپاه هنوز از حد گردان فراتر نرفته بود، مرحوم منتظری با اخلاصی که در عمل داشت، حضور در این نهاد نوپا را ترجیح داد و به آموزش پاسدار‌های جوان پرداخت.
در روز‌ها و ماه‌های نخستین تشکیل سپاه، وجود اشخاصی، چون مرحوم مصطفوی و ارتشی‌هایی که با جان و دل تصمیم گرفته بودند به سپاه کمک کنند، کیمیایی کمیاب بود که به گسترش سپاه سرعت مضاعفی می‌داد. خود مصطفوی ۶۰ نفر از افسران زبده ارتش را انتخاب کرد و با معرفی آن‌ها به شهید منتظری، همگی اقدام به آموزش جوانانی کردند که تنها یکی دو ماه بعد با تشکیل رسمی سپاه به آن ورود کردند و این نهاد انقلابی را تقویت کردند.
حالا که در سالروز تشکیل سپاه قرار داریم. خوب است یادی از ارتشی‌های پاسدار شده‌ای، چون مرحوم مصطفوی بکنیم که جایگاه خود در ارتش را رها کردند تا هرچه بیشتر خود را وقف انقلاب کرده باشند. در واقع بسط و گسترش سپاه مدیون چنین افرادی است که نام آن‌ها در چگونگی تشکیل سپاه کمتر برده می‌شود.
