عصر امروز عصر رسانه‌هاست؛ عصري كه حتي جنگ‌ها را رسانه‌ها شكل مي‌دهند. شايد بتوان اغلب جنگ‌هاي چند سال اخير را متأثر از رسانه‌ها و جنگ رسانه‌اي دانست. از حمله نظامي اسرائيل به لبنان درسال 2005 گرفته تا حمله به سوريه يا تجاوز به يمن كه مورد بدترين سانسور رسانه‌اي در دنيا قرار گرفته است. كارشناسان معتقدند سرنوشت جنگ درسوريه و عراق را بيش از هر چيز رسانه‌ها تعيين مي‌كنند؛ چنانچه همين رسانه‌ها بودند كه فتنه سوريه را همگام با اغتشاشگران و تروريست‌هاي داخلي و خارجي به راه انداختند و برآتش آن دميدند. در واقع رسانه شكل دهنده افكار عمومي و ايجادكننده ذهني افراد است. سي‌رايت ميلز جامعه‌شناس امريكايي مي‌گويد:«تنها مقدار ناچيزي از اطلاعات ما دست اول است. ما بيشتر تصاوير ذهني خويش را از طريق رسانه‌ها كسب مي‌كنيم.»
در كشور ما تأثيرگذاري رسانه‌ها در دوره‌هاي مختلف كم نبوده است. ابتداي انقلاب تيراژ روزنامه‌ها به صدها هزار نسخه در روز رسيد؛ پس از انقلاب نيز رسانه‌ها گاه نقش‌هاي مخرب و گاه مؤثر در پديده‌هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و... داشته‌اند. در دوران اصلاحات روزنامه‌هاي زنجيره‌اي سعي مي‌كردند درمقابل سستي روزنامه‌هاي سنتي به جريان‌سازي‌هاي منفي و سياسي بپردازند كه اوج آن حادثه كوي دانشگاه و 18 تير بود. اما شايد براي بسياري از مسئولان كشورمان قدرت رسانه‌ها در ايران از فتنه 88 نمایان‌تر شد؛ زماني كه رسانه‌هاي مختلف فارسي زبان و غيرفارسي سعي در تخطئه حقيقت و القاي تئوري تقلب و پس از آن اغتشاش در ايران را داشتند.
از همان زمان بود كه تصميم به گسترش و تقويت رسانه‌ها در كشور شكل گرفت. در كنار سايت‌ها و نشريات مختلف برخي به طور جدي مصمم شدند يك شبكه تلويزيوني كه بيانگر آرمان‌ها و ارزش‌هاي انقلاب اسلامي است تأسيس شود. ايده‌اي كه به دلايل مختلف مورد پسند و توجه همه اهل فن قرار گرفت و سرانجام شبكه افق با همت بسياري از دلسوزان نظام متولد شد و پا به عرصه رسانه‌اي نهاد؛ شبكه‌اي كه قرار بود مقدمه‌اي بريك افق جديد رسانه‌اي در كشور و زمينه‌ساز صدور انقلاب در جهان باشد.
افق اما آهسته و محتاط وارد شد تا از روي دوساعت پخش به وضعيت فعلي برسد. اكنون كه بيش از يك سال و نيم سال از عمر اين شبكه گذشته است مي‌توان نگاه بهتري به دستاوردها و خروجي آن داشت. شايد مهم‌ترين نقدي كه منتقدان و دلسوزان به افق مي‌كنند غير زنده بودن اغلب برنامه‌هاي اين شبكه در مقايسه با ساير شبكه‌هاست، تا جايي كه حتي برخي از كارشناسان با ديدگاه تندتري افق را شبكه‌اي مرده مي‌نامند. اين يعني نقطه ضعف بارز. افق به همين دليل در عرصه جهاني و اتفاقات روزمره جايگاه خاصي ندارد. برخي حتي پا را از اين فراتر گذاشته‌اند و شبكه افق را شبكه مستند دوم مي‌نامند، زيرا بيشتر توليدات افق حول محور مستند مي‌چرخد و آن هم مستنداتي كه اكثر آنها ربطي به مسائل روز و جهاني ندارد. البته افق تا حدودي توانسته به جايگاهي براي حضور و تجهيز نيروهاي ارزشي در عرصه رسانه تبديل شود و در پي آن نويد اتفاقات خوب را در آينده هنري كشور حداقل در زمينه مستند رقم بزند. اما اين موضوع جاي نقد دارد. اولاً شبكه مستند براي چيست؟ ثانياً اكثر مستند‌هاي افق متعلق به جريان‌ها و مجموعه‌هاي خاصي است كه در تهران ساكن هستند و از حمايت مالي، سياسي و اجرايي برخوردار مي‌شوند.
اين مجموعه‌ها پيش از اين هم مي‌توانستند در شبكه‌هاي مختلف برنامه‌هاي خود را پخش كنند ولي حالا تمام توان خود را در افق جمع كرده‌اند. افق بستر فيلم اولي‌ها هم بوده و آثار ضعيفي را به نمايش گذاشته كه مي‌توان آن را دليلي بر عدم حمايت اين گروه‌ها دانست اما تأثيرگذاري افق در فضاي ملي كشور تا چه حد بوده است به جز برنامه عصر با مديريت و اجراي نادر طالب‌زاده كه ادامه دهنده «راز» شبكه چهار است. كدام برنامه افق جريان‌ساز تأثيرگذار بوده است؟ برخي آثار افق حتي كپي برابر با اصل شبكه‌هاي ماهواره‌اي است و همين نگاه منتقدان را به اين شبكه تند و تيز كرده است. مثلاً برنامه «عصرانه» كپي «ميز خبر» شبكه «من وتو» است يا برنامه «كدبانو» كه با وجود ظرفيت بالا تازه مسلمانان به يك كپي دست چندمي از «بفرماييد شام» من و تو بدل شد. با همه اين احوال افق مي‌تواند به جايگاهي كه تعيين شده برسد به شرطي كه دست از تقليد بردارد، زيرا اين موضوع كه عوامل افق نمي‌توانند برنامه‌اي با خلاقيت و فكر جوانان ارزشي خودمان توليد كنند آن هم در اين سطح نوعي دهن‌كجي به باور «مي‌توانيم» است.
افق شايد بي‌تقليدترين توليداتش همان اردوهاي جهادي و پخش گزارش مستندهايي از جنگ سوريه باشد و اين براي شبكه‌اي كه قرار است در جنگ رسانه‌اي حرفي براي گفتن داشته باشد زيبنده نيست؛ درحالي كه تجاوز يمن به طور وحشتناكي در رسانه‌هاي مختلف سانسور مي‌شود شايد تنها توليد افق چند مستند تكراري و حضور يكي دو مهمان در برنامه «عصر» باشد؛ بنابراين افق بايد خود را بازيابد. يك سال و نيم از تولد آن گذشته و ديگر حمايت‌هاي رسانه‌اي از اين شبكه به شكل ديگري بايد مطرح شود.
