ميتوان گفت، اولين جرقههاي فرنگي مآبي با آغاز برقراري رابطه با كشورهاي اروپايي، در عصر قاجاريه،زده ميشود و در پي برقراري اين ارتباط سيل كالاهاي فرنگي اعم از مصنوعات، البسه، گل و گياه، اغذيه و ... به كشور ورود پيدا ميكنند. در اين دوران نخستين متأثرين فرهنگ و آداب و رسوم و مصرف كنندگان كالاي غربي دربار و سران مملكت و اشراف بودند و كمكم چنان اين فرنگي مابي رواج پيدا كرد كه كل ايران را تسخير نمود. به گونهاي كه تظاهر و تقليد از غرب و فرنگي مآبي در اين دوران از مظاهر تمدن تلقي ميگرديد.
تأثير غرب بر كشورمان در اين دوران تا آنجا پيش ميرود كه البسه فرنگي اعم از فكل و كروات، كلاه سيلندر و فراك در ميان مردم مد و در سالهاي پاياني حكومت قاجاريه بخش اعظم فهرست غذاهاي دربار را اغذيه فرنگي تشكيل ميدهد. ورود هر يك از غذاهاي فرنگي به كشورمان داستاني دارد و از آن جمله داستان ورود و پخت «اسلامبولي پلو» در پايتخت است.
دوستعلي خان معيرالممالك* در كتاب «رجال عصر ناصري مينويسد: «محسن خان مشيرالدوله سالها در اسلامبول سفير كبير بود بالاخره، شاه او را احضار كرد و وزارت امور خارجه را به وي سپرد. مشاراليه در سر پل رومي راه شميران باغ ييلاقي عالي و مصفايي داشت [...] روزي صدراعظم و بزرگان عصر را از ناهار به باغ مزبور دعوت كرد. در اطراف عمارت و كنار جويباري هايي كه در زير سايه درختان كهنسال زمزمه كنان ميگذشت، چادرپوش هاي پوش هندي افراشته و در آنها هر گونه وسايل تفريح و آسايش آماده ساخته بود. آقاميرزا حسينقلي معروف، استاد تار، كنار استخر بر مسندي ابريشمين نشسته بود و گوش مهمانها را با نواي سحرآميز ساز خود نوارش ميكرد. در سر سفره، ميان غذاهاي متنوع، قابي چند از پلو تازهاي دشده شد كه تا آن روز كسي از آن نچشيده بود. ميزبان نخست ظرفي از اين پلو برابر صدراعظم مهاد و گفت: اين غذا اسلامبولي پلو نام دارد و براي اولين مرتبه در ايران تهيه شده است. همسرم از بانوان ترك ياد گرفته و دستپخت اوست. صدراعظم خوردن و تمجيد آغاز كرد. طولي نكشيد كه قبل از هر چيز قابهاي پلو خالي شد و از آن پس غذاي مزبور در ايران متداول گشت.»
دوران حكومت قاجاريه به پايان رسيد اما اغذيه،گل و گياهها و آنچه كه از فرهنگ غربي به كشورمان وارد شده بودند، به جا ماندند. از طرفي امروزه رسانههاي تصويري و نوشتاري در بخش آموزش آشپزي خود چنان در تكاپوي معرفي غذاهاي فرنگي برآمدهاند كه در آيندهاي نه چندان دور از غذاهاي اصيل ايراني بعيد به نظر نميرسد كه چيزي جز يك نام برايمان باقي نماند.
* دوستعلیخان معیرالممالک،از رجال دوره قاجار،خزانه دار و عیارزن مسکوکات در دورهٔ فتحعلي شاه