محسن جعفری
پولادمردان ایرانی روزهای آفتابی را پشت سر می‌گذارند و پس از سال‌ها که خبری از درخشش و آینده‌نگری در فدراسیون وزنه‌برداری نبود، اکنون مشاهده می‌شود که وزنه‌برداران کشورمان به روزهای اوج بازگشته‌اند.
کسب شش سهمیه ابتدایی در مسابقات جهانی آنتالیا در سال 2010 و قهرمانی سلیمی در آن استارت راه وزنه‌برداری بود. سرپرست موقت آن زمان فدراسیون وزنه‌برداری که خود زمانی به طلاهای المپیکی و جهانی رحم نمی‌کرد با پشتکار خود دوپینگ را ریشه‌کن کرد و حتی تک‌تک وزنه‌برداران حاضر در اردو هم موظف بودند که در بدو ورود به اردو آزمایش دوپینگ بدهند. در کنار همه این اقدامات استفاده از کوروش باقری هم مزید بر علت شد تا رضازاده و همکارانش مسیرهای موفقیت را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارند که اوج درخشش آن را در بازی‌های آسیایی گوانگژو به همگان نشان دادند. در این مسابقات بهداد سلیمی بار دیگر چون ستاره‌‌ای درخشید و باز هم یک طلای خوش رنگ را ویترین افتخاراتش افزود تا نه تنها در آسیا بلکه این بار در جهان هم از اوج‌گیری دوباره‌ای یک سنگین‌وزن ایرانی با خبر شوند. یک ماه پس از موفقیت سلیمی او این بار به عنوان بهترین وزنه‌بردار جهان در سال 2010 انتخاب شد تا فدراسیون وزنه‌برداری بار دیگر نامش بر روی زبان‌ها بیافتد.
هرچند در این بین حواشی متعددی قوی‌ترین مرد جهان را دچار آزار کرد و بسیاری بیرحمانه به او تاختند تا او نتواند تمرکزش را حفظ کند اما انتخاب او به عنوان رئیس فدراسیون وزنه‌برداری برگ زرین دیگری را در کارنامه ورزش پولادسرد ثبت کرد.
بدین ترتیب رضازاده به عنوان تنها رئیسی که از دل همان ورزش بیرون آمده بر منصب ریاست قرار گرفت تا پس از ماه‌ها سرپرستی اکنون او در رأس کار قرار گیرد. سال شیرین 89 با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش برای پولادمردان به پایان رسید و بهار 90 پربار برای رضازاده و همکارانش آغاز شد.
در همان ابتدای سال در حالی که بسیاری در حال گشت و گذار بودند پولاد مردان در سالن وزنه‌برداری مجموعه آزادی زیرنظر باقری مشغول تمرین‌های سخت جهت آغاز فصل جدیدی برای ورزش پولاد سرد بودند. همانگونه هم شد و در آخرین روزهای فروردین در مسابقات آسیایی در چین پولادمردان گل کاشتند و 3 طلا، 8 نقره و یک برنز را برای ایران کسب کردند تا دیگر حرف و حدیثی باقی نماند و همگان از رشد صعودی این رشته باخبر شوند.
ماحصل این درخشش هم چیز کمی نبود. میدان دادن به جوانان کم‌سن و سال و سپس کسب نتیجه مناسب سبب شد مردم بار دیگر با این رشته آشتی کنند و امیدوار باشند تا بار دیگر یک پولادمرد در المپیک بتواند پرچم ایران را در لندن به اهتزاز در آورد.
اکنون در تیم کوروش باقری جدا از سلیمی ستاره‌های دیگری هم مشاهده می‌شوند که هر یک می‌توانند تا مدت‌ها اوزان مختلف را در قرق خود نگه دارند. مجید عسگری جوان 19 ساله که پس از 13 سال توانسته ایران را در 56 کیلو صاحب مدال کند یکی از این جوانان است که آینده‌ای درخشان در انتظارش قرار دارد. عسگری با کسب 3 مدال نقره در چین ثابت کرد که می‌توان روی او حساب باز کرد، هرچند او هنوز راه زیادی برای رسیدن به سکوی نخست دارد اما سن و سال کم عسگری سبب شده است که بسیاری به او امید داشته باشند.
مسابقات قهرمانی جوانان جهان طی ماه آینده می‌تواند نشان دهد که عسگری چند مرد حلاج است و به‌‌قولی چکاره است؟
رضائیان یکی دیگر از وزنه‌برداران جوان ایران است که او هم می‌تواند در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. هر چند رضائیان نتوانست عملکرد چندان مطلوبی را در قهرمانی آسیا پشت سر بگذارد اما کسب یک نقره هم چندان بد نیست و بی‌تردید با کمی تمرین و کسب تجربه رضائیان هم به همان وزنه‌بردار ایده‌ال باقری تبدیل می‌شود.
کیانوش رستمی دیگر جوان خوش آتیه پارسی است. رستمی که به تازگی به وزن جدید آمده است با کسب 3 مدال نقره توانست ثابت کند که کار چندان سختی برای تبدیل شدن به یک مهره کارآمد ندارد. رستمی با کمتر از چند هفته تمرین کردن تبدیل به این مهره خوب و قبراق شد و شکی نیست که اگر او وقت بیشتری را در اختیار داشته باشد می‌تواند به سکوی نخست 85 کیلو هم بیندیشد.
بهادر مولایی 17 ساله هم که دیگر جایی برای تعریف ندارد و بسیاری عملکرد درخشان او را در زیر سایه سلیمی مورد ستایش قرار دادند. مولایی جوان است و آینده‌دار و می‌تواند در سال‌های نه‌چندان دور راه سلیمی را ادامه دهد.
بهداد سلیمی، قوی‌ترین مرد جهان هم که دیگر نیازی به تعریف ندارد و همه به زور آهنین او ایمان آورده‌اند. زدن وزنه 250 کیلویی در چین توانست همه را متقاعد کند که او در آینده به رکورد رئیس کنونی فدراسیون خواهد رسید. سن کم سلیمی و اعتمادبه‌نفس فوق‌العاده او نوید این را می‌دهد که سلیمی رکوردی جدید را در ورزش پولاد سرد ثبت خواهد کرد. شاید این امر دیر و زود داشته باشد اما سوخت و سوز ندارد.
بدین شکل می‌توان گفت که حسین رضازاده از مأموریتی که به او داده شده است توانسته تاکنون سربلند بیرون بیاید و تنها مانده مسابقات جهانی پاریس و کسب سهمیه نهایی المپیک که با این رویه باقری و سایر همکارانش آن هم چندان دور از دسترس نیست. جدا از تمام این قضایا، نداشتن دغدغه مالی در فدراسیون وزنه‌برداری برخلاف بسیاری از فدراسیون‌ها یک امتیاز مثبت برای پولادمردان به حساب می‌آید.
به نظر می‌رسد که رضازاده با کمک آشنایانی که دارد توانسته است از پس مشکلات مالی برآید و نتیجه آن را هم می‌توان در اردوی وزنه‌برداران مشاهده کرد.
گذاشتن اردوهای متنوع در شهرهای گوناگون آن هم با هزینه اسپانسرهای خاص بی‌شک روحیه وزنه‌برداران را افزایش می‌دهد. امری که این روزها در بسیاری از رشته‌ها مشاهده نمی‌شود. دکتر سعیدلو بی‌تردید اکنون به خود می‌بالد که چنین انتخاب مناسبی را برای فدراسیون وزنه‌برداری انجام داده و برخلاف بسیاری رشته‌ها‌ی دیگر یک مدیر واقعی در رأس کار قرار گرفته است.
تمامی این عوامل سبب شده است که وزنه‌برداری بار دیگر روزهای اوجش را دنبال کند و تداوم این امر بی‌تردید با کسب مدال‌های رنگارنگ در المپیک همراه خواهد بود.
باید منتظر ماند و دید که رضازاده و همکارانش چگونه این کشتی آرام گرفته را به بالاترین سطوح می‌رسانند.
