رژيم صهيونيستي از ابتداي جنگ اوكراين سعي داشت موضع بي‌طرفانه‌اي داشته باشد و حتي نفتالي بنت، نخست‌وزير اين رژيم در اقدامي جاه‌طلبانه به دنبال اين بود كه با ميانجي‌گري بين دو طرف، خود را منادي صلح نشان دهد. اين تلاش بنت، نه‌تنها شكست خورد، بلكه رژيم او رفته‌رفته از موضع بي‌طرفانه‌‌اش فاصله گرفت تا اينكه با فرستادن تجهيزات نظامي به اوكراين خشم مقامات كرملين را برانگيخت. اظهارات سرگئي لاوروف، وزير خارجه روسيه در مورد تبار يهودي آدولف هيتلر پاسخي از سوي كرملين به اين اقدام صهيونيست‌ها بود كه بلافاصله خشم تل‌آويو را برانگيخت. حالا دفتر بنت اعلام كرده كه ولاديمير پوتين، رئيس‌جمهور روسيه بابت سخنان لاوروف عذرخواهي كرده، اما به نظر مي‌رسد كه واقعيت امر غير از اين باشد.
دفتر بنت مدعي شد كه عذرخواهي پوتين طي تماس تلفني او با بنت در روز پنج‌شنبه انجام شده بود و بنت هم از پوتين به خاطر موضع آشكار وي درباره ملت يهود و هولوكاست تشكر كرده بود. با اين حال، شبكه خبري الميادين گزارش داده كه كرملين با صدور بيانيه‌اي اين ادعا را تكذيب كرده و آن را خبرسازي رسانه‌هاي عبري دانسته است. به اين ترتيب، كرملين نه‌تنها از حرف لاوروف و يهودي بودن هيتلر عقب‌نشيني نكرده، بلكه با تكذيب ادعاي دفتر بنت نشان داد كه شكافي قابل توجه بين دو طرف ايجاد شده است. اين شكاف مي‌تواند با مواردي نظير انتشار ويدئوهايي از لگدمال شدن پرچم روسيه زير پاي صهيونيست‌ها بيشتر از اين شود. چيزي كه مشخص است، فاصله گرفتن رژيم صهيونيستي از موضع بي‌طرفي اوليه است كه نه‌تنها به جرگه حاميان اوكراين پيوسته و در مقابل روسيه قرار گرفته، بلكه با فرستادن تسليحات به صورت غيرمستقيم در اين جنگ مشاركت كرده است. اين اقدام تل‌آويو بدان معناست كه رژيم آن در رديف كشورهاي متخاصم با روسيه قرار گرفته و واكنش‌هاي تند مقامات روسيه و از جمله لاوروف نيز پاسخي به آن است.
چيزي كه تاكنون اتفاق افتاده بيشتر از لفاظي‌هاي سياسي بوده، اما نكته مهم اين است كه آيا تنش بيشتر از اين نيز خواهد شد تا اينكه مسكو مجبور به اتخاذ اقدامات عملي در برابر تل‌آويو شود. دست‌كم ظواهر امر كه مؤيد تشديد روابط است. در واقع، پاسخ كرملين به ادعاي دفتر بنت نشان مي‌دهد مسكو حاضر به كوتاه آمدن نيست و منتظر است ببيند اقدام عملي تل‌آويو چگونه خواهد بود. در مقابل به نظر مي‌رسد تل‌آويو تصميم خود را گرفته و به روند فعلي خود براي حمايت سياسي، مادي و نظامي از اوكراين ادامه خواهد داد. در اين صورت كرملين چاره‌اي جز اتخاذ اقدام عملي نخواهد داشت و يك گزينه در دسترس آن عرصه سوريه و مقابله با تجاوزهاي رژيم صهيونيستي به اين كشور است. به نظر مي‌رسد روسيه در برابر اين تجاوزها تاكنون تصميمي براي رويارويي نداشته، به‌خصوص که سامانه‌هاي دفاع هوايي مهم در سوريه عمدتاً زير نظر كارشناسان روسيه است. تاكنون اين مسئله به صورت جدي مطرح بود كه چرا روسيه در برابر تجاوزات رژيم صهيونيستي به حريم هوايي سوريه از سامانه اس 300 خود در سوريه استفاده نمي‌كند، در حالي كه دست‌كم به لحاظ نظري، اين سامانه قادر به دفع اين تجاوزات است. حالا با تغيير شرايط در روابط مسكو و تل‌آويو و تشديد تنش بين دو طرف، امكان دارد كه نحوه رفتار روس‌ها در اين خصوص نيز تغيير كند. در واقع تشديد اين تنش بيشتر ناشي از اين موضوع است كه تل‌آويو ديگر آن فايده‌اي را ندارد كه مسكو پيش از اين و در دوره نخست‌وزيري بنيامين نتانياهو انتظارش را داشت و به اين جهت، نه‌تنها دیگر دليلي ندارد كه از سامانه اس 300 خود براي مقابله حملات هوايي رژيم صهيونيستي استفاده نكند، بلكه تنش موجود و شدت گرفتن آن یک انگيزه به مسكو مي‌دهد تا تصميم خود را در اين مورد تغيير دهد. بنابراين بايد ديد كه آستانه تحمل مسكو به آن حد رسيده كه تأثير آن در سوريه مشاهده شود يا هنوز نيز حاضر است با وجود مواضع و اقدامات خصمانه تل‌آويو، رويه گذشته را ادامه دهد.
