خبر‌های بسیاری درباره سرقت از بانک‌ها منتشر می‌شود و سارقان بنا به تجربه و تخصصی که در این باره دارند دست به سرقت از بانک‌می‌زنند. بانک‌ها به دلیل موجودی قابل توجهی که در گاوصندوق‌هایشان است همواره مورد اقبال سارقان هستند؛ از همین رو این مراکز همیشه نزد سارقان از جایگاه ویژ‌ه‌ای برخوردار است. سرقت از بانک به دلیل حضور مشتریان، مجهز بودن به دوربین مداربسته، سیستم هشدار و حضور پلیس نگهبان از ریسک بالایی برخوردار است، برای همین است که سارقان بانک‌ها که از دزدان با تجربه هستند ترجیح می‌دهند با در دست داشتن نقشه‌ای حساب شده وارد عمل شوند. مسئولیت پول‌هایی که از بانک سرقت می‌شود، هم متوجه بانک است و مشتری بدون اینکه حتی متوجه سرقت شود پولی که به بانک سپرده را هر زمان اراده کند از حسابش برداشت می‌کند. با افزایش فناوری‌های نوین ساز و کار بانک‌ها و سارقان هم تغییر کرده است. این روز‌ها بسیاری از سارقان ترجیح می‌دهند به جای ریسک‌پذیری بالا و به خطر انداختن جانشان از اتاق خواب خانه‌شان به حساب‌های بانکی دستبرد بزنند. این شیوه از سرقت مورد اقبال بانک‌ها هم می‌باشد؛ چراکه آن‌ها توانسته‌اند از مسئولیت خود در نگهداری پول مشتریان شانه خالی کنند، بنابراین پس از خالی شدن حساب مشتری، بانک در این باره مسئولیتی قبول نمی‌کند و مشتری است که باید پله‌های پلیس، دادسرا و دادگاه را بالا و پایین کند، شاید پس از بازداشت سارق و قبول سرقت، به پول سرقت شده‌اش دست پیدا کند.
در مواردی البته مسئولیت متوجه بانک نیست. مثلاً پلیس همواره به شهروندان هشدار داده که رمز کارت عابربانک خود را کنار کارت نگذارند، بنابراین وقتی کارت عابربانک و رمز آن سرقت و موجودی حساب برداشت می‌شود بانک در این باره مسئولیت ندارد.
در مواردی، اما بانک‌ها توانسته‌اند از مسئولیت خود طفره روند که مواردی مثل پایین بودن امنیت حساب‌ها از این دسته است. به عنوان مثال تا چندی قبل که الزامی در ارسال رمز دوم وجود نداشت، سارقان تا جایی که توانستند از خلأ‌های موجود بهره بردند و حساب شهروندان را خالی کردند و از این راه هزاران میلیارد تومان از پول مشتریان را برداشت کردند. هر چند تحت فشار همین برداشت‌های غیر‌مجاز بود که بانک‌ها سازوکارشان را تغییر داده و امنیت حساب‌ها را بالا بردند، اما دستگاه قضایی آن‌ها را به دلیل برداشت‌هایی که به دلیل پایین بودن امنیت آن‌ها صورت گرفته بود تحت پیگرد قرار نداد و پول‌های برداشته‌شده هم به کام سارقان رفت که رفت.
در موارد دیگر سارقان سایبری به راحتی درگاه‌های اینترنتی بانک‌ها را شبیه‌سازی می‌کنند. در مواردی این درگاه‌ها آن قدر با مهارت شبیه‌سازی می‌شود که بعید است رئیس کل بانک مرکزی هم قادر به تشخیص درگاه جعلی از درگاه اصلی شود. سارقان سایبری با هدایت کردن مشتریان به این درگاه‌ها اطلاعات بانکی آن‌ها را به دست آورده و حساب‌هایشان را خالی می‌کنند. در شیوه دیگری که بسیار مرسوم است امکان سرقت اطلاعات کارت‌های بانکی معروف به شیوه اسکیمر رایج شده است. در این شیوه سارقان با نصب دستگاهی به نام اسکیمر کنار کارتخوان‌ها اطلاعات کارت بانکی را در کارت‌های خام کپی می‌کنند. موضوع مهم در این باره امکان کپی شدن اطلاعات کارت‌های بانکی است که به دلیل پایین بودن امنیت کارت‌های موجود صورت می‌گیرد و حساب‌های بسیاری هر لحظه خالی می‌شود. پس از برداشت شدن پول توسط سارقان سایبری این صاحبان حساب هستند که باید به تکاپو بیفتند، روان خود و خانواده‌های‌شان آشفته شده و در به در به دنبال پول برداشت شده باشند و بانک‌ها هم بدون اینکه کک‌شان بگزد شاهد از دست رفتن سرمایه مشتریان از حساب‌هایشان هستند.
نباید فراموش کرد که بانک‌ها حیات خود را مدیون سرمایه‌هایی هستند که مردم به امانت در اختیارشان گذاشته‌اند. جای سؤال است که اگر کسی به عابربانک مراجعه کند و بخواهد از حساب خودش موجودی بگیرد بانک از او کارمزد می‌گیرد. اگر بخواهد پول خودش را به حساب دیگری منتقل کند، بانک باز هم در قبال کاری که انجام می‌شود از مشتری کارمزد می‌گیرد. اما اگر سارقی کل موجودی مشتری را به علت پایین بودن امنیت حساب برداشت کند بانک به روی خودش هم نمی‌آورد!
