سرویس ورزشی جوان آنلاین: رضا صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک پس از بازگشت از نشست شورای المپیک آسیا در عمان، دیروز در سالن قاسم فارسی آکادمی ملی المپیک باشگاه انقلاب تهران میزبان خبرنگاران بود تا از دستاورد‌های این سفر چهار روز به مسقط صحبت کند. نشستی که با توجه به رایزنی‌هایی که در حاشیه آن صورت گرفت، بیشتر صحبت‌ها به سمت دیپلماسی ورزشی و ضعف ایران در کسب کرسی‌های بین‌المللی تأثیرگذار کشیده شد.
قدرت سیاسی و اقتصادی لازمه دیپلماسی ورزشی است
رئیس کمیته ملی المپیک که در سه سال گذشته متفاوت از دیگر همتایانش و سایر مدیران ورزش در رایزنی‌ها نشان داده، معتقد است دیپلماسی ورزشی به عوامل مختلفی بستگی دارد: «اولین الزام در کسب کرسی‌های بین‌المللی، روابط سیاسی و تأثیرگذار است. دومین عامل قدرت اقتصادی برای افزایش چانه‌زنی است. در این بین کشور‌هایی مانند چین، ژاپن یا قطر با توجه به هزینه‌های زیادی که در بخش امکانات و زیرساخت‌ها انجام می‌دهند، می‌توانند دیپلماسی قوی‌تری داشته باشند و در کسب کرسی‌ها موفق‌تر عمل کنند.»
رضا صالحی‌امیری بر داشتن هدف‌گذاری و برنامه بلندمدت برای کسب کرسی در مجمع‌های ورزش جهان تأکید دارد: «کسب کرسی بین‌المللی برنامه‌ای نیست که بتوان یک ماهه و یک‌ساله به آن رسید، برای یک دهه آینده باید از امروز شروع کرد. علاوه بر این به قدرت چانه‌زنی و دانش دیپلماسی در این رابطه نیازمندیم. نمی‌شود رئیس فدراسیونی در تهران بنشیند و با نامه و تلفن بخواهد در مجامع جهانی پست بگیرد. در حالی در ایران بیشتر حرف می‌زنیم که اکثر کشور‌های دنیا، مسئولانش در حال رفتن از این سازمان به آن سازمان هستند، از کمیته بین‌المللی المپیک به فدراسیون جهانی و... تا برای کشورشان پست بگیرند.»
رئیس کمیته ملی المپیک در ادامه به بی‌تفاوتی برخی مدیران فدراسیون‌ها اشاره می‌کند تا عمق بی‌تفاوتی را در بین مسئولان ورزشی برای کسب کرسی‌های بین‌المللی نشان دهد: «با رئیس یکی از فدراسیون‌های جهانی جلسه داشتیم و از اینکه ایران کرسی فعالی در این سازمان ندارد گلایه کردیم. او به ما گفت مشکل را در داخل کشور خودتان جست‌وجو کنید. فدراسیون شما فعال نیست و مدیر برای حضور در فدراسیون‌های جهانی تربیت نکرده‌اید.»
۹۰ درصد کرسی‌هایمان بی‌تأثیر است
مسئله‌ای که در ادامه این نشست صالحی‌امیری مطرح می‌کند، تعریف جدیدی از کرسی‌های بین‌المللی ورزشی است که او معتقد است باید به دنبال پست‌های جهانی و آسیایی باشیم که مؤثر باشد و بتواند مشکلی از ما حل کند: «ورزش ایران ۵۰۰ پست در فدراسیون‌های جهانی، آسیایی و کمیته‌های مختلف دارد که تنها ۱۰ درصد این تعداد کرسی‌ها اثربخش است و بقیه آن‌ها جنبه تشریفاتی دارد و اثربخشی که باید را ندارد. در همین مدت ۱۲ پست گرفته‌ایم که جز یکی، ۱۱ تای دیگر آن چندان اهمیتی ندارند. این پست‌ها در کمیسیون‌های مجامع بین‌المللی هستند که شاید برخی جلسات‌شان چهار سال یک‌بار هم تکرار نشود. اگر از این پست‌ها ۴۰۰ تای آن حذف شود، تأثیری در بهبود شرایط ورزش قهرمانی‌مان ندارد و هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد!»
به گفته رئیس کمیته ملی المپیک، ورزش ایران باید به دنبال لابی برای کسب کرسی‌های بین‌المللی تأثیرگذار باشد: «باید هدفمان کسب کرسی‌های بین‌المللی باشد که برای ورزش آورده‌ای دارد و مؤثر است. چنین کرسی‌هایی در کمیته بین‌المللی المپیک یا سایر فدراسیون‌های جهانی به ارتقای یک رشته در جایگاه آسیایی و جهانی کمک می‌کند.»
اگرچه رئیس کمیته ملی المپیک در ادامه به آخرین تلاش‌ها در حوزه دیپلماسی ورزشی در حاشیه نشست شورا و مجمع المپیک آسیا مانند جلسات با رؤسای فدراسیون جهانی کاراته و کمیته‌های ملی المپیک سایر کشور‌های آسیایی برای بازگشت کاراته به بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ اشاره می‌کند، اما می‌گوید که در این مسیر سایر نهاد‌ها هم باید کنار متولیان ورزش باشند: «تنها وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک یا فدراسیون‌ها در موضوع دیپلماسی ورزشی تأثیرگذار نیستند و باید نهاد‌هایی مانند وزارت امور خارجه، وزارت اقتصاد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با توجه به تأثیرگذاری فاکتور‌های سیاسی و اقتصادی در کسب کرسی‌های جهانی کنار ما باشند و تمام ظرفیت ملی پای کار بیاید.»
امتیاز دادیم، امتیاز گرفتیم
دیپلماسی ورزشی که البته تنها گرفتن کرسی بین‌المللی نیست و تعامل‌های دوطرفه و تفاهم‌هایی که بین کشور‌ها صورت می‌گیرد و امتیاز‌هایی که رد و بدل می‌شود، وجه دیگر آن است. آخرین نمونه این تعامل سفر هیئت قطری برای گرفتن رأی مثبت ایران به میزبانی‌شان در بازی‌های آسیایی ۲۰۳۰ بود. صالحی‌امیری در پاسخ به سؤال «جوان» درباره امتیاز‌هایی که کشورمان قبل حمایت از میزبانی دوحه گرفته است، اینطور توضیح داد: «قطعاً امتیاز خواهیم گرفت، البته خواهان امتیاز مالی نشدیم و در این راستا امتیاز‌های غیرمالی مانند استفاده از زیرساخت‌ها و امکانات این کشور برای برپایی اردو، دوره‌های مربیگری و همچنین گرفتن تسهیلات برای شرکت در مسابقاتی را که سال آینده کاروان ایران شرکت می‌کند در تفاهمنامه‌ای که امضا شد خواستار شده‌ایم.»
