سرویس تاریخ جوان آنلاین: در واپسین ماه از سال گذشته، دانشور نامدار زندهیاد آیتالله سیدهادی خسروشاهی، روی از جهان برگرفت و رهسپار ابدیت گشت. این فقدان برای جامعه دینی و فرهنگی کشور، بسا تلخ و پردریغ بود. از آن رو که در آن ایام و تا هماینک، امکان برگزاری نکوداشتی درخور برای آن بزرگ وجود نداشت، پژوهشگر ارجمند استاد رسول جعفریان به کار تدوین یادمانی برای آن فرزانه سفرکرده شد که در آستانه چهلمین روز از درگذشت وی، به نام «هادینامه» نشر یافت. این اثر شامل بیش از ۵۰ مقاله در نکوداشت استاد خسروشاهی است و قطعاً از منابع شاخص در شناخت وی به شمار میرود. استاد رسول جعفریان در دیباچه این اثر، چنین نگاشته است: «مرحوم سیدهادی خسروشاهی (۱۳۹۸-۱۳۱۷) نیاز به معرفی ندارد. فعالیتهای طولانی وی از دهه ۳۰ تاکنون، چهرهای شناخته شده از وی برای چندین نسل برجای گذاشته است. تنها میتوان اشاره کرد، در حالی که بسیاری از همگنان وی در طول دهههای گذشته، در پستهای سیاسی مهمی قرار گرفتند، ایشان، عمر خویش را وقف تحقیق و نگارش کرد و آثار باارزشی از خود برجای گذاشت. نسل ما، تقریباً همه، با حوزه فعالیتهای وی آشنا هستیم و میدانیم در این زمینهها، کارهای ماندگاری کرده است... آشناییام با ایشان از حوالی سال ۱۳۷۰ و شاید اندکی پیش از آن بود، و مدتی در همان سالهای آغازین دهه ۷۰، در نشر مجله تاریخ و فرهنگ معاصر به ایشان کمک کردم. پس از آن، دوستی ادامه یافت و هر از گاهی، به کتابخانه میآمدند و دیداری تازه میشد. چند سال قبل، دوست داشتم جشننامهای برای ایشان فراهم کنم که توفیق نصیب نشد. در جریان بنای کتابخانه ایشان در پردیسان، از وقتی که با کمک جناب لاریجانی زمین آن گرفته شد و تدارک برخی کتب، تا زمانی که راه افتاد، همراهی داشتم. این روزها درگذشت ایشان سبب شد تا بار دیگر، فکر تدوین ارجنامه ایشان در ذهنم احیا شود، اما و هزار افسوس این بار نه جشننامه که صورت یادنامه به خود گرفت. چنان که اشاره شد، آن مرحوم درباره خاندان خسروشاهی و نیز خودشان، آثار زیادی منتشر کرده و به همین دلیل، نیازی به درج زندگینامه مستقل در این مجموعه نبود؛ در عوض، به خواهش بنده، طی ۲۰ روز، شماری از دوستان، مقالاتی درباره ایشان نوشتند، و از دید خود جنبههای مختلفی از فعالیتهای وی را شرح دادند که در این مجموعه آمده است. هدف از تدوین مجموعه حاضر، این بود تا مقالاتی به احترام ایشان توسط شماری از دوستان فراهم آید و اراده این بود که این مجموعه تا چهلم ایشان منتشر شود؛ به همین دلیل، در حد امکان و اطلاع، از دوستانی که به ذهنم میآمد، درخواست کمک کردم. خوشبختانه، قریب به اتفاق دوستان مساعدت کردند و این مجموعه فراهم شد. نویسندگان در اظهارنظر، آزاد بودند، و به همین دلیل، گاه تعارض در قضاوتها هم دیده میشود، امری که به نظرم حُسن کار و با روحیه آزادیخواهانه آن مرحوم و امانتش در نقلها سازگارتر است. امیدوارم با بهتر شدن شرایط، کارهای بیشتری درباره ایشان صورت گیرد، امری که بسیار شایسته و سزاست. مقالات این مجموعه، چند دسته است: شماری از مقالات درباره خود آن مرحوم، برخی به نوعی درباره حوزه فعالیتهای فکری و نگارشی ایشان، و بخشی هم مقالات پژوهشی با موضوعات مورد علاقه نویسندگان است که به احترام ایشان، لطف کردهاند و در اینجا چاپ میشود. طبعاً هیچ نوع تفکیکی میان مقالات نشده، و به جز دو سه مقاله، ترتیب موجود، مربوط به زمان وصول آنها به بنده در این سه هفته بوده است. در اینجا، از همه دوستانی که پاسخ مثبت به درخواست بنده داده و مقاله فرستادند، عمیقاً سپاسگزاری کرده و برایشان آرزوی سلامت دارم».