روابط اجتماعی خوب داشتن یا حریم‌ها را شکستن؟!

روابط صمیمی همسرم با دیگران برایم آزاردهنده است

سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: یاسمین می‌گوید: پس از ازدواج ارتباط با دوستان دوران مجردی‌ام را حفظ کردم و دوست داشتم با آن‌ها رفت‌وآمد کنم. هر از گاهی دوستانم به خانه ما می‌آمدند و گپ و گفتی طولانی صورت می‌گرفت. همسرم نیز به‌خاطر اینکه دوستانم احساس راحتی کنند با آن‌ها بسیار صمیمی برخورد می‌کرد. از طرفی از رفتار و نحوه برخوردش با آن‌ها خوشحال بودم و از طرفی حس بسیار بدی به من دست می‌داد که آیا این همه گرم گرفتن با دوستان من ضروری است؟! او می‌گوید: با اینکه می‌دانستم همسرم اصلاً اهل خیانت کردن نیست، اما باز هم دلم آرام نمی‌گرفت و چند باری بحث را پیش کشیدم و از او دوستانه سؤال کردم؛ اما او بسیار حق به جانب بود و می‌گفت: «تقصیر من است که برای دوستانت ارزش قائل می‌شوم و این تنها از حس معاشرت خوب من است. اگر بدانم ناراحت می‌شوی دیگر با آن‌ها هیچ صحبتی نمی‌کنم.» همسر یاسمین به نحوی با او برخورد می‌کرد که او از گفته خود پشیمان می‌شد و... در قرآن کریم و در احادیث بزرگان دین، در مورد ارتباط با نامحرم و حد و مرز آن آیات و روایاتی روشن وجود دارد. اگر بخواهیم آن‌ها را سرلوحه زندگی خودمان قرار دهیم، به وضوح ذکر شده است که هر فرد تنها با محارم خود می‌تواند رفتاری صمیمانه داشته باشد، اما از آنجا که در عصر تکنولوژی به سر می‌بریم و شبکه‌های مجازی باعث رسوخ فرهنگ غرب به فرهنگ دیرینه ما شده است، بسیاری از ساختار‌های زندگی‌مان دستخوش تغییر شده و به نوعی قبح این مسئله ریخته است؛ اما در زندگی مشترک امروزی، زن و شوهر چه شیوه‌ای باید در پیش بگیرند که هم اصول دین را رعایت کرده باشند و هم ارتباط صمیمانه خود با دوستان و اقوام را با رعایت حریم‌ها حفظ کنند تا زندگی مشترکشان، شیرین و بدون جدال پیش برود؟

خیانت‌کردن شاخ و دم ندارد

بی‌تردید برای ارتباط و میزان صمیمیت با جنس مخالف حتماً باید حد و حدود تعیین کنید، زیرا هر چند اعتماد بین زن و شوهر وجود داشته و تابه‌حال خطایی از دو طرف صورت نگرفته باشد، اما باید بدانیم که اکثر طلاق‌های عاطفی یا جدایی‌های به وجود آمده در دادگاه‌های خانواده از همین مباحث به ظاهر کوچک شکل گرفته و مثل موریانه یک زندگی سالم را خورده است. خیانت یک شبه حاصل نمی‌شود و هر آدمی در شرایط خودش می‌تواند به سمت خیانت‌کردن کشیده شود. پس چه بهتر که در همان ابتدا راه چاره‌ای برای آن اندیشید و حد و مرز‌ها را تعیین کرد.

اگر سخن پیامبر اسلام (ص) که فرموده‌اند: «هرگاه کسی ازدواج کند، نصف دین را کامل کرده است و برای (حفظ) نصف دیگر باید تقوای الهی پیشه کند» در نظر بگیریم، بدان معناست که زن و شوهر تمام لذت و سرگرمی و نیازهایشان را در کنار یکدیگر تجربه کنند. حال اگر به هر مقداری زن یا شوهر به طرف جنس مخالف کشیده شود و بخواهد گفتگو یا صحبتی صمیمانه با او داشته باشد، مطمئناً یکی از دلایلش را می‌توان لغزش در اصل قضیه و برطرف نشدن نیاز از طرف همسرش دید.

حفظ زندگی با حساسیت بیش از حد امکان‌پذیر نیست

سیما بعد از گذشت سه سال از زندگی مشترکش می‌گوید: «به هر مهمانی که بخواهیم برویم، حتماً با یکدیگر می‌رویم و در تمام زمان مهمانی من و همسرم در کنار هم نشسته‌ایم و اگر همسرم با خانمی از اقوام صحبت کند حتماً خودم را در بحث آن‌ها شریک می‌کنم. او می‌گوید: هرگاه حتی به صورت تلفنی همسرم با زنان فامیل صحبت‌های خودمانی می‌کند؛ بسیار حس بدی پیدا می‌کنم و به او می‌گویم که هیچ ضرورتی ندارد چنین مکالمه‌ای شکل بگیرد و از تکرار آن جلوگیری می‌کنم.» به نظر شما آیا صمیمیت و صحبت‌های خودمانی شوهر مشکل‌دار است یا سیما بیش از حد روی همسرش حساس شده است؟

برای ارتباط با نامحرم چارچوب بگذار

ارتباط با نامحرم حتی در محیط فامیل، باید با عفاف و متانت باشد تا موجب ارتباط صمیمی غیرمتعارف بین آن‌ها نشود که اگر چنین شود و از حد شرعی خود خارج شود، آثار زیانباری را در پی خواهد داشت. یکی از دلایل شکل‌گیری این ارتباط می‌تواند اعتماد بیش از حد به خود باشد، معمولاً پس از ازدواج یک جسارت و غروری شخص را فرا می‌گیرد که، چون همسر دارم دچار لغزش نمی‌شوم و می‌توانم هرگونه برخورد و صحبتی با نامحرمان فامیل یا حتی با غریبه‌ها داشته باشم. به این توهمی که شخص دارد اعتماد کاذب می‌گویند که مورد تأیید دین نیست. از نگاه شرع هرگونه ارتباطی باید حد و مرز داشته باشد. با افراد ناسالم که به دنبال هوا و هوس هستند حتی سلام هم نباید کرد، زیرا ترس به گناه افتادن وجود دارد چه برسد به ارتباطی صمیمانه!

در قرآن کریم آمده است: «پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیماری است، طمع ورزد.» (سوره احزاب آیه ۳۲) یا پیامبر اسلام چه زیبا فرموده‌اند که «هیچ مردی با زنی نامحرم خلوت نکند، چراکه سومین‌شان شیطان است.» (مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۲۶۶) در روزگار ما اگرچه خلوت کردن با نامحرم به دلایل مختلف مثل همکار بودن یا نسبت فامیلی نزدیک داشتن و ... به امری عادی تبدیل شده است، اما همین امر یک دام بزرگ شیطان محسوب می‌شود که ذره‌ذره نفوذ کرده و اگر کنترل نشود، می‌تواند بنیان خانواده را نیز از هم بپاشد.

در مقابل زن و شوهر اگر به یکدیگر اعتماد داشته باشند، یک آزادی عمل منطقی و قاعده‌مند بین طرفین شکل می‌گیرد.

به اصطلاح یک جای نفس کشیدن برای مرد یا زن باید قرار داد و از حساسیت‌های بیهوده‌ای که ذهن را آزار می‌دهد، پرهیز کرد، زیرا اگر به این حساسیت‌ها بال و پر بدهیم، کم‌کم به یک وسواس فکری در مورد رفتار‌های همسر منجر می‌شود که خود می‌تواند نابودکننده زندگی باشد.

کنترل ارتباط با نامحرم

ارتباط با نامحرم باید در همه ابعاد کنترل شود، نه فقط کلامی. امام صادق (ع) فرموده‌اند: «نگاه‌های پشت سرهم شهوت را در دل می‌کارد و همین برای فتنه در زندگی او بس است.» (من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۸) از این سخنان گهربار امام معصوم متوجه می‌شویم که نگاه‌های وسوسه‌انگیز و معنادار نیز می‌تواند باعث خدشه در زندگی شود یا دست دادن با نامحرم که خود موجب شعله ور شدن فتنه است یا شوخی کردن با جنس مخالف که در اسلام بسیار مورد نکوهش قرار گرفته است.

با دست خودت زندگی‌ات را نابود نکن

در پس همه این ملاحظات و کنترل کردن ها، برخی از زنان با دست خودشان تیشه به ریشه زندگی می‌زنند. مثلاً خانمی دوستان خود یا زنان فامیل را با جزئیات و مشخصات کامل برای همسرش توصیف می‌کند به نحوی که همسرش برای دیدن یا ارتباط برقرار کردن با آن شخص مشتاق می‌شود. در این مورد نیز از پیغمبر اسلام (ص) روایت داریم که فرموده‌اند: «کسی که زنی را برای مردی توصیف کند و آن مرد بدین وسیله شیفته آن زن گردد و مرتکب فحشا شود؛ آن شخص از دنیا نرود مگر آنکه خداوند بر او خشم گیرد. کسی هم که خداوند بر او خشم گرفت، هفت آسمان و هفت زمین بر او خشم خواهند گرفت. همچنین به همان اندازه که آن مرد گناه کرده در نامه عمل این شخص نیز نوشته می‌شود.» (ثواب الاعمال، ص۲۸۶). پس به همین دلیل می‌توانیم بگوییم تمام زنان نیز به یکدیگر محرم نیستند! اگر کسی همجنس شماست، اما او را نمی‌شناسید، باید کمی در نحوه صحبت‌کردن و پوشش خود دقت بیشتری کنید.

براصول خودت پایبند باش

اگرچه با وجود فضای مجازی و رفتار افسارگسیخته بعضی پریشان احوالان، زندگی را به سختی می‌توان حفظ کرد، اما اگر بنیان و اساس خانواده براساس صداقت و اعتماد شکل گرفته باشد و همسر خود را نمونه‌ای تکرار نشدنی برای خود بدانی، گسستگی این رابطه به ندرت اتفاق می‌افتد. البته که باید چندین شرط دیگر را که توصیه روانشناسان است در کنار راستگویی در زندگی مشترک قرار داد. اگر کدورتی بینتان پیش آمد که محال است در زندگی مشترک دلخوری و ناراحتی پیش نیاید؛ با آرامش شفاف‌سازی کرده و با همدیگر در آن مورد صحبت کنید تا کاملاً دلخوری برطرف شود. از روی لجبازی یا غرور نگذارید دلخوری به درازا بکشد. توقع نداشته باشید طرف مقابل خودش بداند از چه مسئله‌ای ناراحت شده‌اید و انتظار دلجویی کردن داشته باشید. هرازگاهی برنامه‌ای برای یکنواخت نبودن زندگی خود داشته باشید که شور و هیجان به رابطه‌تان برگردد، زیرا یکی از دلایل خیانت را کاهش هیجان و بی‌روح شدن زندگی مشترک ذکر کرده‌اند. اگر دوستی مجازی یا همکاری از جنس مخالف داشتید؛ خودتان همسرتان را در جریان تمام روابطی که با او دارید بگذارید، زیرا این حق همسرتان است که بداند نه آنکه براساس سرک کشیدن در تلفن همراه یا دیدن روابط مشکوک پی به این رابطه ببرد و دیگر حرفی برای گفتن نماند. اگر کار غیر ضرور وجود دارد لزومی ندارد شب هنگام به صورت پیام یا تماس از چنین شخصی بپرسید یا با چنین شخصی به تنهایی به تفریح بروید که مطمئناً باعث حساس شدن خانواده‌ها می‌شود. درکل نباید از آن چارچوب اخلاقی که با همسرتان به توافق رسیده‌اید، عبور کنید. با رعایت چنین مقرراتی به طرف مقابلمان می‌فهمانیم که شخصی متعهد و متاهل هستیم و در تمام ارتباطاتمان حد و مرز را رعایت می‌کنیم و همین امر از بسیاری آفات جلوگیری می‌کند.