درست همزمان با شکست سناریوی کاخ سفید در استفاده از شبح جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران با ساقط شدن پهپاد جاسوسی آنان با آتش پدافند هوایی مدافعان کشورمان و در آستانه سررسید اولتیماتوم ۶۰ روزه به تروئیکای اروپایی برای انجام تعهدات‌شان به برجام و شروع مرحله دوم اقدامات ایران دربرابر نقض برجام توسط امریکا و انجام نشدن تعهدات طرف‌های اروپایی، نیروی دریایی انگلیس اقدام به توقیف کشتی نفتکش حامل نفت ایران در ورودی آن به آب‌های مدیترانه نمود که حاکی از مزدوری بریتانیا برای یانکی‌ها می‌باشد. چراکه؛
۱- این اقدام انگلیس که مصداق راهزنی دریایی و حمله به یک کشتی تجاری و غیرنظامی در آب‌های بین‌المللی بود، کمک مستقیم به امریکایی‌ها برای خلاصی از فشار افکار عمومی رسوایی تجاوز به حریم هوایی جمهوری اسلامی ایران و از دست دادن یک فروند هواپیمای جاسوسی گران‌قیمت خود و ناامن‌سازی منطقه راهبردی خلیج‌فارس با این‌گونه اقدامات غیرفنی و ماجراجویانه به حساب می‌آید.
۲- این راهزنی دریایی که مغایرت آشکار با تعهدات یک عضو تروئیکای اروپایی مذاکره کننده توافق برجامی است و انگلیس را به امریکا به‌عنوان ناقض قطعی برجام، ملحق می‌کند می‌تواند روند اقدامات جمهوری اسلامی ایران را در گام دوم تصمیمات خود پیچیده‌تر ساخته و به تنش‌ها و چالش‌های پدید آمده برای برجام دامن زند.
۳- ناامن‌سازی خط انتقال انرژی صادراتی جمهوری اسلامی ایران، همکاری آشکار با ترامپ برای اعمال سیاست فشار تحریمی حداکثری و تلاش برای به صفر رساندن صادرات نفتی ایران به حساب می‌آید که فراتر از خوش خدمتی موردی لندن به واشنگتن بوده و در آستانه جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا در غلتیدن به آغوش یانکی‌ها محسوب می‌شود.
۴- فعال شدن سفارت انگلیس در تهران در ماه‌های اخیر و پیگیری دیپلماسی عمومی توسط سفیر این کشور با سوابق امنیتی و جنجال‌های لندن برای حمایت از عناصر خائن و جاسوس و ایجاد پوشش حقوق بشری برای آنان که با بی پروایی و وقاحت صورت می‌گیرد، یکی دیگر از ابعاد این همکاری و همراهی بریتانیا با امریکا است که به وقت کاخ سفید و برای عنایت از تیم افراطی حاکم بر آن تنظیم شده است.
ورود لندن به این بازی کثیف و بی‌شرمانه نه‌تن‌ها انتقال وزنه به ترازوی امریکا برای برنده شدن نخواهد بود، بلکه با افزودن به پیچیدگی تعامل اروپا با جمهوری اسلامی، هم خیانت به اروپا تلقی می‌شود و هم نفرت ملت ایران از عملکرد زورگویانه و ظالمانه امریکا را به سمت بریتانیا کشیده و به نفرت تاریخی مردم کشورمان از انگلیس عمق بیشتری می‌دهد و بر شکنندگی روابط خود با تهران می‌افزاید.
همچنین در سطح راهبردی نقش بریتانیا را از یک بازیگر مستقل به دنباله‌روی و مزدوری یانکی‌ها تقلیل و بی‌اعتباری این کشور را در افکار عمومی جهان افزایش می‌دهد.
