انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران است. این انتخابات که به نوعی نمایش باشکوهی از مردم سالاری دینی را به تصویر میکشید، نشان داد که هیچ عاملی مانع از خروش بصیرت دینی و مشارکت اجتماعی ایرانیان نمیشود. مردم با حضور گسترده بر صندوقهای رأی نشان دادند که پشتیبان و حامی نظام و انقلاب خود هستند.
آحاد مردم از نخستین ساعت رأیگیری و همزمان با حضور رهبر انقلاب در حوزههای اخذ رأی شرکت کردند تا مشارکت بالایی را به ثبت برسانند. این مشارکت درحالی اتفاق افتاد که پارامترهای حضور حداکثری مردم بسیار سست و تقلیل پیدا کرده بود. براین اساس تصور همگان بر این پایه استوار بود که در این دوره شاهد حضور حداقلی مردم در پای صندوقهای رأی خواهیم بود، اما بسیاری از گزارههای که به زعم بسیاری مانع از حضور حداکثری مردم میشد، به طور یقین خود عامل تحریک مردم و جلب مشارکت عمومی مردم شد.
نخستین عاملی که به باور بسیاری از کارشناسان مانع از مشارکت مردم خواهد شد، بی تردید ناکارآمدی و سوء مدیریت دولت روحانی بود. در طور چهار سال اخیر به دلیل کج سلیقهگیها و سوءمدیریتها مردم از دولت دوازدهم مأیوس و سرخورده شده بودند. براین اساس بیم آن میرفت که مردم تمایل کمتری به شرکت در انتخابات نشان دهند. از سوی دیگر این گزاره خود عاملی تحریک کننده برای مردم بود که با شرکت در انتخابات ۱۴۰۰ جدا از اینکه سرنوشت خود و کشور را به بهترین شکل رقم بزنند، بلکه مانع از تکرار شرایط موجود در کشور نیز شوند.
دومین عامل پاندمی کرونا در کشور بود، چراکه در این دوره برخلاف دورههای پیشین عملاً شاهد تبلیغات و کمپینهای انتخاباتی که باعث شور و هیجان در انتخابات میشود، نبودیم. در این دوره فضای انتخاباتی نسبت به گذشته، در یک فضای سرد و بی روح دنبال میشد. چراکه به باور جامعه شناسان و اهالی رسانه، تبلیغات محیطی تاثیر بسزایی در ایجاد انگیزه و مشارکت عمومی مردم ایجاد میکند. جدا از این موضوع، ترس از کرونا و تبعات ناشی از آن باعث شده بود که در ظاهر مردم برای حضور در انتخابات رغبت چندانی نشان ندهند.
سومین عامل کمپین و تبلیغات دشمنان و بدخواهان نظام بود که از ماهها قبل، از طریق بازوهای رسانهای و تبلیغاتی خود تلاش کردند مردم را مأیوس و از حضور آنها بر سر صندوقهای رأی ممانعت کنند. هجمه عظیم و گستردهای از تبلیغات با عنوان «رأی بی رأی»، «ما رأی نمیدهیم» و دهها ترفند دیگر تلاش کردند تا مردم را دلسرد کنند. این رسانهها به هر روش و پوششی تلاش کردند تا نشان دهند اولاً رأی مردم بی تاثیر است. ثانیاً رأی مردم شمرده نمیشود. حتی برخی رسانهها با تبلیغ یک نامزد، خواهان رأی نیاوردن دیگر نامزدها شدند. تا روزهای پایانی انتخابات این رسانهها با دعوت از کارشناسان و بدخواهان نظام سعی کردند ذهن و افکار عمومی مردم را مدیریت کنند. البته معاندین در فضای مجازی هم حضور گستردهای داشتند و آنقدر تبلیغ مایوس کننده انجام دادند که آنها را به این باور رساند که در روز رأی گیری هیچکسی در انتخابات ۱۴۰۰ شرکت نخواهد کرد. اما این نقشه شوم دشمن با سخنرانی هوشمندانه مقام معظم رهبری، توصیه دلسوزان نظام، مراجع عالیقدر حوزه علمیه و بصیرت سیاسی مردم عملاً در نطفه عقیم ماند.
چهارمین عامل رفتار و عملکرد وحشیانه و اوباش مأبانه مخالفان نظام جمهوری اسلامی در خارج از کشور بود. آنها با حضور در محلهای اخذ رأی در کنسولگری و سفارتخانههای جمهوری اسلامی ایران جدا از اینکه مانع از حضور ایرانیان خارج از کشور به پای صندوقهای رأی میشدند، بلکه با رفتارهای غیراخلاقی از جمله فحاشی، تهدید، ضرب و شتم با رأی دهندگان برخورد میکردند. با انتشار این فیلمها آن دسته از کسانی هم که هنوز برای شرکت در رایگیری مردد بودند، به این نتیجه رسیدند که رأی ندادن یعنی همکاری و بازی در زمین دشمنان قسم خورده ایران که به غیر از نابودی آن به هیچ چیز دیگری قانع نیستند. از این رو در ساعات پایانی رأیگیری به یکباره با موجی گستردهای از حضور مردم به پای صندوقهای رأی مواجه شدیم تا مشت محکمی بر دهان بدخواهان و یاوه گویان نظام بزنند.
خلاصه کلام اینکه این انتخابات با همه فراز و فرودهایش که با مشارکت حداکثری همراه بود، در نهایت به پایان رسید. این انتخابات محک خوبی برای تجدید بعیت مردم با نظام و انقلاب بود. این انتخابات چند نکته مهم و اساسی را به نخبگان و فعالان سیاسی گوشزد کرد که اول اینکه مسیر انقلاب رو به تعالی و پیشرفت است. دوم اینکه اگر در مسیر انقلاب کجروی و پلیدیهایی ایجاد شود، به دست توانمند رهبری و مردم این آلودگیها برطرف میشود. سوم اینکه دشمن امروز جدا از اسلحه و تحریم از ابزاری قدرتمند بنام رسانه برای ضربه زدن به انقلاب و کشور استفاده میکند و چهارم اینکه ایران اسلامی در گام دوم انقلاب به طور یقین مقتدرتر و بالندهتر به سمت پیشرفت گام خواهد برداشت.