سرویس جامعه جوان آنلاین: قرار است شهرداری تهران ساختمانهای ناایمن شهر را ظرف یکی دو ماه آینده معرفی کند و برای این منظور سامانه برخطی در حال راهاندازی است، البته این سامانه هنوز مشکلات خاص خود را دارد.
۴ میلیون پلاک روی یک میلیون پارسل
وضعیت ساختمانهای ناایمن از نظر صنعتی، مسکونی، بلندمرتبه، نما، مراکز خرید، بانکها، تالارها و مراکز درمانی متفاوت است و البته مراکز پرتردد در اولویت شهرداری هستند.
روز گذشته رئیس کمیسیون سلامت، محیطزیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه ممکن است یک ساختمان پرتردد در پایتخت در ماه جاری ایمن باشد، اما وضعیت ایمنی آن در ماه آینده از بین برود، گفت: به همین دلیل نیاز به بازرسی و کنترلها به صورت دائم است تا یک محیط ایمن جهت استفاده شهروندان داشته باشیم.
به گفته زهرا صدراعظم نوری، در تهران نزدیک به ۴ میلیون پلاک روی یک میلیون پارسل (بخشی از زمین) واقع شدهاست که از این تعداد در پایش ۳۳ هزار پلاک ناایمن تشخیص داده شده که فقط ۲۲۰ ساختمان ایمنسازی کردهاند.
معاون پیشگیری سازمان آتشنشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران هم روز گذشته با اعلام اینکه در اسفند سال ۹۸ مصوبهای از سوی شورا برای راهاندازی یک سامانه برخط ابلاغ شد، اما به کرونا خوردیم و در حال انجام کار هستیم، گفت: وضعیت ساختمانهای ناایمن در این سامانه مشخص میشود و حتی ارتفاع و تحلیلهای جغرافیایی هم در آن میآید و تمامی اطلاعات ساختمان در این سامانه درج خواهد شد.
مشکلات حقوقی یک سامانه
محمود قدیری افزود: اطلاعات اماکن پرخطر در سامانه جانمایی میشود و تمامی اطلاعات قبلی نیز اضافه میشود و ساختمانهای ناایمن با یک آیکون خاصی دیده میشود و شهروندان وقتی مراجعه کنند میتوانند ساختمانهای ناایمن را تشخیص دهند.
به گفته معاون پیشگیری سازمان آتشنشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران، از آنجایی که این موضوع تبعات حقوقی هم دارد و ما در حال رفع مشکلات هستیم، قطعاً تا پایان مهر یا آبان اطلاعات روی سامانه بارگذاری میشود و در حال گرفتن مجوزهای حقوقی برای این سامانه هستیم.
مجید فراهانی، عضو شورای شهر تهران اخیراً از خلأهای قانونی برای مقابله با مالکان ساختمانهای ناایمن خبر داد و گفت: در این زمینه ما خلأ قانونی داریم. یعنی عملاً نمیتوانیم ساختمانهای نا ایمن را پلمب کنیم و قانونی برای ما وجود ندارد، چون با توجه به وسعت تهران و تعداد زیاد ساختمانهای نا ایمنی که در هر کوچه و خیابان شهر داریم، به لحاظ قانونی ابزار لازم را برای تعطیلی همه ساختمانهایی که به آنها چندین مرتبه تذکرداده شده و عمل نمیکنند، وجود ندارد.
مالک اهمیتی به پلمب ساختمان نمیدهد
ولی چرا شهرداری نمیتواند از پس پلمب ساختمانهای پرخطر و نا ایمن برآید؟ سؤالی که زهرا نژاد بهرام از اعضای شورای شهر درپاسخ به آن گفت: ساختمانها به دلایل مختلف ناایمن هستند. بر اساس بند ۱۴ ماده ۵۵ شهرداریها که در سال ۱۳۳۲ تدوین شده شهرداری باید برای مقابله با سیل و حریق ورود پیدا کند.
این عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر افزود: یکی از مشکلات ما در این رابطه این است که الزاماً افرادی که در ساختمانها مشغول به کار هستند، مالک این سازهها نیستند ولی براساس قانون اخطاریه به نام مالک ساختمان صادر میشود نه بهرهبردار. این در حالی است که مالک اهمیتی به پلمب ساختمان نمیدهد، اما برای بهرهبردار این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است. برای همین مالک در برابر پرداخت هزینههای ایمنسازی مقاومت میکند و رغبتی به این کار ندارد.
چشم بستن به زیرساخت
براساس ماده ۵۵ قانون شهرداریها اگر ساختمانهایی رعایت اصول ایمنی، فنی و بهداشتی را ندارند، شهرداری باید سریعاً این محلها را شناسایی کند و به مالکین آنها اخطار دهد. قانون به شهرداری اجازه دادهاست که اگر مالکان اصول را رعایت نکردند و شهرداری هزینههایی برای رفع نواقص انجام داد، این هزینهها از متخلفان وصول شود.
ساختمانهای ناایمن چه در بحث سرقفلی چه در بحث مالکیت اختلافنظرهای حقوقی زیادی دارند. به این معنی که برخی از آنها وظیفه ایمنسازی ساختمان را بر عهده مالک دانسته و مستأجر از انجام اصول ایمنی سرباز میزند.
به عنوان مثال بسیاری از ساختمانهای قدیمی باید به دستگاه اسپرینکر یا پرتاب آب مجهز باشند تا با هرگونه رؤیت دود یا آتش عمل و از گسترش آتش جلوگیری کند، اما هیچیک از ساختمانهای مذکور چنین اقدامی نکرده و متولی خاصی هم برای نظارت بر این کار وجود ندارد. باید هیئتمدیره منسجمی در این حوزه اقدام و تأمین هزینه کند.
قانون این زیرساختها را به درستی مدنظر قرار نداده و متولی اجرای فراهم کردن این زیرساختها هم به درستی در قوانین مشخص نشدهاست. این موضوع سبب شده در بسیاری موارد شهرداریها به صرف اعلام اخطار ایمنی به ساختمانها گمان کنند که وظیفه خود را انجام دادهاند.