سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: شهید مدافع حرم سعید سیاح طاهری از چندین لحاظ شهیدی شاخص و سرآمد بود و فقدانش دل اقشار وسیعی از مردم ایران را به درد آورد. شهید سیاح طاهری ارتباط بسیار خوبی با هنرمندان داشت، حرف دل نوجوانان و جوانان را به خوبی میفهمید، برای ارتقای فرهنگ کشور از هیچ کاری فروگذار نمیکرد و در جبهه فرهنگی و نظامی توأمان حضور داشت. وجودش به اذعان کسانی که ایشان را میشناختند یک نعمت بزرگ بود و شهادتش ثلمهای سخت برای همه بود.
حاج سعید از آن قدیمیهای جنگ بود. از همان پاسدارهای باصفا که در همان کلام اول محبتشان بر دل آدم مینشیند. بسیار ساده و صمیمی، گرم و خودمانی صحبت میکرد، به طوریکه همه مجذوب کلامش میشدند. شهید سیاح طاهری وجودش پر از دلسوزی و مهربانی برای مردم کشور بود و تا جایی که میتوانست به دنبال تلاش و کوشش بود. در زندگینامه ایشان در کنار نام شهید، فعال اجتماعی و فرهنگی هم دیده میشود. حاج سعید در طول ۵۸ سال عمر بابرکتش به دور از نگاه حزبی و جناحی و با نگاهی دلسوزانه و پدرانه به دنبال فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی بود.
شهید سیاح طاهری بچه آبادان بود و وقتی جنگ تحمیلی شروع شد، با گوشت و پوستش جنگ را حس کرد. سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه درآمد و خیلی زود در همان سال مجروح شد و یکی از انگشتان دستش را از دست داد. این شهید مدافع حرم در عملیاتهای متعددی حضور داشت ولی جانبازی در عملیات کربلای ۵ آسیب زیادی به سلامتش وارد کرد. حاج سعید در جریان این عملیات چشم راستش را از دست داد و شنوایی گوش چپش از بین رفت و عصب دست چپش نیز منقطع شد.
در جریان دفاع مقدس ۷۰ درصد جانباز شد، اما این جراحتها تأثیری بر اراده استوارش نداشت. او پس از جنگ فعالیتهای فرهنگیاش را شروع کرد و تا لحظه شهادت خستگیناپذیر ادامه داد. فعالیتهای فرهنگی او چند وجهی بود و اقشار وسیعی از جامعه را دربرمیگرفت. پس از دفاع مقدس، جزو اولین کسانی بود که کنگرههای بزرگداشت شهدا را برگزار کرد. کنگره ۴ هزار شهید آبادان، کنگره سرداران شهید خوزستان و کنگره گردان مقداد را همراه دوستانشان برگزار کردند. از سال ۸۵ به بعد مسابقات کتابخوانی را با اولویت مناطق محروم راه انداخت. کتابهای مشهور دفاعمقدس مثل «دا»، «پایی که جا ماند»، «کوچه نقاشها» و «نورالدین پسر ایران» را برای مخاطبان خاصی در نظر گرفت و توأمان آنها را با کتاب و ایثار رزمندگان در دفاعمقدس آشنا کرد.
کمی بعدتر دریافت که نسل جوان شاید خیلی حوصله خواندن کتابهای ۳۰۰ صفحهای دفاع مقدس را نداشته باشد و اولویت را برای نوجوانان در فیلم و تصویر دانست و به همین منظور جشنواره فیلمهای دانشآموزی دفاعمقدس را با همکاری حبیب احمدزاده برگزار کرد. هنر شهید در این بود که همه را پای کار آورد و برای این جشنواره از ظرفیت کارگردانها و هنرمندان زیادی استفاده کرد؛ و در محرومترین مناطق استانهای خوزستان، ایلام، آذربایجان شرقی و غربی جشنواره فیلم دانشآموزی را با حضور هنرمندان سرشناس برگزار کرد.
در کنار این فعالیتهای فرهنگی به یاری زندانیان دربند شتافت و برای کودکان زلزلهزده کمک جمع کرد. او با ۷۰ درصد جانبازی هیچگاه ناامید نشد و کودکان مناطق محروم و آسیبدیده را از یاد نبرد. حاج سعید با همان جانبازی راهی سوریه شد تا مدافع حرم شود. او میخواست تا آخرین لحظه از زندگیاش هرآنچه دارد را در طبق اخلاق بگذارد. شهید سیاح طاهری با سکوت و صبوری کار کرد و دم نزد.
با شروع جنگ داخلی در سوریه، حاج سعید به یاری رزمندگان مدافع حرم شتافت. ایشان میگفت برای حضور در سوریه استخاره کردهام و در استخاره به کسانی که در راه خدا دفاع و جهاد کنند، آمد و همین دلیل محکمی برای حضورش در جبهه مقاومت شد. حضور او برای جوانان قوت قلب بود. شهید سیاح طاهری در ۲۳ دی ماه ۱۳۹۴ همراه جابر زهیری در خان طومان به شهادت رسید. شهادت والاترین آرزوی حاج سعید بود و ایشان با شهادتش مزد سالها جهاد و خدمت صادقانه را گرفت.