جوان آنلاین: ۱۶ مهر ۱۳۵۹ اولین حمله موشکی نسبتاً گسترده عراق به ایران صورت گرفت. این حمله در منطقه مرزی خوزستان و مشخصاً دزفول بود. شهری که در طول دفاع‌مقدس بار‌ها و بار‌ها از سوی بعثی‌ها چه از طریق حملات هوایی یا توپخانه‌ای و موشکی مورد تجاوز قرار گرفت و شهدای بسیاری تقدیم کرد. شهر دزفول پذیرای اولین حمله موشکی دشمن بود و تا پایان جنگ نیز این حملات ادامه داشت تا جایی که دزفول به شهر «هزار موشک» معروف شد.
۱۷۶ موشک در کوچه‌های دزفول
دزفول در شمال استان خوزستان مقصد بسیاری از بمباران‌های هوایی عراق به شمار می‌رفت. این شهر به دلیل استقامت بی‌نظیرش مقابل نیرو‌های دشمن، همواره مورد کینه بعثی‌ها قرار داشت. شهر کوچک دزفول در طول جنگ تحمیلی ۱۷۶ بار از سوی موشک‌های دشمن مورد هدف قرار گرفت. این موشک‌های ۹ الی ۱۲ متری هر کدام ویرانی بسیاری ایجاد می‌کردند، اما مردم دزفول به رغم تمامی این بمباران‌ها همچنان مقاوم ماندند و شهرشان را ترک نکردند. خانه‌ها و محله‌های قدیمی دزفول هر بار با اصابت یک موشک بزرگ، چنان دچار تخریب می‌شدند که دسترسی امدادگران به مناطق ویران شده بسیار سخت می‌شد. موشک‌ها آنقدر شدیدالانفجار بودند که کوچه‌ها را بهم می‌دوختند و راه‌های امدادرسانی را سد می‌کردند.
اولین موشکباران جنگ تحمیلی
موشکباران تهران در سال ۱۳۶۶ شروع شد و از این سال تا پایان جنگ، تهران و برخی دیگر از شهر‌های کشورمان مورد اصابت موشک‌های دشمن قرار گرفتند، اما شهر دزفول از همان اولین روز‌های جنگ شاهد شلیک موشک‌های کوتاه‌برد دشمن بود. چنانچه در روز ۱۶ مهر ۱۳۵۹ و در حالی که تنها ۱۷ روز از شروع جنگ می‌گذشت، حمله سنگین موشکی عراق به مناطق مسکونی شهر دزفول منجر به شهادت ۱۰۵ نفر و مجروح شدن حدود ۳۰۰ نفر شد. آمار بسیار بالایی که شاید اگر در هر کجای دیگر بود، منجر به ترس و وحشت مردم و فرارشان از شهر می‌شد، اما دزفولی‌ها مقاوم و پایدار در شهرشان ماندند و این ماندگاری را تا پایان جنگ حفظ کردند.
آماری تکان‌دهنده از اسکاد‌ها
رژیم بعث عراق در مدت هشت سال جنگ، ۱۷۶ موشک غول پیکر «فراگ ۷» و «اسکاد» به شهر دزفول شلیک کرد. هواپیما‌های دشمن ۴۸۹ بمب و راکت بر سر مردم بی‌دفاع شهر فرو ریختند و آتشبار‌های عراق با شلیک ۵ هزار و ۸۲۱ گلوله توپ نقاط مختلف شهر را ویران ساختند. در یک نگاه کلی، در شهر دزفول حدود ۱۹ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی، تجاری، آموزشی و مذهبی بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد ویران و به تلی از خاک تبدیل شدند، اما با این همه خسارت، مردم دزفول با تقدیم ۲ هزار و ۶۰۰ شهید، ۴ هزار جانباز، ۴۵۲ آزاده سرافراز و ۱۴۷ مفقود و جاویدالاثر همچنان مقاوم ماندند. دزفول نمونه‌ای از یک مقاومت به تمام معنا را در جنگ تحمیلی به نمایش گذاشت. شهری که هیچ بمبارانی نتوانست آن را دچار اضمحلال کند. از همین رو دزفول به «پایخت مقاومت ایران» شهرت یافت.
چراغ‌های خاموش، دل‌های منور
در شهر دزفول به دلیل استمرار بمباران دشمن مردم شهر عادت کرده بودند که همراه با تاریکی هوا، چراغی روشن نکنند تا از سوی دشمن رصد و بمباران نشوند. آن روز‌ها معابر دزفول هر چند خاموش و تاریک بود، اما دل‌های مردمش به نور ایمان منور بود و این نورانیت و صفا باعث می‌شد هر بار نماز جمعه این شهر باشکوه هرچه تمام‌تر برگزار شود. این گردهمایی مردمی نشان از صلابت، ایستادگی و قدرت ایمان دزفولی‌ها در اوج بمباران‌ها و ویرانی‌ها می‌داد.
