سمیه حاجی‌اسماعیلی، رئیس انجمن علمی زن و خانواده:
در خانواده ایرانی، مسئولیت‌پذیری از کودکی به فرزندان آموزش داده می‌شود و مادران اصلی‌ترین نقش را در بازتولید سرمایه اخلاقی و اجتماعی دارند. ادبیات و فرهنگ عامه نیز ویژگی‌هایی مانند نجابت، وفاداری و تحمل سختی را در زنان بازتاب داده و نقش نمادین آنها در انتقال مقاومت را تقویت کرده است، بنابراین مادران ایرانی فراتر از تربیت عاطفی، خود را مسئول ساختن نسلی مقاوم و مسئول می‌دانند و همواره این نقش را با آگاهی و تعهد ایفا کرده‌اند
معصومه ظهیری، دبیر ستاد راهبری زن و خانواده و استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با «جوان»: 
فرسودگی عاطفی، مقایسه اجتماعی، فشار اقتصادی، نبود حمایت همسر و الگو‌های تربیتی غلط و انتظارات غیرواقع‌بینانه باعث می‌شود تاب آوری زنان کاهش پیدا کند. به‌دلیل حجم زیاد مسئولیت‌ها، زنان گاهی بدون شنیده شدن، خسته و بی‌انرژی می‌شوند. وابستگی به شبکه‌های اجتماعی نیز مادران را در معرض مقایسه دائمی قرار داده و عزت‌نفس آنان را کاهش می‌دهد
هر خانه‌ای یک ریتم دارد؛ یک نظم نامرئی که بیشتر مردم متوجهش نمی‌شوند. این نظم نه از برنامه‌های کاری پدر نه از تعطیلات یا روز‌های خاص، بلکه از نقطه حضور مادر شروع می‌شود
بهشت زیر پای مادران است. یک عبارت قدیمی که بین همه نسل‌ها مشترک بوده و معتقدان خودش را دارد
رفت‌و‌آمد معلولان با هزار مانع و معما
درِ ورودی مترو شلوغ است. صدای کشیده شدن چرخ چمدان‌ها روی پله‌ها با صدای پیوسته هشدار قطار مخلوط شده. میان این رفت‌وآمد، زنی با ویلچر کنار دستگاه بلیت ایستاده
دکتر هما هماوندی، روانشناس روشندل: 
افراد دارای شرایط خاص تا جایی که ممکن است، باید در جامعه حضور داشته باشند و صرفاً در گروه‌های خاص محدود نشوند. مثلاً اگر من نابینا هستم، اشکالی ندارد که در مدرسه نابینا‌ها کار کنم، اما خوب است با بچه‌های دیگر هم کار کنم. چه اشکالی دارد یک مدرسه عادی یک معلم نابینا یا معلم با ویلچر داشته باشد؟ بچه‌ها می‌بینند که انسان‌ها با هم متفاوت هستند و این تجربه برای‌شان مفید است
زندگی معلولان پشت پله‌ها گیر کرده است؛ پله‌هایی در شهر، پله‌هایی در نگرش خانواده و جامعه و پله‌هایی در قوانین
معصومه توکلی، کارشناس حوزه توانبخشی سازمان بهزیستی: 
برای نگهداری مؤثر از فرد معلول، خانواده‌ها نیاز به آموزش در چند زمینه اساسی دارند. این آموزش‌ها شامل آشنایی با اصول مراقبت‌های روزمره مانند نحوه کمک به حرکت، تغذیه و بهداشت فرد معلول، مدیریت استرس، مهارت‌های ارتباط با افراد دارای معلولیت، حمایت‌های روانشناختی برای ارائه پشتیبانی عاطفی به فرد دارای معلولیت و توسعه مهارت‌های زندگی برای ارتقای استقلال فرد معلول است
مائده صباغ ترکان، کار درمانگر و سرپرست واحد توانبخشی حرفه‌ای بیمارستان رازی: 
توصیه من به خانواده‌هایی که تازه وارد مسیر توانبخشی شده‌اند، این است که ابتدا اطلاعات درست و علمی را از متخصصان معتبر دریافت کنند و از افرادی که دانش کافی درباره معلولیت ندارند، مشاوره نگیرند. اهداف را کوچک و قابل دستیابی انتخاب کنند تا ناامید نشوند و کودک معلول را با دیگران مقایسه نکنند و محیطی مهربان و امن برای او فراهم کنند
۲