سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: کم‌کاری سینمای ایران در پرداختن به مضامین مبتنی بر منافع ملی حرف تازه‌ای نیست. در حالی که در هفته وحدت قرار داریم و می‌دانیم که از ابتدای انقلاب سرویس‌های جاسوسی کشور‌های مستکبر تلاش زیادی برای تفرقه‌افکنی میان قومیت‌ها انجام داده‌اند به نظر می‌رسد که سینمای ایران در این رابطه آنگونه که باید اهتمام به خرج نداده است.
در سینمای ایران حتی برای اقلیت‌های جنسی نیز فیلم ساخته شده است، اما اگر بخواهیم از فیلمی که در آن وحدت میان مذاهب اسلامی در بطن ماجرا باشد نام ببریم به نتیجه واضحی دست نخواهیم یافت. در سینمایی که درباره پیروان فرقه ضاله نیز فیلم ساخته اثر قابل توجهی درباره وحدت اسلامی به چشم نمی‌خورد؛ موضوعی که به عنوان یک اصل پذیرفته شده در جمهوری اسلامی دارای اهمیت است. سینمای ملی که چند سالی است بحث آن به وجود آمده و درباره چگونگی آن نقد‌ها و نوشته‌های زیادی منتشر شده، در جایی نمود پیدا می‌کند که سینما مانند یک آیینه تمام‌نما، تصویری کامل از ایران را به نمایش بگذارد؛ آیینه‌ای که در آن همه اقوام و مذاهب رسمی کشور دیده شوند. به خصوص درباره مذاهب اسلامی اصل بر برادری در آن وجود دارد.
متأسفانه از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، دشمنان خارجی تلاش کرده‌اند با دست گذاشتن روی برخی مسائل مذهبی و با خدشه وارد کردن به اصل وحدت اسلامی، از این حربه برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی بهره‌برداری سیاسی کنند. با وجود اینکه نظام جمهوری اسلامی از بدو استقرار در چهار دهه پیش تا کنون به صورت مستمر در سینما در حال سرمایه‌گذاری و هزینه است، اما به طور جدی نتوانسته از ابزار مهم سینما برای تولیدات وحدت‌آفرین استفاده کند البته همین که آثار سینمایی به وحدت لطمه‌ای وارد نکردند هم می‌تواند حائز اهمیت باشد.
تا امروز چه تعداد از تولیدات سینمایی چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی که از حمایت‌های دولت به صورت مستقیم و غیر مستقیم بهره برده است، به تولید آثاری با محوریت وحدت اختصاص یافته که سینمای ایران اسلامی بتواند آن را به عنوان کارنامه خود در زمینه فعالیت‌های هنری وحدت‌آفرین معرفی کند؟!
برای علاقه‌مندان به سینما، بالیوود، به عنوان یک صنعت بزرگ فیلمسازی در آسیا نامی شناخته شده است. سینمای هندوستان با تولید صنعتی در سینما، علاوه بر تأمین نیاز داخلی هندی‌های سینما دوست، صادرات قابل توجهی نیز دارد. این سینما در کنار شاخصه‌های بازاری، چون داشتن قصه‌گویی، داشتن قهرمان و موسیقی که جزوی از هویت این سینماست، در تولید آثار به مسئله تنوع مذاهب در هندوستان نیز توجه دارد. در این سینما نمونه‌های بسیاری را می‌توان نام برد که ادیان مختلف به عنوان قهرمانان فیلم در کنار یکدیگر نشان داده می‌شود. در قیاس با هندوستان که به سرزمین ۷۲ ملت مشهور است و انواع ادیان الهی و غیرالهی در آن حضور دارند، جامعه ایران به خاطر جمعیت مسلمان، بسیار کمتر دارای تفرق مذهبی است و پرداختن به مسائل وحدت‌آفرین در آن با سهولت بیشتری امکانپذیر است. اما متأسفانه در سینمای تجاری ایران چیزی که کم دیده می‌شود رنگارنگی قومیت‌ها و اقوام است و آنچه کمرنگ است پرداختن به وحدت اسلامی به عنوان یک اصل استراتژیک و بنیادین در ساختار جمهوری اسلامی است. سینمای ایران مستعد پرداختن به مسائل وحدت آفرین است به شرط آن که این خواسته در بطن سینما نهادینه شود و ارگان‌هایی که در سینما حضور دارند، بر ساخت چنین آثاری توجه داشته باشند.
