آن روز‌ها قرار بود وزیر وقت صنایع سنگین در مجلس استیضاح شود. دست مهندس بهزاد نبوی برای اقدامات و فعالیت‌های خود پر بود. به همین دلیل دو تن از نمایندگان مخالف وی در مجلس شورای اسلامی (یک خانم و یک آقا) در اقدامی عجیب برای تأثیرگذاری بر رأی نمایندگان اقدام به پخش عکس خانوادگی وزیر در مجلس عروسی خودش در بین اهالی مجلس کردند. خبر این کار که به امام خمینی رسید به شدت ناراحت شد و به این کار نمایندگان مزبور اعتراض و آنان را توبیخ کرد. این کار علاوه بر اینکه افشای سر و مسائل خصوصی یک مؤمن محسوب می‌شد، از لحاظ اینکه این عکس خانوادگی در اختیار تمام نمایندگان و از جمله نمایندگان مرد مجلس شورای اسلامی قرار می‌گرفت هم کاملاً غیرشرعی و خطا و گناه محسوب می‌شد.
این روز‌ها فیلمی در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود که مربوط می‌شود به مراسم عروسی فرزند یکی دیگر از شخصیت‌های نظام جمهوری اسلامی که ظاهراً در آن برخی احکام شرعی رعایت نشده است. اینکه می‌نویسم «ظاهراً» برای اینکه این فیلم را هم مانند آن عکس ترجیح دادم نبینم تا گناه منتشرکنندگان آن را بیشتر نکنم!
این یادداشت در اعتراض به هم منتشرکنندگان این فیلم است که کار خطا و گناه‌آلودی انجام داده‌اند و بیشتر از آن انتقاد به کسانی است که نشسته‌اند بار‌ها و بار‌ها آن را از موضع کشف موارد احتمالی و میزان خلاف شرع موجود در آن تماشا کرده‌اند تا بتوانند به خوبی به نقد و بررسی و ارزیابی آن بنشینند و انتقادات تند و صریح خود را ابراز کنند تا به وظیفه ملی و مذهبی خود عمل کرده و جامعه را از یک خطر بزرگ نجات داده باشند!
مطمئناً شما هم با خواندن لحن استهزاگونه جملات بالا تلخندی زده‌اید و شاید اگر جزو کسانی باشید که خدای نکرده این فیلم را دیده‌اید و نسبت به اشخاص موجود در آن موضعی گرفته‌اید، شرمنده شده‌اید. اما واقعیت همین است. گاه ما برای اصلاح، کار فاسدی انجام می‌دهیم یا برای تمیز کردن شیشه، دستمال کثیفی برمی‌داریم و در حقیقت برای اینکه نسبت به منکری هشداری بدهیم یا بخواهیم جلوی آن را بگیریم، منکر یا منکر‌های بزرگ‌تر و بیشتری انجام می‌دهیم و دیگران را هم که نسبت به آن موضوع خالی‌الذهن‌اند به ورود به عرصه آن گناه تشویق می‌کنیم.
فراموش نمی‌کنم در سال‌های گذشته که یکی از مؤسسات معتبر اقدام به انتشار کتاب‌های خوبی در نقد شخصیت‌های آلوده فکری در حوزه‌های فرهنگ و سیاست کرده بود که همه مطالب آنها هم کاملاً مستند و بر اساس جمع‌آوری‌های آشکار صورت گرفته بود، یکی از بزرگان نظام با تمجید از این اقدام ارزشمند، تذکری داده بود که لازم نیست برای نشان دادن آلودگی‌های فکری و سیاسی آنان، به مشکلات شخصی و فساد‌های خصوصی آنها بپردازید و مثلاً از زن‌بارگی یا شرابخواری آنان یاد کنید. شما همان که به انحرافات فکری و فرهنگی و وابستگی‌های سیاسی آنان به خارج از کشور و کلوپ‌های استعماری می‌پردازید برای معرفی آنان کافی است.
اساساً پرداختن به خلاف‌های اخلاقی و رفتاری شخصی و خصوصی افراد در روایات متعدد معصومین علیهم‌السلام نهی شده و برعکس فاسدان یا خطاکاران اقتصادی و مدیریتی و فکری رسماً و در بلندگو مورد نهی و مذمت قرار گرفته‌اند.
خوشبختانه موضوع ما نحن فیه، شرابخواری و فساد اخلاقی نیست. از روایت‌های کسانی هم که فیلم را دیده‌اند برمی‌آید که مسئول محترم فوق‌الذکر شخصاً رفتار متین و قابل قبولی در مراسم داشته است. اشکال از کسانی است که خودشان با دیدن مسئول مزبور برخی رعایت‌های شرعی را نکرده‌اند و اینکه فیلم مراسم را منتشر کرده‌اند.
بله، یک انتقاد به شخص مسئول فوق‌الذکر وارد است و آن اینکه درست بعد از ماجرا‌های جنگ ۱۲ روزه و ترور‌های صورت‌گرفته و احتمال ردیابی‌های دشمن یا جاسوسان و وابستگان به دشمن از طریق گوشی‌های تلفن همراه، نباید اجازه ورود تلفن همراه هوشمند به این مراسم داده می‌شد تا جان این مسئول عزیز و شرکت‌کنندگان در مراسم به خطر نیفتد.
این یادداشت فقط مربوط به انتقادکنندگان از مسئولان اصلاح‌طلب نیست، هرکس چه حزب‌اللهی، چه دیندار و حتی بی‌دین به هر طریقی بخواهد به مسائل خصوصی افراد بپردازد و آنها را منتشر کند، شرعاً و قانوناً خطاکار و مجرم است و باید مورد پیگرد قرار بگیرد، همان‌طور که امام با منتشرکنندگان عکس خصوصی وزیر اسبق رفتار و آنها را توبیخ کرد.
