جوان آنلاین: محبت و احترام به همسر یکی از مهم‌ترین موارد و پایه‌ها در روابط زناشویی است که دلایل و مزایای زیادی برای آن وجود دارد. محبت نسبت به همسر، احساس ارتباط و انسجام روحی بین دو نفر را تقویت می‌کند. این احساس اطمینان و عشق، اعتماد به نفس و احترام متقابل را به همراه دارد که باعث بهبود کیفیت زندگی و روابط خانوادگی می‌شود.
همچنین محبت و مهربانی در رابطه زناشویی باعث افزایش همدلی و حمایت متقابل خواهد شد. زمانی که هر یک از طرفین می‌داند مورد علاقه و محبت دیگری قرار دارد، احساس امنیت و آرامش روحی پیدا می‌کند که این احساس به ساخت رابطه‌ای مستحکم و پایدار کمک خواهد کرد. محبت به عنوان یک مفهوم دو طرفه، باعث افزایش احترام و توجه به نیاز‌های همسر می‌شود. وقتی هر یک از دو طرف احساس کند مورد احترام و اهمیت دیگری قرار دارد، به خواسته ها، انتظارها، مرز‌ها و حقوق فردی طرف مقابل هم احترام می‌گذارد. در نتیجه، محبت نه تنها به نفع همسر و رابطه زناشویی است، بلکه به صورت کلی برای ایجاد ارتباط‌های مؤثر و مثبت در زندگی افراد اهمیت زیادی دارد. یکی از جلوه‌های اثرگذاری محبت، ابراز آن مقابل فرزندان است.
بچه‌ها باید محبت واقعی و عاطفی را بین پدر و مادرشان ببینند و از این راه آرامش و امنیت خاطر بگیرند، زیرا یکی از اصلی‌ترین محور‌های تأمین‌کننده سلامت روانی کودک محبت والدین نسبت به هم است. البته فضای این محبت دارای مرز‌های مشخصی است. از جمله اینکه برخی رفتار‌ها در خانواده ممنوع است و نباید هرگز اتفاق بیفتد.
پدر و مادر به هیچ عنوان نباید در خانواده پیام‌های جنسی منتقل کنند، زیرا پیام‌های جنسی هم برای کودکان و هم برای نوجوانان آسیب زننده است و باعث ایجاد کنجکاوی‌های جنسی و بلوغ زودرس در کودکان و همچنین پیامد‌های منفی بسیاری در نوجوانان می‌شود، اما پیام‌های مبتنی بر محبت و عاطفه و عشق باید در خانواده‌ها
موج بزند.
پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: قَولُ الرَّجُلِ للمرأةِ: «إنّی اُحِبُّکِ» لا یَذهَبُ مِن قَلبِها أبدا؛ این سخن مرد به زن که «دوستت دارم» هرگز از دل زن بیرون نرود، بنابراین حتماً باید در خانواده محبت کلامی وجود داشته باشد، چون فرزندانی که در خانواده شاهد محبت‌های کلامی بین والدین خود نیستند دچار مشکلاتی همچون گوشه‌گیری، افسردگی، پرخاشگری و اعتماد به نفس پایین می‌شوند و در آینده نیز همسران و والدینی خواهند شد که قادر به محبت کردن به همسر و فرزندان
خود نیستند.
والدین باید فرزندانی تربیت کنند که در آینده همسران و پدر و مادر‌های خوبی باشند تا میزان آسیب و حتی طلاق در جامعه کمتر شود. بچه‌ها باید هوش هیجانی بالا داشته باشند و بتوانند احساسات طرف مقابلشان را درک کنند و هیجاناتشان را به موقع و بهنگام نشان دهند، بنابراین باید والدین در خانه نسبت به یکدیگر ابراز عاطفی داشته باشند و هیجانات مثبت و منفی خود را به شیوه صحیح
نشان دهند.
هیجانات مثبتی مانند احترام گذاشتن به یکدیگر، بوسیدن، در آغوش کشیدن، هدیه دادن و کلمات عاطفی استفاده کردن. برای مثال با نوازش مو‌های همسر و مخاطب قراردادن وی با کلماتی نظیر عزیزم و جانم می‌توان احساس یک رابطه عاطفی خوب و همچنین محبت خود را بدون زمینه جنسی به فرزندان نشان داد. درواقع خود والدین باید به این موضوع دقت داشته باشند که کدام رفتار عاطفی و کدام رفتار جنسی است.
