جوان آنلاین: کانال تلگرامی اندیشکده مرصاد در مطلبی با عنوان آیا فرانسیس، اولین پاپِ پرونیست بود نوشت:
پاپ فرانسیس که در جهان به عنوان «پاپ فقرا» شناخته می‌شد، در زادگاهش آرژانتین نام دیگری داشت: «پاپ پرونیست». این عنوان بسته به دیدگاه سیاسی افراد، یا افتخارآمیز بود یا مایهٔ سرزنش.
پرونیسم، جنبشی ملی‌گرایانه و مردمی بود که در دههٔ ۱۹۴۰ به رهبری «خوآن پرون» شکل گرفت و از آن زمان، جامعه آرژانتین را به شدت دو قطبی کرده است. فرانسیس نیز بی‌نصیب از این کشمکش‌ها نبود.
او بسیاری از اولویت‌های اجتماعی پرونیست‌ها مانند عدالت اجتماعی و مبارزه با فقر را پذیرفته بود و همین امر، محبوبیتش را در میان برخی رهبران پرونیست همچون کریستینا فرناندز دکرشنر بالا برده بود.
ایگناسیو زولتا، نویسنده کتاب «پاپ پرونیست»، می‌گوید: «پاپ جوان در کلیسایی رشد کرد که به پرون احترام نهادی و قدردان حمایت‌های او از آموزش مذهبی بود.»
در دورانی که کلیسای واتیکان آشکارا با الهیات رهایی‌بخش (ترکیبی از مذهب و انقلاب) مخالفت می‌کرد، پرونیسم راهی برای فرانسیس فراهم کرد تا بتواند در راستای عدالت اجتماعی فعالیت کند بدون اینکه به مارکسیسم متهم شود.
با این حال، این گرایش باعث دشمنی با محافظه‌کاران و لیبرال‌های آرژانتینی شد که پرونیسم را مسئول سقوط اقتصادی کشور و فساد گسترده می‌دانند.
فرانسیس همیشه در انظار عمومی ارتباط خود با پرونیسم را انکار می‌کرد و می‌گفت: «هرگز عضو یا حتی هوادار رسمی پرونیسم نبوده‌ام.»، اما در محافل خصوصی، گاهی با شوخی خودش را «اولین پاپ پرونیست» می‌نامید.
پس از مرگ فرانسیس، پرونیست‌ها در آرژانتین عزادار شدند. کریستینا کرشنر گفت: «اندوهمان بی‌پایان است.» در مقابل، خاویر میلی، رئیس‌جمهور آنارکوکاپیتالیست، که پیش‌تر فرانسیس را «چپ‌گرای کثیف» خوانده بود، بعد از مرگ او اختلافاتشان را «جزئی» توصیف کرد!
جالب آنکه فرانسیس هرگز به آرژانتین بازنگشت. او نگران بود که سفرش بهانه‌ای برای درگیری‌های سیاسی داخلی شود.
