خانم سخنگوی دولت گفته است «دولت به‌شدت فعال است تا با پیشبرد دیپلماسی که وظیفه ذاتی وزارت خارجه است جنگ را از ایران دور کند».
اول، سایه جنگ را نتانیاهو بلند کرده است. زیر این سایه نباید رفت و نباید خفت. ولی گویا اگر روزی او هم نگوید، کسانی هستند در ایران که یادآوری کنند! حتی گفتن اینکه «مردم مهم‌تر از موشک هستند» از سوی آن عضو کناررفته دولت نیز که گفته‌ای سمی و فاسد و دوقطبی شرم‌آور و نشانه افول ذهن و زیاده‌روی در اوهام بود، از جنس همین سایه‌افکنی با جنگ است. پس می‌توان گفت اتاق فکری خراب وجود دارد.
دوم، برای دولتی که هنوز زخم تلاش قبلی‌شان برای پایان‌دادن به جنگ با دیپلماسی ترمیم نشده و جای آن در افکارعمومی آزاردهنده است، شایسته نیست که از تلاش‌های جدید سخن بگوید. ما که تلاش جدیدی نمی‌بینیم و شکرخدا سر وزیر خارجه آن‌قدر خلوت شده است که در مراسم ورزشی حاضر می‌شود و برای سرخابی کری می‌خواند.
سوم، خانم سخنگو اخیراً گفته بود که مسائل نظامی را از دولت و از ایشان نپرسند، حالا چه شده است که درباره دورکردن جنگ سخن می‌گوید، با آنکه می‌داند این تصمیمات در شعام و در چه سطحی گرفته می‌شود. دورکردن جنگ یک تلاش پوپولیستی در زمان تبلیغات انتخاباتی بود که گویا عادت به آن و صلح‌فروشی هنوز باقی مانده است.
چهارم، اکنون از نظریه‌پردازان سیاسی مثل مرشایمر، تا رسانه‌های خود رژیم صهیونی، تا دوست و دشمن، می‌گویند اگر جنگ تکرار نشده، به خاطر ترس اسرائیل از تغییرات دقت و شدت موشک‌باران جدید و نیز از هول اختلال در ترانزیت انرژی در تنگه هرمز است. اما اتاق فکر دولت به خانم سخنگو می‌گوید یک‌بار دیگر آن «تلاش دیپلماسی» را در نشست خبری بگو، خیلی به دل‌مان می‌چسبد!
پنجم، خود این سخن و تأکید به «وظیفه ذاتی» وزارت خارجه در دیپلماسی برای دورکردن جنگ، از منظر روان‌شناسی نشان می‌دهد گوینده خوب می‌دانسته که این حرف محل اشکال است و لازم دیده با یادآوری از وظیفه ذاتی دولت، قدری از فشار منتقدان درباره حرف زدن از جنگ، کم کند. جنگ با حرف و نقل دور نمی‌شود. آنان‌که در جنگ قبلی کار را درآوردند، مشغول کار هستند و البته دولت هم سعی خودش را بکند، چه ایرادی دارد، سعیکم مشکور خانم سخنگو و آقایان دولتی!
آخر، تیم رسانه‌ای و سخنگویی دولت بسیار ضعیف است. اغلب دولت‌ها چنین بودند. این را بعد از سه دهه حضور مستمر در رسانه می‌گویم. یک تیم قوی رسانه‌ای و سخنگویی، دولت را از زمین بلند می‌کند. رفتار برخی مسئولان دولتی با خبرنگاران گواهی بر آن است که دولت، رسانه و خبرنگار را یک «خبرنگارنمای عوضی و یک الف‌بچه که کی باشه که دولت بخواهد جواب او را بدهد» می‌دانند، یعنی همین حرفی که معاون وزیر بهداشت دیروز در نشست خبری سلامت روان زد و تعجب من از خبرنگاران بود که دسته‌جمعی نشست را ترک نکردند و نشستند تا یک کسی که خودش هوش هیجانی پایینی دارد و از عهده برگزاری سالم یک نشست خبری برنمی‌آید، با آنان از سلامت روان سخن بگوید.
دولت در حرف، مشکل دارد و قبول ندارد! در عمل، اما مسئله واضح است و خود دولت معترف و عذرخواه است و گفتن ندارد. عمل درست از حرف درست برمی‌خیزد. نمی‌شود آن‌گونه که با خاله و عمه و در جلسات خصوصی حرف می‌زنید، با مردم حرف بزنید. حرف‌تان را درست کنید تا مردم از عمل‌تان چشم‌پوشی کنند.
