جوان آنلاین: شاد زیستن یک «سبک زندگی» است. چرا همه جا پرشده از اینکه «شاد بودن یک انتخاب است»؟! در واقع این حرف را نه صرف یک شعار یا جملات کلیشه‌ای بلکه برای این می‌گوییم که شادی یک نوع سبک زندگی است که در هر لحظه زندگی ما را فرا می‌گیرد. از شکرگزاری گرفته تا دور شدن از خصلت‌های مذموم مثل حسادت، دروغ، قضاوت، تهمت و غیبت و در نهایت دستگیری از مؤمنان و حال خوب به دیگران تزریق کردن.
شکرگزاری: تا به حال فکر کردیم که خدا ما را انسان آفرید در حالی‌که می‌توانستیم موجود دیگری باشیم. انسان بدین معنا که قلب و روح داریم. این اراده خدا برای بودن ماست. ما انسان‌ها عقل داریم و به واسطه همین عقل می‌توانیم بسیاری از کار‌ها را انجام دهیم یا ندهیم و مهم‌تر از آن پذیرش لحظه لحظه زندگی و روزمرگی‌های ما به واسطه همین عقل است. عقلی که داریم به ما یاد می‌دهد از خدا به دلیل داشتن تک تک نعماتی که عطا کرده است تشکر کنیم. شاکر بودن خود یک وجهه از رضایت و شاد بودن است. شکر شادی آور است. کسی که شاکر است یعنی نعمات خدا را می‌بیند؛ در نتیجه کسی که بینای نعمات خداست شکرگزار خواهد بود و فرد شکرگزار حال بهتری نسبت به بقیه دارد.
توکل: توکل داشتن بعد دیگری از زیست شادانه است. فردی که توکل دارد می‌داند که همه تلاش خود را برای موفقیت انجام می‌دهد و نتیجه را به خدا واگذار می‌کند. اینگونه افراد نگران آینده نیستند و هر آنچه پیش آید را خیر می‌دانند در نتیجه سطح زندگی شادتری نسبت به بقیه دارند.
بخشش و گذشت: فردی که از دیگران کینه به دل دارد، بدگمان است و دیگران را زیاد قضاوت می‌کند. محال است بتواند زندگی شادی داشته باشد، یعنی ما باید قلب خود را از دل‌چرکینی دور نگه داریم. خودشیفتگی و خودبرتربینی از مهم‌ترین عوامل تولیدکننده غم‌های درونی هستند. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «هر که کینه را از خود دور کند، دل و خرد او آرامش یابد.»
رضایت: فردی که نشاط درونی نداشته باشد از هر واقعه و پیشامدی برای خودش شر می‌سازد و در آن غرق می‌شود. به قول امروزی‌ها انرژی منفی می‌گیرد و به بیرون پس می‌دهد در حالی‌که نگاه درست به وقایع روزانه اطراف می‌تواند به ما آرامش دهد و این آرامش شادی درونی به همراه دارد. شادی که نه در معنای خندان و خوشحال بودن است بلکه شاید به گونه‌ای بتوان آن را مخالف غمگین نبودن توصیف کرد. خود را از رقابت و چشم و همچشمی و مقایسه رها کرده تا زندگی شادتری را تجربه کنیم. کسی که به خود مشغول است و به زندگی دیگران کاری ندارد قطعاً شادتر از دیگران است.
دوری از گناه: شادی که در اثر گناه، معصیت و مخالفت با خدا و جهالت و حماقت باشد، در ذات خود غم انگیز خواهد بود؛ شادی‌های موقتی که شادی‌های جاودانه بهشتی را خراب می‌کند.
انتخاب اطرافیان: انتخاب افرادی که ما را شاد کنند نه اینکه آنچه از رضایت زندگی و شکرگزاری هم در قلب ما نهفته است به واسطه آنها گرفته شود. افراد خوبی که خوب بودن را صرف موارد سطحی نمی‌دانند و آنها هم برای داشتن سبک زندگی شاد تمرین و ممارست داشتند.
شوخ طبعی: مؤمن حقیقی حتی اهل شوخی است. شوخی‌هایی که نمکین و در عین حال با متانت که برای دیگران ایجاد دلخوری و دل آزاری نداشته باشد.
مهربانی: مهربانی بدون توقع جبران و آغوش باز برای پذیرفتن عذر دیگران یک بخش مهم دیگر از شاد بودن است. اگر در این دو موفق شدیم دیگران نمی‌توانند قلب ما را غمگین کنند.
کمک به دیگران: زمینه‌ساز شادی برای خود باشید و منتظر نباشید تا کسی شما را شاد کند. مثل گره‌گشایی از زندگی دیگران و رفع اضطراب و نگرانی از روح کسی. به اعتقاد استاد شجاعی «غمگین کردن انسان یا مسلمان یا شاد کردن با خدا پیوند دارد. در برخورد با انسان و حتی حیوانات و گیاهان، افراد باید مراقبت کاملی داشته باشند، چراکه الله هستی جاری در تمامی اشیاء است. شاد کردن یا غمگین کردن مؤمن ثواب بالاتر و گناه سنگینی دارد و هر کس مؤمنی را خوشحال کند (مؤمن یعنی شیعه) او خدا را شاد کرده است.» در واقع وقتی گره از کار کسی باز کنیم گره از قلب خودمان باز می‌شود.
بی‌تردید شاد زیستن مهارت و تمرین می‌خواهد و موضوع بسیار فراتر از این چند خطی است که از درس‌های محمد شجاعی استاد اخلاق و سبک زندگی برگرفتیم و بازتاب دادیم. اگر تمایل به زندگی شاد و دریافت درست راه و روش‌های آن در سبک زندگی خود دارید حتماً به صوت‌های کوتاه و بلند محمد شجاعی که در سایت و کانال ایشان به همین اسم وجود دارد مراجعه کنید.
