پرسپولیس قصد رو بازی کردن ندارد، درست مثل زمانی که مدعی حمایت از وحید هاشمیان بود، اما در خفا به دنبال مذاکره با مربیان دیگر، بی‌توجه به اینکه این روند آرامش سرخپوشان را چنان برهم زد که در مصاف با تراکتور اوسمار که هیچ، بزرگ‌ترین مربی دنیا هم نمی‌تواند کاری از پیش ببرد.
روز‌ها بود که همه می‌دانستند وحید هاشمیان برف که هیچ، باران تهران را هم نخواهد دید، درست از هفته پنجم رقابت‌های لیگ. همان زمان که جلسه‌ای برای دادن اولتیماتوم جدی به او تشکیل شد، اما برخلاف صحبت‌هایی که رنگ و بوی حمایت از سرمربی جوان و محجوب سرخپوشان را داشت، هیئت مدیره به دنبال جایگزین او بود.
وحید هاشمیان، سرمربی حاشیه‌سازی نبود که باشگاه بخواهد هرچه سریع‌تر از او خلاص شود. این مربی همان مرد محجوب فوتبال ایران است که درست مثل زمانی که بازی می‌کرد، حرمت‌ها را حفظ می‌کند و خوب می‌داند چطور باید حتی در بدترین شرایط ممکن با آرامش ضمن انجام وظایفی که برگردن دارد، پاسخگو هم باشد. شاید به همین دلیل هم هست کسی، چون کریم باقری که کم پیش می‌آید مصاحبه کند، آن هم انتقادی برای دومین بار طی یک‌ماه اخیر صدایش درآمده است!
همه می‌دانستند هاشمیان حتی در صورت برتری مقابل ذوب‌آهن هم ابقا نخواهد شد. با وجود این او در آخرین حضورش روی نیمکت پرسپولیس بی‌توجه به این مهم کار خود را انجام داد تا پرسپولیس بعد از مدت‌ها، بار دیگر در این فصل رنگ برد را به خود ببیند و روز بعد هم راهی تمرین تیم شد، آن‌هم در حالی که چند ساعت قبل خبر توافق با اوسمار و امضای قرارداد الکترونیکی او روی خروجی همه خبرگزاری‌ها قرار گرفته بود و کمتر کسی بود که نداند هاشمیان قرار نیست در مصاف با تراکتور روی نیمکت پرسپولیس بنشیند. اما هیچ کس تصور نمی‌کرد قرار است خبر برکناری هاشمیان درست زمانی که او در حال تمرین دادن تیم است از رسانه ملی پخش شود و محمد انصاری در پایان تمرین و قبل از آنکه هاشمیان با دستیارانش خداحافظی کند به او بگوید که از فردا دیگر لازم نیست در تمرینات پرسپولیس حاضر شود. پرسپولیس حق تغییر کادر فنی را داشت، اما حق نداشت شأن مربی، چون وحید هاشمیان را رعایت نکند. مربی که همه می‌دانند اگر بازیکنان مدنظرش جذب شده بودند اوضاع به شکلی دیگر بود، اما حتی زمانی که درویش دست رد به تک‌تک خواسته‌هایش زد هم لب به انتقاد باز نکرد تا آرامش تیم به‌هم نخورد، آرامشی که اگر آقایان تصمیم‌گیرنده در باشگاه پرسپولیس هم به فکر حفظ آن بودند، امروز سرخپوشان در آستانه بازی حساس با تراکتور که یکی از فینال‌های زودرس لیگ است از اینجا رانده و از آنجا مانده نبودند، اما حالا نه وحید هاشمیان هست و نه اوسمار و پرسپولیس در این شرایط نابسامان باید مهیای مصاف با حریفی، چون تراکتور شود و عجیب نیست که امیدی به کسب نتیجه در این دیدار حساس نباشد.
اهمیت خالی بودن دست هاشمیان زمانی مشخص می‌شود که اوسمار نیامده درخواست جذب هافبک و مهاجم را می‌دهد، درخواستی که وقتی از سوی سرمربی محجوب سرخپوشان مطرح شد مدیریت تیم روی طناب انداخت، اما هیئت مدیره پرسپولیس خوب می‌داند اوسمار وحید هاشمیان نیست که برابر کم و کاستی‌های مدیریت سکوت اختیار کند، خصوصاً که او تجربه حضور در پرسپولیس را دارد و خوب می‌داند در چنین مواقعی باید سنگ نخست را محکم بکوبد تا به سرنوشت هاشمیان دچار نشود. امروز مسئله، اما تنها اوسمار نیست، مسئله پرسپولیس است، تیمی که بیش از تغییرات در کادرفنی نیازمند آرامش بود، اما آقایان با هدف درست کردن ابروی آن زدند چشمش را هم کور کردند!
حق با کریم باقری است. باشگاه می‌توانست دو هفته دیگر هم دندان سر جگر بگذارد و در فیفادی بعدی ضمن خداحافظی شایسته و آبرومندانه با وحید هاشمیان، مراسم معارفه اوسمار را هم برگزار کند، اما ترجیح داد خبر پایان حضور هاشمیان در جمع سرخپوشان توسط استوری معاون باشگاه منتشر شود، نه صفحه رسمی باشگاه: «از یکسری اتفاقات ناراحتم و اگر حرفی می‌زنم برای این است که در آینده با بزرگان دیگر چنین رفتاری نشود. راستش را بخواهید من نگران عکس‌العمل و رفتار تماشاگران در بازی با ذوب‌آهن بودم، اما برخلاف هواداران که سنگ‌تمام گذاشتند، مدیران باشگاه شأن وحید هاشمیان را حفظ نکردند. قبول دارم در شروع فصل خوب کار نکردیم، اما مگر می‌شود به یک مربی چهار، پنج بازی هم وقت نداد؟! (اشاره به تلاش هیئت مدیره برای انتخاب جایگزین از هفته پنجم) باشگاه حق دارد تغییرات ایجاد کند. این حق طبیعی باشگاه است، اما آیا باید با فردی مانند وحید هاشمیان با آن سابقه درخشان و این اخلاق این‌گونه برخورد شود؟ مگر می‌شود باشگاه برود با یک سرمربی قرارداد امضا کند، اما سرمربی قبلی همچنان به کار خود ادامه بدهد؟ بازی را ببریم و فردای بازی هم سرمربی سر تمرین باشد و بعد مشخص شود که با سرمربی دیگری قرارداد امضا شده است! بهتر بود این اتفاق به صورت رسمی از سوی باشگاه اعلام می‌شد و حرمت پرسپولیس و سرمربی‌اش را حفظ می‌کردند.»
