جوان آنلاین: بعد از ماجرای بازداشت یک فوتبالیست-بازیگر به اتهام تجاوز، برخی سلبریتی‌ها و فوتبالیست‌های سابق له یا علیه او و بیشتر در حمایت او سخن‌پراکنی کردند. از جمله گفتند که ما او را می‌شناسیم اهل این حرف‌ها نیست! برخی نیز نوشتند در سینما و بعضاً فوتبال این جور پیشنهادات و اتهامات عادی است و بسیاری آلوده به آن‌اند.
یک روزنامه اصلاح‌طلب نیز با تصویرسازی از یک زن با چادر مشکی و روپوش توری سیاه که نوعی خباثت ذاتی این نوع روزنامه‌نگاری است، با شاکی مصاحبه و از زبان او علیه متهم مسائلی را مطرح کرده است. ظاهراً با این فوتبالیست‌ها و سلبریتی‌های جاهل و خودشیفته دیگر نیازی به دادگاه و قاضی و بررسی ادله و شواهد و قانون نیست. کافی است هر کس از دیگری شاکی است، از فلان فوتبالیست بپرسد که آیا متهم از نطر تو اهل این حرف‌ها هست یا نه!
این فروپاشی عقل و اخلاق و منطق در میان جمع کثیری از افراد جامعه که خود را الگو هم می‌دانند در تاریخ بی‌سابقه است. آقای فوتبالیست - بازیگر یک کاری کرده یا نکرده، شاکی به دادگاه رفته و پرونده‌ای گشود، حالا یک فوتبالیست دیگر می‌گوید من او را می‌شناسم این کاره نیست! چرا؟ چون دوست دارد خودش هم با همین معیار قضاوت شود و اگر خلاف قانونی مرتکب شد، سروکار با قانون و دادگاه نباشد بلکه بقیه رفقایش جمع شوند و بگویند این کاره نیست!
طبق قانون اساسی و قانون آیین دادرسی کیفری جرایم منافی عفت را باید غیر علنی رسیدگی کرد و این هیاهو اگر برای مقاصد دیگری نباشد، قطعاً به نفع شاکی و متشاکی نیست. حالا فرض کنید روزنامه دیگری هم برود با متشاکی مصاحبه بگیرد و او بگوید همین‌که شاکی توانسته تا مرحله اثبات DNA هم برود یعنی برنامه داشته و هدفمند بوده است. فقط می‌ماند قاضی که بنشیند روزنامه بخواند در این ایام! این جور قضایا فقط در دادگاه روشن می‌شود و فقط برای قاضی نه در هیاهوی مجازی.
در این میان منطق دیوانه‌وار احمد زیدآبادی از مسئولان روزنامه‌هم‌میهن خواندنی است وقتی با عصبانیت می‌گوید: «کشوری که در آن نمی‌شود در باره یک پرونده خصوصی جنایی هم گزارش تهیه کرد، دیگر چه نیازی به روزنامه دارد؟»
بعد هم کلی مظلوم‌نمایی و غرزدن به سبک و سیاق خاص کسی که خلافی کرده است و گردن نمی‌گیرد. این افراد همیشه دم از قانون می‌زنند، اما وقتی خودشان تصمیم می‌گیرند برخلاف قانون با یک شاکی که حتی حاضر به افشای اسم و تصویر خود نیست مصاحبه کنند، فحش آن را به دیگران می‌دهند. حالا آن عکس سخیف پیشکش.
