از ابتدای شیوع کرونا بازگشایی مدارس محل بحث فروان بوده تا اینکه وزارت آموزش و پرورش شیوه نامه ای به ادارات کل و مناطق مختلف ابلاغ نموده است. در این راستا رسانه معلم میزگردی مجازی با حضور فعالان حوزه تعلیم و تربیت برگزار نموده است.
فیروز رضایی، مدیر کل سابق اداره آموزش و پرورش استان آذربایجان شرقی در ابتدای نشست در نقد شیوه نامه ارسالی وزارت آموزش و پرورش می گوید:
مدارس تجربه تصمیم گیری در شرایط عادی را ندارند چه برسد به کرونا و تفویض امور به شورای مدرسه در چنین شرایطی یعنی فرار از مسئولیت.
وی اشکال اساسی دیگر شیوه نامه را نبود پیوست های لازم از جمله پیوست مالی و... می داند. وی معتقد است گروه بندی کلاس ها مستلزم تامین حق اضافه تدریس معلمان است و در شیوه نامه در این مورد سکوت شده است.
وی درباره شرایط بازگشایی مدارس می گوید: حداقل باید واکسیناسیون معلمان روستایی و کلاس های کم جمعیت را تا پایان شهریور تمام می شد. به نظر می رسد در کل چون دنیا آموزش حضوری را شروع کرده ، مسئولین آموزش و پرورش برای عقب نماندن از قافله صرفا با الفاظ بازی کرده اند و هیچ تصمیم جدی و عملیاتی پیش پای مدارس نگذاشته اند.
علی داننده از کارشناسان تعلیم و تربیت با اشاره به عدم ارزیابی آموزش‌های مجازی سال گذشته می گوید: به عبارتی ما در حالی دستورالعمل بازگشایی را نوشته‌ایم که ارزیابی صحیحی از نقاط قوت و ضعف آموزش و تربیت سال قبل نداریم. نقش معلمان نیز نه تنها در تدوین این دستورالعمل مشاهد نمی‌شود بلکه تلاش می شود با توصیه به تشکیل جلسات شورای معلمان این نقیصه توجیه شود.
وی در نقد آموزش های دوره کرونا می گوید: چه اندازه تولیدات محتوایی و نرم افزاری برای آموزش فراهم دیده‌ایم؟ به عبارتی کرونا علامتی بود که ما را به اهمیت فضای مجازی متوجه ساخت.آیا اهمیت آموزش و تربیت در فضای مجازی را دریافته‌ایم؟
وی در جمع بندی مطالب خود می گوید: در حقیقت این بخشنامه دستورالعمل بی‌روحی است که خواسته تکلیف را از خود ساقط کند.
صیادی از کارشناسان حوزه آموزش و پرورش، متن ابلاغی را تلفیقی از بخشنامه، پرسشنامه و دستورالعمل دانسته و می گوید:
کووید 19بدین سادگی نیست که افراد غیر متخصص امر پزشکی بتوانند به مصاف او بروند و امر ونهی و دستور و تحقیق داده و جامعه و جمعیتی در مسیر اطاعت قرار گیرند و اتفاقی هم نیافتد. تا کرونا جاری وساری است و جولان می دهد، نظر غیر پزشک فاقد وجاهت عقلی و علمی است. همه باید مسیر فعالیتشان در چارچوب نظر صاحب نظران قرار گیرد.کوبیدن بر طبل حضور در کلاس و دلتنگی برای حضور با وجود امکان جایگزین غیر معقول و ناصواب است.
اگر کرونا شیوع پیدا نمی کرد شاید خیلی از کشور ها ازجمله کشورما به این زودی تن به آموزش الکترونیکی نمی دادند. تنها راه چاره در زمان کرونا استفاده از ظرفیت فضای مجازی برای رهیدن از بلا تکلیفی بوده و هست.
جمال پیری از فعالان آموزشی با تاکید بر اهمیت سنجش آغازین سال تحصیلی به ترمیم کاستی های آموزشی با اضافه تدریس معلمان با تصویب شورای آموزش و پرورش استان اشاره کرده و درباره بازگشایی مدارس می گوید: لازم است برنامه های اقناعی توسط رسانه ملی برای اولیا در مورد ضرورت آموزش حضوری تهیه شود و برای توجیه خانواده ها از رسانه ملی پخش شود.
وی معتقد است: حضور دانش آموزان پایه اول نیز در کلاس بهتر است با گروه بندی و حداقل برای آموزش درسهای پایه انجام شود. همچنین برای تضمین سلامت دانش آموزان سرانه بهداشتی مدارس در اسرع وقت باید به مدارس اختصاص یابد.
خانم جهاندوست از کارشناسان دیگر حوزه تعلیم و تربیت در ادامه نشست با تکیه بر پیوست عدالتی بخشنامه می گوید: دستورالعمل جدید که به نظر می رسد با هدف اصلاح دستورالعمل های قبلی تهیه شده است با دستورالعمل قبلی تفاوت چندانی ندارد و نمی تواند عدالت آموزشی و پرورشی را در مدارس محقق سازد. به دلیل اینکه پیوست اعتباری و بودجه ای برای آن تهیه و تدوین نشده است و لذا فقط مدارس با امکانات و تجهیزات کامل موفق به اجرای ۱۰۰ در صدی آن می شوند و مدارس با امکانات ضعیف و منابع مالی محدود قادر به فراهم کردن همه ملزومات مورد نیاز برای اجرای طرح نمی باشند.
با این حال بایستی در اجرای آزمایشی دستورالعمل بطور دقیق عمل شود، نتایج به دقت مورد پایش قرار گیرد و در تهیه گزارش نظارت و ارزیابی توجه شود تا گزارشی دقیق و واقعی از نتایج اجرا منتشر شود و سپس در خصوص ابلاغ و اجرای سطوح کشوری آن تصمیم گیری شود.
دکتر حسین زاده از کارشناسان آموزش و پرورش در تکمیل نظرات ارایه شده می گوید: در شرایط فعلی به نظر می رسد در قریب به اتفاق مدارس شهرهای بزرگ به ویژه تبریز امکان رعایت پروتکلهای بهداشتی مقدور نبوده و برگزاری کلاس ها به صورت حضوری امکانپذیر نخواهد بود. البته در مدارس غیردولتی نیز به دلیل استاندارد نبودن فضای فیزیکی، سرویس های بهداشتی و ... امکان تشکیل کلاس حضوری وجود نخواهد داشت.
سعید رستگار از فعالان آموزشی در انتهای نشست می گوید: تقویم واکسیانسیون دست آموزش و پرورش نیست اما برای بازگشایی در سطوح مختلف، زمان‌بندی انجام شده‌است. به احتمال قوی با تأخیرها و تمدیدهای پی در پی تدریس مجازی همراه خواهد بود که هزینه آن را باید وزارت بپردازد. از این رو آموزش و پرورش بیش از اینکه با مدیران و معلمان خود هماهنگ شود باید با مسئولان وزارت بهداشت تعامل داشته باشد تا زمان‌بندی‌ها و تمهیدات بازگشایی حضوری با کمترین خطا و هزینه انجام شود.
به نظرم در شرایط فعلی آموزش و پرورش تحت هیچ شرایطی نباید دست به اقداماتی بزند که «آثار سوء احتمالی» آن «رسماً و نابجا» به نام آموزش و پرورش زده شود علی الخصوص در شرایط فعلی که نارضایتی‌های عمومی درون سازمانی (عدم اجرای درست رتبه بندی) نیز می تواند مزید بر علت باشد.
