گفتگو با استاد سانی خانی سازنده چگور؛
"چگور" این ساز با ریشه اقوام ایرانی را خیلی می شناسند و برخی ممکن است آشنایی چندانی با آن نداشته باشند. وقتی چگور توسط عاشیق (خواننده نواها و داستان های عشقی) نواخته می شود، شنونده ناخودگاه به عمق تاریخ سفر می کند، خود را در مسیر کوچ، در مسیر ییلاق و قشلاق، در مسیر زمان و در مسیر گذشته ای قرار می دهد که گویی گذشتگانش در آن حاضر و ناظرند. این ساز عاشیقی، وقتی با نوازندگی بالابان، این دلنشین ترین و غمگین ترین ابزار موسیقی ایلات، اقوام و عشایر ایرانی همراه می شود، حال و هوایی را می آفریند که گویی چکیده همه زندگی ایلات و عشایر ایرانی از چهارگوشه ایران است. چگور، برخاسته از اقوام ترک نشین استان های مرکزی ایران است اما ساختن و نواختن آن از شمال غربی ایران تا شمال شرقی ایران زمنی و از آذری ها و ارمنی های آن سوی رود ارس یا (آراز چایی) تا اقوام قشقایی و لر نیز رواج دارد. با توجه به اهمیت ساز "چگور" و هنر چگور نوازی با (استاد حسین سانی خانی) سازنده توانمند چگور از زرندیه استان مرکزی به گفتگو نشستیم که از نظر خوانندگان گرامی می گذرد.