جوان آنلاین: اقتصاد مقاومتی یعنی استفاده از ظرفیتهای هر منطقه در جهت احیای اقتصاد و کارآفرینی و رونق کسبوکارها؛ در این میان اقتصاد مردمی هم به منزله ورود شهروندان به بدنه تولید و راهاندازی کارگاههای کوچکی است که به تدریج توسعه یافته و مشاغل زیادی به همراه دارند. در استان سمنان و شهرستان لاسجرد، یکی از بسیجیان تصمیم میگیرد، به سراغ احیای دستپخت مادربزرگها و خوراکیهای دلنشین دوران کودکی این منطقه برود. علیاکبر معینیان که حالا یک کارآفرین به شمار میآید، با کمک بسیج این شهرستان کارگاههای متفاوتی برای تولید و عرضه انواع نان محلی و شیرینی و نان قندی، کیک و کاک راهاندازی و نفرات زیادی را مشغول به کار کرده است.
شوق سوغاتیهایی که مسافران میآورند و تماشای رنگ و طعم خوراکیهای رنگارنگ دل هر بینندهای را میبرد و هرگز از یادها نمیرود. هر منطقه و روستا و شهری مادربزرگها و مادرانی دارد که با عشق نان میپزند و شیرینی و نان قندی درست میکنند. ایران سرزمینی است که در کنار تمام ظرفیتهایش، هر دیارش با سوغاتیها و غذاهای محلیاش شناخته میشود. گاهی همین خوراکیهای اصیل مناطق، تحفههای دلپذیری هستند که مسافران در کنار چمدانهای خاطرهشان از سفری به عنوان سوغات یا یادگار میبرند. از همینرو بسیاری از ساکنان شهرها و روستاهایی که در مسیر شاهراههای مسافران قرار دارند؛ با تولید و عرضه خوراکیهای سنتی خود علاوه بر معرفی فرهنگ و اصالت منطقه و مردمانشان، کسبوکاری نیز برای خود ایجاد میکنند. کسبوکار پربرکتی که اگر از روی انصاف و اخلاق محصولات را آماده کند و به دست هموطنان برساند، بیشک رزقی حلال را سر سفره خانواده خود میگذارد.
بوی عطر نان در پایگاه بسیج
آقای علیاکبر معینیان یکی از بسیجیان فعال است که حالا ۵۰ سال دارد. او یکی از اهالی روستاهای لاسجرد در استان سمنان است که با انتخاب یک حرفه کوچک، گامهای بزرگ و استواری برداشته و سوغاتیهای دلچسب منطقه را به مسافران معرفی و عرضه کرده است.
او در مورد کاری که شروع کرده میگوید: «۱۰ سال پیش، ۵ میلیونتومان پسانداز داشتم و ۱۰ میلیونتومان هم قرض کردم و با مجموع ۱۵ میلیونتومان کار شیرمال پزی را در یک کارگاه ۱۲۰ متری با دو کارگر آغاز کردم.»
این تولیدکننده شیرینیهای محلی ادامه میدهد: «در آغاز با توجه به اینکه تعداد افراد بیکار در منطقه زیاد بود، طبقه فوقانی پایگاه بسیج این منطقه را تبدیل به یک کارگاه کردیم. در کارگاه کوچک، اما پررونق هرروز بیشتر تلاش میکردیم و امیدوار به روزهای خوش آینده بودیم.»
معینیان با اشاره به روزهای خوب و کارآفرینی برای افراد جویای شغل میگوید: «به فراخور فروش و کسب درآمد بیشتر در این مجموعه، حالا بیش از ۲۰ نفر از اهالی محل در این کارگاه مشغول به کار شدهاند و همچنین سهباب مغازه هم در کنار پایگاه ساختیم که با اجاره این واحدها درآمد حاصل از آن در جهت کمک به نیازمندان و اشتغال آفرینی بیشتر در محله صرف میشود.»
ساخت خانه برای محرومان
این جهادگر بسیجی که دستی در ساخت خانههای محرومان و نیازمندان هم دارد، در مورد اقداماتی که در جهت محرومیتزداییها صورت میگیرد، میگوید: «تاکنون از محل درآمد کارگاه و مغازهها و با کمک اهالی محله، ۹ واحد منزل برای افراد نیازمند که توان مالی کافی برای مرمت منازل خود نداشتند، ساخته و ساختمان پایگاه بسیج هم تعمیر و تجهیز شده است.»
معینیان توضیح میدهد: «در فصل بهاروتابستان به دلیل تعدد سفرها و شلوغی جادهها، افراد بیشتری در کارگاه کار میکنند. تمامی محصولات به صورت مستقیم عرضه میشوند. شیرمال، نان قندی، نان شکری، کیک سپهسالاری، نان شیرین محلی و کاک از جمله محصولات تولیدی کارگاههای ماست.»
او تأکید میکند، تمامی محصولات درکارگاه به صورت کاملاً سنتی آماده میشوند و همه مراحل پخت به همان شیوه قدیمی است. از هیچگونه رنگ خوراکی در محصولات استفاده نمیشود و تنها از زعفران برای رنگ و عطر و طعم سوغاتیهای خوشمزه منطقه استفاده میکنیم.»
در پیچوخمهای اداری
به گفته معینیان، درحال حاضر اصلیترین و مهمترین مشکل تولیدکنندگان در این شهر بوروکراسی اداری است. به دلیل نداشتن سیب سلامت امکان توزیع محصولات بین مغازهها و شهرهای دیگر فراهم نیست و محصولات تنها باید در یک مغازه عرضه شوند.
این بسیجی کارآفرین میگوید: «برای دریافت نشان سیب سلامت با قوانین پیچیدهای مواجه هستیم. یکی از آنها دریافت نشان سیب سلامت و به کارگیری و استخدام مهندس صنایع غذایی به عنوان مسئول فنی است. به دلیل کوچکی روستا و سختی راه و زمانبر بودن تردد، هیچکس حاضر به قبول این شغل نیست، از طرفی هزینه آزمایشگاه هم بالاست. استخدام مسئول فنی چه از لحاظ اقتصادی و چه از لحاظ دسترسی به نیروی کار مشکل است.»
این تولیدکننده نان و شیرینیهای سنتی ادامه میدهد: «اگر قانونی وجود داشت که به جای استخدام یک مسئول فنی برای هر کارگاه، چندکارگاه به طور مشترک اقدام به این کار میکردند، این مشکل حل میشد. با رفع مشکل سیب سلامت میتوانیم ۱۰ نفر به تعداد همکارانمان اضافه کنیم. وقتی در گام اول این اتفاق بیفتند به این معنی است که ۱۰ نفر، نانآور خانواده میشوند و در مرحله بعد برنامه داریم تا با تهیه دستگاه میوه خشککنی، کارهایمان را گسترش دهیم.»
این بسیجی فعال توضیح میدهد، مادران ما سالها در خانه برای خانواده انواع محصولات غذایی را تهیه و تولید میکردند و این هنر به فرزندان نیز منتقل شده است. توان افراد محلی در تهیه انواع محصولات سنتی بالاست، اما لازمه گسترش و پاگرفتن این هنر هماهنگی آن با ذائقه امروزی و خواست مردم این دوران است. با حمایت بیشتر و بهتر دستگاههای متولی در این امر میتوان روستاها را سرپا نگه داشت و خوراکیهای سنتی را حفظ کرد.
کارگاههای کوچک و پراکنده در روستاها یا شهرهای کم جمعیت اگر ورشکست شوند، لطمه چندانی به اقتصاد وارد نمیشود، اما اگر پابگیرند و فعال باشند بسیاری از خانوادهها صاحب شغل میشوند و چراغ روستا و شهرهای کم جمعیت روشن میماند.
