سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: عملیات والفجر ۴ در ۲۷ مهرماه ۱۳۶۲ آغاز شد و به مدت بیش از یک ماه ادامه یافت. این عملیات قرار بود فرورفتگی دره شیلر در داخل خاک ایران که بین دو شهر بانه و مریوان بود را تصرف کند و مأمن امن ضدانقلاب در این دره را پاکسازی کند. اگر به نقشه استان کردستان نگاه کنیم، دره شیلر مانند دماغهای به داخل خاک ایران نفوذ کرده است، درحالیکه متعلق به عراق است و پیش از جنگ نیز مشکلات بسیاری را از لحاظ امنیتی به ایران تحمیل میکرد.
پیش از شروع جنگ تحمیلی، یکی از نواحی پرتردد ضدانقلاب، دره شیلر بود. فرورفتگی این دره در خاک ایران و بلندیهای متعددش، باعث میشد پاکسازی آن کار دشواری به نظر آید. در شهریورماه ۱۳۵۸، شهید چمران به همراه گروهی متشکل از سپاه و ارتش و پیشمرگهای کرد مسلمان، عملیات چندین روزهای را برای پاکسازی این منطقه از لوث وجود ضدانقلاب آغاز کردند که تا حدودی موفقیتآمیز بود، اما مادامی که دره شیلر به خاک عراق تعلق داشت، ضدانقلاب دوباره میتوانست خود را پیدا کند و باز به پاسگاههای مرزی و دیگر نواحی کشورمان ضربه وارد کند.
بعد از عملیات والفجر ۲ که در کردستان عراق انجام گرفت و عملیات والفجر ۳ که در منطقه عمومی مهران انجام شد، نیروهای ایرانی تصمیم گرفتند کار دره شیلر را یکسره کنند و چشم فتنه دشمن در این دره مخوف را برای همیشه کور کنند؛ لذا عملیات والفجر ۴ با چندین روز کار شناسایی و اطلاعاتی طرحریزی به انجام رسید.
در این عملیات رزمندگان میبایست از دو محور بانه و مریوان کار را شروع میکردند و نیروها در داخل دره به یکدیگر ملحق میشدند. شروع عملیات طوفانی و غافلگیرکننده بود، اما استفاده دشمن از سلاحهای شیمیایی، باعث وارد آمدن تلفاتی به رزمندهها شد. از طرفی کمبود نیرو و سختیهای عملیات در یک منطقه کوهستانی، باعث شد تا در برخی از محورها الحاق صورت نگیرد و ادامه روند عملیات با دشواری صورت پذیرد. والفجر ۴ توانست بخشی از خاک کشورمان و بخش کوچکی از خاک عراق را به تصرف نیروهای خودی درآورد. هرچند هدف عمدهای که تصرف به دره شیلر بود، در این عملیات میسر نشد، اما رکودی که در پی عملیات رمضان در جبههها ایجاد شده بود، با این عملیات تا حد زیادی شکست و تجربیات آن باعث شد تا سالها بعد، عملیات والفجر ۱۰ در شمالغرب با موفقیت همراه باشد.
سرداری گمنام
سردار شهید علی رضائیان یکی از شاخصترین شهدای عملیات والفجر ۴ است که هرچند در زمان شهادتش به عنوان فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) سمت مهمی را عهدهدار بود، اما کمتر کسی با نام و زندگی این سردار رشید جبهههای شمالغرب آشنایی دارد.
شهید رضائیان در قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) جا پای بزرگمردانی، چون شهید محمد بروجردی اولین فرمانده این قرارگاه گذاشته بود. قرارگاهی که از اوایل درگیریها در کردستانات به شکل جدی ورود کرد و پس از کمرنگ شدن فعالیت ضدانقلاب، نیروهای این قرارگاه در عملیات صورت گرفته در غرب و جنوب نیز شرکت کردند.
شهید رضائیان متولد تهران، اما بزرگ شده اصفهان بود. از آن انقلابیهای پای کاری بود که در پرونده فعالیت انقلابیاش، چاپ اعلامیه به زبانهای خارجی برای آگاهسازی مردم دیگر کشورها از ماهیت انقلاب اسلامی مردم ایران دیده میشود. بعد از پیروزی انقلاب، این سردار شهید خیلی زود به سپاه پیوست و با بصیرتی که داشت، وارد میدان عمل شد و به عنوان یکی از اولین نفرات، در کردستان آشوبزده حضور یافت.
رضائیان در دوران حضورش در جبهه کردستانات، بارها مجروح شد. چنانچه یکبار با اصابت گلوله به سرش، مدتها به حالت اغما فرورفت. اما بعد از بهبودی دوباره به جبهه برگشت و با شایستگیهایی که نشان داد، به فرماندهی قرارگاه عملیاتی حمزه سیدالشهدا (ع) نائل آمد.
شهید رضائیان در سمت فرماندهی قرارگاه حمزه خیلی حضور نداشت و به همین خاطر کمتر از او در این سمت یاد میشود. نهایتاً علی رضائیان برای هدایت نیروها به عملیات والفجر ۴ ورود پیدا کرد و قبل از شروع مرحله سوم این عملیات در اوایل آبان ماه ۱۳۶۲ حین عملیات شناسایی به شهادت رسید.