سرويس ايران جوان آنلاين: شهر مشهد با فعالیت هزار و ۱۵۰ واحدکارگاهی تولید کفش حرف‌های زیادی برای تبدیل شدن به یکی از قطب‌های اصلی تولید این محصول داشت. ظرفیتی که علاوه بر فرصت اشتغالزایی مناسبی که داشت، قرار بود با برنامه‌ریزی و کمک مسئولان استانی و حتی کشوری راهی به بازار‌های جهانی نیز بیابد و مسیر صادرات و ارزآوری را در پیش بگیرد. اما حالا به‌رغم تمام ظرفیت‌های موجود، کفاشان با کمبود مواد اولیه روبه‌رو شده‌اند و تولیدات‌شان به نصف رسیده است. موضوعی‌که نیازمند رسیدگی فوری متولیان است تا چراغ این صنعت را روشن نگه دارند.
صنعت کفش شهر مشهد که سال‌ها بود مسیر رونق و توسعه را در پیش گرفته بود، حالا مدتی است در کمای نبود مواد اولیه گرفتار شده است. صنعتی که هزار و ۱۵۰ واحدکارگاهی تولیدی دارد و در هرکدام از این کارگاه‌ها هم اگر به صورت متوسط ۱۰ شاغل را در نظر بگیریم، به رقم اشتغالزایی بالای ۱۰ هزار نفری خواهیم رسید. همین موضوع به تنهایی دلیلی است تا متولیان بیایند و مشکلات این بخش را برطرف کنند. هرچند کفاشان مشهدی علاوه بر کاهش جمعیت بیکار در استان خراسان‌رضوی ظرفیتی برای صادرات محصولات‌شان و ارزآوری به کشور را هم فراهم کرده‌اند. در این راستا این نکته حائز اهمیت است که ظرفیت تولید سالانه کفش در مشهد حدود ۴۰ میلیون جفت است. کفش‌هایی که اکنون تولید نمی‌شوند چرا که مواد اولیه ارزان قیمت به دست تولیدکنندگان نمی‌رسد. افزایش قیمت نیز با توجه به محدودیت قدرت خرید مردم امکانپذیر نیست. مواد اولیه‌ای که در گذشته از طریق واردات تأمین می‌شد و حالا با توجه به نوسانات ارزی یکسال گذشته و تصمیم مسئولان به کاهش خروج ارز از کشور تأمین نمی‌شود یا به سختی و به قیمت چندبرابری به دست تولیدکنندگان می‌رسد.
تولید کفش با ظرفیت ۵۰ درصدی
بنابراین همین موانع باعث کاهش ۵۰ درصدی تولید کفش در شهر مشهد و فعالیت کفاشان با نیمی از ظرفیت‌شان شده است. در این خصوص رئیس اتحادیه صنف کفاشان مشهد تأکید می‌کند: «در حالی که ظرفیت صادرات کفش به خارج از کشور بالاست، اما با توجه به شرایط موجود نمی‌توانیم از حداکثر این ظرفیت بهره ببریم. همین موضوع نیز باعث این شده است که اکثر کارگاه‌های تولید کفش مشهد به طور تقریبی با ۵۰ درصد توان کار کنند.» اسماعیل پورملائکه با اشاره به اینکه در گذشته صادرات خوبی از مشهد انجام می‌شد، اضافه می‌کند: «اکنون صادرات این محصول به صورت ناپایدار است که این شرایط برای صنعت پویای گذشته ما به هیچ وجه قابل قبول نیست.» موضوعی که سال گذشته نیز رئیس انجمن صنفی تولیدکنندگان کفش خراسان‌رضوی نسبت به کاهش تولید کفش در مشهد هشدار داده و گفته بود که مواد اساسی برای تولید کفش در دسترس تولیدکنندگان قرار نمی‌گیرد. به طوری که اکثر کارگاه‌های تولید کفش با کمبود شدید رویه‌های مصنوعی، هکتون کف و چسب مواجه هستند. در همان سال گذشته ابوالفضل خوشخو تأکید کرده بود که اگر با همین روند پیش برویم صنعت کفش خراسان‌رضوی با مشکلات متعددی مواجه می‌شود.
ضرورت توجه مسئولان به داخلی‌سازی
مشکلاتی که از بحث دشواری در تأمین مواد اولیه شروع می‌شود و به تعطیل شدن یکی‌یکی واحد‌ها می‌انجامد. از همین رو در همین زمان که بحث واردات مواد اولیه داغ است باید زیرساخت‌های لازم برای تولید مواد اولیه صنایع دیگر فراهم شود. یکی از این مواد اولیه که قبل‌تر به آن اشاره شد چسب است که با برنامه‌ریزی مناسب از سوی مسئولان و با کمک صنایع پتروشیمی می‌توان آن را داخلی‌سازی کرد. کاری که با توجه به وجود تحریم‌ها و ضرورت بستن چشم امید به خارج از کشور باید سریع‌تر انجام بگیرد. رئیس اتحادیه صنف کفاشان مشهد با اشاره به وضعیت فعلی صنعت کفش مشهد بیان می‌کند: «در حال حاضر به حدی با افزایش قیمت مواجه شدیم که حتی مردم عادی هم توان خرید کفش ندارند. وقتی دستمزد کارگر، بیمه و هزینه آب، برق و گاز افزایش پیدا می‌کند، انتظار داریم تولیدکننده جنس خود را گران نکند؟ همین می‌شود که امکان تولید حداکثری نداشته باشیم.» پورملائکه با اشاره به اینکه یکی از مشکلات صنایعی همچون کفش خام فروشی است، ادامه می‌دهد: «بالاخره زمان آن فرا رسیده است که جلوی خام فروشی گرفته شود. در حال حاضر نیز در صنعت تولید چرم ابتدا پوست را به چرم تبدیل می‌کنند. در فاصله تبدیل پوست به چرم، یک‌سری اتفاقاتی، چون آلوده شدن خاک و آب رخ می‌دهد. بنابراین اگر قرار باشد چرم نیمه ساخت از کشور خارج شود، این عملاً ظلم به اقتصاد و محیط‌زیست کشور است.»
