برجام اساساً مانندیک معاهده سیاسی در امتداد برنامه‌های خصومت آمیز غرب علیه ملت ایران طراحی شد؛ از این رو، کشور‌های غربی با اهداف چندگانه سیاسی از جمله براندازی نظام اسلامی، تحدید و تضعیف قدرت روزافزون ایران اسلامی و جلوگیری از روند پیشرفت‌های ملت ایران در زمینه‌های مختلف به ویژه بهره برداری از انرژی هسته‌ای بر انعقاد آن اصرار داشتند.
با محقق نشدن هیچ یک از اهداف غرب در طول ده ساله عمر برجام، طرف‌های غربی تلاش می‌کنند تا از جنازه آن هم پس از تاریخ مصرفی که خود آنها تعیین کرده و در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل نیز به تصویب رسیده بود، سوء استفاده کنند.
چرایی ناخرسندی غربی‌ها از پایان تاریخ مصرف برجام زمانی آشکارتر می‌گردد که به هدف اصلی آنها در قالب طراحی جنگی ترکیبی شامل انقلاب رنگی، جنگ نیابتی، جنگ سایبری، جنگ اطلاعاتی و پروپاگاندا، نیرو‌های نامنظم، جنگ اقتصادی، حمایت از ناآرامی‌های داخلی و دیپلماسی اشاره گردد.
کافی است به محتوای دو کنفرانس امنیتی مونیخ و مسکو در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ همزمان با انعقاد برجام توجه شود که در قالب کتابی تحت عنوان «جنگ هیبریدی، رویکرد غیرمستقیم و انعطاف پذیر به تغییر رژیم» توسط اندرو کوربیکو به رشته تحریر درآمده است.
وی تغییر رژیم در ایران را هدف اصلی امریکا از طراحی جنگ ترکیبی برشمرده و می‌نویسد: ایجاد بحران در هماهنگی راهبردی ایران، ترکیه و روسیه از جمله اهداف امریکا برای تغییر رژیم در این سه کشور از هلال رنگی است. مهم‌ترین ظرفیت‌های ایران برای شکل‌گیری یک انقلاب رنگی موفق، به نظر او احیای جنبش سبز، درگیری‌های قومی، یک رخداد اختلاف برانگیز مانند انتخابات و ناامیدی از بهره برداری مناسب دولت از توافق هسته‌ای یا نارضایتی از لغو آن است.
این نویسنده روسی که کتاب خود را در حال و هوای نهایی شدن توافق هسته‌ای منتشر کرده است، می‌افزاید: «بخش‌هایی از جمعیت ایران انتظارات «غیرواقع بینانه» از نتایج این توافق دارند و اگر این توافق نتواند آنگونه که انتظار می‌رود، رفاه مردم را افزایش دهد یا اخلال و تأخیر‌های غیرمنتظره‌ای در اجرای آن رخ دهد، ممکن است تظاهرات عمومی علیه حکومت در ایران رخ دهد. او پیش بینی می‌کند امریکا و متحدان غربی‌اش راهی برای اتهام نقض توافق به ایران یافته و در اوج انتظارات مردم، تحریم‌ها را برگردانند.»
کوربیکو سال‌ها پیش از پاره شدن برجام می‌نویسد: یکی از سناریو‌های محتمل برای انقلاب رنگی در ایران، سوق دادن شرایط به سمت لغو توافقات هسته‌ای است زیرا با توجه به انتظارات بیش از حد برخی اقشار جامعه ایران از پیامد‌های توافق، ایجاد وقفه جدی در آن بهانه خوبی برای اعتراضات خیابانی خواهد بود. اگر ارتباطاتی میان سران این جنبش با سمن‌ها یا ارگان‌های اطلاعاتی غرب برقرار شده باشد، چنین اعتراضاتی می‌تواند جنبش سبز سال ۲۰۰۹ میلادی را به شکل «انقلاب سبز» تکرار و تکمیل کند.
در حالی هدف غرب از برجام براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام و مکتوب شده است که دولت وقت ایران نه تنها به آن وقعی ننهاده بلکه در یک خطای راهبردی هدف سیاسی ایران که اثبات بدعهدی امریکا و اروپا تعیین شده بود را به اهداف اقتصادی، لغو کلیه تحریم‌ها و حتی گشایش اقتصادی و سرمایه گذاری خارجی تغییر داد و احتمالا ناخواسته و صرفا از روی ناآگاهی، دقیقا رفتاری از خود نشان می‌دهد که نقشه دشمن را جهت زمینه‌سازی برای اغتشاش خیابانی تکمیل می‌کرد.
با این وجود دشمنان نظام اسلامی از جنگ ترکیبی ۱۴۰۱ طرفی نبسته و با رفع برخی نواقص آن در جنگ ۱۲ روزه تحمیلی سال جاری در صدد نهایی کردن آن برآمدند که با قدرت موشکی کشورمان مجبور به عقب‌نشینی گردیدند. از این رو، تلاش اروپا برای بازگرداندن تحریم‌ها و فعال کردن اسنپ بک در راستای جبران شکست‌های متعدد آنها ارزیابی می‌گردد. اگرچه شواهد زیادی نشان می‌دهند که این اقدام اروپا نیز بنابه دلایل زیادی من جمله مخالفت بیش از ۱۲۰ کشور و اتحادیه بزرگی مانند جنبش عدم تعهد نیز با شکست روبه‌رو خواهد شد.
