امید مردم تا همین چند سال قبل برای برچیده شدن بساط فساد در فوتبال به نماینده‌های در مجلس بود. نماینده‌هایی که دهه ۹۰ با شعار مبارزه با فساد در فوتبال پاپیش گذاشتند و اتفاقاً پرونده قطوری هم گردآوری کردند که قرار بود پای دانه‌درشت‌ها را به میز محاکمه بکشاند، اما هرگز از تودرتوی مجلس عبور نکرد تا ناهنجاری ریشه‌دار در فوتبال جمع شود، شاید به همین دلیل هم هست که امروز وعده‌های گاه و بی‌گاه مجلسی‌ها کسی را حتی دلخوش هم نمی‌کند، چه برسد به امیدوار!
یک دهه قبل، وعده‌های مجلس مردم را امیدوار کرد به رهایی فوتبال از چنگال شوم فساد، اما طولی نکشید که آتش تند آقایان خاکستر شد، به‌طوری‌که جمع‌آوری و مکتوب کردن فساد فوتبال در قالب یک پرونده قطور، تنها کاری بود که مدعیان برچیدن فساد در فوتبال انجام دادند، همین و بس. با وجود این هرازگاهی نماینده‌های مردم حرف‌هایی از برخورد می‌زنند، با این تفاوت که دیگر هیچ وعده‌ای نمی‌تواند روزنه امیدی ایجاد کند، خصوصاً که در موارد بعدی نیز در روی همان پاشنه می‌چرخید!
شهریور‌ماه ۹۸ نماینده مردم فریمان و سرخس در مجلس مدعی شد که کمیسیون اصل ۹۰ و کمیته تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی پیگیر پرونده ویلموتس است. دو سال بعد، اواخر اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، او رسیدگی به پرونده ویلموتس را مطالبه جدی مجلس از قوه قضائیه خواند و از محاکمه عاملان قرارداد با ویلموتس گفت. کمتر از دو ماه بعد، ابتدای خرداد همان سال، او بار دیگر از پرونده ویلموتس به عنوان یک تراژدی یاد کرد که باید برای مقصران آن رأیی مقتدرانه صادر شود و هشتم مرداد‌ماه همان سال نیز تأکید کرد مقصران پرونده ویلموتس خودشان باید پول را بدهند. صحبت‌های او عموماً به‌گونه‌ای بوده که تصور می‌شود به شدت حافظ منافع ملت است و خواهان مبارزه با فساد در فوتبال و برچیده شدن بساط آن. اما شاید مطالبه‌گری او مانند جملاتی که استفاده می‌کند، سفت و سخت و تند و تیز نیست که هیچ یک از مواردی که ظاهراً پیگیر آن بوده به نتیجه مثبتی نرسیده ست!
پرونده ویلموتس از آن دست پرونده‌هایی بود که مردم به شدت خواهان به نتیجه رسیدن آن و پای میز محاکمه کشیدن متخلفانش بودند. پرونده‌ای که نماینده‌های مردم در خانه ملت همواره با شور و حرارت خاصی در خصوص پیگیری آن و پای میز محاکمه کشیدن مقصرانش صحبت می‌کردند، اما سرنوشت پرونده ویلموتس با پرونده فساد در فوتبال تفاوتی نداشت و این یکی هم رفت کنار آن دیگری برای خاک خوردن و پیوستن به تاریخ و خاطره‌ها.
شاید به همین دلیل هم هست که امروز نماینده‌های مجلس با لحنی متفاوت‌تر در خصوص فساد در فوتبال (پرونده مس) صحبت می‌کنند. پرونده‌ای که اگرچه از همان روز‌های نخست به دست قوه قضائیه افتاد و کارش به راهرو‌های مجلس نکشید، اما هنوز هم در صف انتظار است برای مشخص شدن نتیجه!
در جریان داستان فساد پرسروصدای مس رفسنجان، واکنش نماینده‌های مردم متفاوت از دفعات قبل بود. او این‌بار صراحتاً توپ را به زمین قوه قضائیه انداخت و پای مجلس را از ماجرا بیرون کشید: «پس از بررسی مجلس و ارائه گزارش، دستگاه قضایی مسئول پیگیری و اعلام نتایج در خصوص این پرونده‌هاست و باید آنها نظر نهایی را بدهند. گزارش تحقیق و تفحص در خصوص پرونده فساد فوتبال در انتهای مجلس دهم، گزارش پرونده فساد فوتبال در ابتدای مجلس یازدهم و پرونده‌ای هم در خصوص سرمربی خارجی تیم ملی مطرح بود که به مراجع قضایی ارسال شد و دستگاه قضایی در این خصوص باید اطلاع‌رسانی کند.»، اما انداختن توپ به زمین قوه قضائیه از مجلس سلب مسئولیت نمی‌کند. مجلسی که نمایندگان حاضر در آن، قدرت خود را از مردم می‌گیرند و به همین دلیل باید مطالبه‌گر خواسته‌های مردم باشند، حتی از قوه قضائیه. هرچند که در لفافه گفتن اینکه ما مطالبه‌گریم، رأی و حکم با قوه قضائیه است، بیش از آنکه نشان‌دهنده عزم مجلس و نمایندگانش برای مبارزه با فساد حاکم بر فوتبال باشد، اعلام برائت غیررسمی آن را به تصویر می‌کشد. در حالی که در این بازی بی‌پایان فساد حاکم بر فوتبال، هیچ کس برنده نیست و همه بازنده‌اند.
