جوان آنلاین: کانال تلگرامی خیابان انقلاب نوشت:
ابومحمد جولانی رئیس‌جمهور خودخوانده سوریه به‌عنوان نماد تروریسم، افراط‌گرایی و چهره‌ای که سال‌ها در فهرست تروریست‌های جهانی قرار داشت به آمریکا سفر کرد و با دونالد ترامپ دیدار و گفتوگو کرد. این سفر، تصویری عریان از سیاست آمریکا در قبال تروریسم است.
یکی از مهم‌ترین گزاره‌هایی که در عرصه بین‌الملل در دهه‌های اخیر بسیار مطرح شده است، به پیوند سیاست کشورهای غربی با تروریسم برمی‌گردد. آمریکا و سایر کشورهای غربی همواره به مقوله تروریسم به‌عنوان ابزاری در جهت محقّق کردن منافع خود می‌نگرند. این گزاره بار‌ها اثبات شده است. در شرایط کنونی نیز سفر جولانی به آمریکا شفاف‌ترین سند برای اثبات آن به‌شمار می‌رود.
آمریکا که سال‌ها با شعار و ادعای «مبارزه با تروریسم» غرب آسیا را به خاک و خون کشیده، اکنون همان فردی را که تا چند ماه پیش برای سرش جایزه ۱۰ میلیون دلاری تعیین کرده بود، به‌عنوان «شریک ضدداعش» می‌پذیرد. این چرخش از منطق سرد ژئوپلیتیک برمی‌خیزد. در سیاست واشنگتن، تروریسم نه پدیده‌ای اخلاقی، بلکه ابزاری قابل تنظیم است؛ گاه دشمن، گاه متحد.
این رویکرد سابقه‌ای طولانی دارد. در جنگ علیه سوریه از سال ۲۰۱۱، آمریکا طبق اعتراف بسیاری از مقامات خود، به حمایت و تقویت گروه‌های تروریستی پرداخت. آمریکا بار‌ها نشان داده که مرز میان «تروریسم» و «منافع» را خود تعیین می‌کند.
جولانی سرکرده گروه تروریستی تحریرالشام تازه‌ترین نمونه این پارادوکس و تناقض است. کسی که سال‌ها مسئول کشتار غیرنظامیان شناخته می‌شد، حالا در فهرست مهمانان رسمی واشنگتن قرار گرفته است.
اما نکته‌ای بسیار مهم در این میان وجود دارد. شاید عده‌ای تصور کنند پذیرش جولانی در کاخ سفید به معنای پایان تحریم‌های آمریکا علیه سوریه و سرمایه‌گذاری این کشور و همچنین تلاش واشنگتن برای بازسازی سوریه باشد. اما این مسئله نسبتی با واقعیّت ندارد و دقیقاً در تضاد با خوی منفعت‌طلب آمریکا است.
به‌عنوان تنها یک نمونه، می‌توان مسئله تجاوز‌های رژیم صهیونیستی به سوریه را بررسی کرد. واشنگتن می‌تواند با یک تماس با تل آویو، تجاوز‌های ارتش رژیم اسرائیل به سوریه را متوقف کند، اما هیچگاه این تماس گرفته نخواهد شد. بلکه ترامپ سعی می‌کند با شعار‌های عوام‌فریبانه در مورد صلح و سرمایه‌گذاری، افکار عمومی را سرگرم نگه دارد.
همین تضاد است که چهره واقعی سیاست آمریکا را عیان می‌کند. کشوری که مدعی دفاع از حقوق بشر است، هزاران غیرنظامی را در افغانستان، عراق و حتی با حمایت‌های خود در غزه و یمن قربانی می‌کند، اما برای جولانی تروریست فرش قرمز پهن می‌کند.
در پشت این نمایش، طرحی مشترک میان واشنگتن و تل‌آویو با کلیدواژه‌های سوریه‌ی ضعیف، تجزیه‌شده و مطیع نهفته است.
اسرائیل همچنان با حملات مکرر به خاک سوریه، هرگونه شکل‌گیری قدرت مرکزی را نابود می‌کند و آمریکا با حفظ پایگاه‌های نظامی در شمال شرق و نفوذ در جنوب، عملا کنترل جغرافیای استراتژیک این کشور را در دست دارد.
جولانی در این میان صرفاً مهره‌ای موقت و سرمست از وعده‌های فریبنده ترامپ است، وعده‌هایی که قرار نیست هیچگاه عملی شود.
بهره سخن این است که همان‌طور که صدام و بن‌لادن روزی متحد واشنگتن بودند و روزی دیگر دشمن، جولانی هم تاریخ مصرف خود را خواهد داشت.
