نکته نگارشی در زبان‌فارسی

چرا «هوا» و «ساز» در «هواساز»، «باد» و «بان» در «بادبان»، «کاغذ» و «فروش» در «کاغذفروش»، «روز» و «گار» در «روزگار»، «باز» و «بین» در «بازبین»، «ژاژ» و «خای» در «ژاژخای» و «گرو» و «گان» در «گروگان» بی‌فاصله نوشته می‌شوند، نه با نیم‌فاصله؟

جوان آنلاین: حسین جاوید در کانال تلگرامی خود نوشت: در خط فارسی حروف «ا»، «د»، «ذ»، «ر»، «ز»، «ژ» و «و» فقط به حروف پیش از خودشان می‌چسبند و امکان پیوستن به حروف پس از خود را ندارند. وقتی واژه‌ای مختوم به یکی از این حروف است و پسوند یا جزء دیگری به آن اضافه می‌شود و آن را تبدیل به واژه مشتق یا مرکب می‌کند فاصله‌ای در مرز دو جزء (کلمه نخستین و جزء افزوده) وجود نخواهد داشت، بنابراین این ساخت‌ها را با عنوان «بی‌فاصله» می‌شناسیم و از «نیم‌فاصله» برای اشاره به آنها استفاده نمی‌کنیم. مثلاً «هوا» و «ساز» در «هواساز»، «باد» و «بان» در «بادبان»، «کاغذ» و «فروش» در «کاغذفروش»، «روز» و «گار» در «روزگار»، «باز» و «بین» در «بازبین»، «ژاژ» و «خای» در «ژاژخای» و «گرو» و «گان» در «گروگان» بی‌فاصله نوشته می‌شوند، نه با نیم‌فاصله.