حجاب، حریمی میان زن و مرد نامحرم است و سبب فروکش کردن غریزه جنسی می‌شود. اگر این غریزه در مسیر طبیعی خود خاموش گردد، باعث می‌شود بسیاری از مشکلات در جامعه به وجود نیاید و اگر چنین حریمی برداشته شود و آزادی بی‌قید و شرط به میان بیاید، شاهد بسیاری از مشکلات خواهیم بود.
از آنجا که غریزه جنسی، نیرومند و، چون اسبی سرکش است که اگر در مسیر غیر‌طبیعی و غیر‌شرعی بیشتر اطاعت شود و افسارش رهاتر گردد، سرکش‌تر می‌شود و ضربه‌ای کاری‌تر بر انسان وارد می‌کند.
برهنگی زنان و آرایش و عشوه‌گری آنان، مردان مخصوصاً جوانان را در تحریکی دائم قرار می‌دهد؛ تحریکی که سبب ایجاد هیجان‌های بیمارگونه عصبی می‌شود و گاه سرچشمه امراض روانی است.
در واقع حیا و حجاب زن، تدبیری است که او برای گرانبها کردن خود و حفظ جایگاهش در برابر مرد به کار می‌برد و از آنجایی که زن ضعف مرد را در آن نیازی می‌داند که خداوند متعال در وجود مردان نهاده‌است و همچنین زن می‌داند که خداوند او را مظهر معشوقیت قرار داده‌است؛ بنابراین با عفت و حجاب، بهتر می‌تواند مرد را مجذوب خود کند و با وقار خود بر احترام خویش بیفزاید.
باید گفت، نه‌تن‌ها شرع مقدس اسلام بر حجاب تأکید دارد و زنان را ملزم به رعایت حجاب کرده‌است، بلکه غیر‌مسلمانان نیز بر این موضوع اذعان دارند. در گفته‌های آنان می‌توان به اهمیت حجاب پی برد که حتی آنان که به دین اسلام قائل نیستند، حجاب را امری پسندیده می‌دانند.
برتراند راسل می‌گوید: «از لحاظ هنر، مایه تأسف است که به آسانی به زنان بتوان دست یافت و خیلی بهتر است که وصال زنان دشوار باشد، بدون آنکه غیرممکن گردد.»
ویل دورانت می‌گوید: «آنچه بجوییم و نیابیم عزیز و گرانبها می‌گردد. زیبایی به قدرت میل بستگی دارد و میل با اقناع و ارضا، ضعیف و با منع و جلوگیری، قوی می‌گردد.»
خودداری از انبساط و امساک در بذل و بخشش، بهترین سلاح برای شکار مردان است. اگر اعضای نهایی انسان را در معرض عام تشریح می‌کردند، توجه ما به آن جلب می‌شد، ولی رغبت و قصد به ندرت تحریک می‌گردد. مرد جوان به دنبال چشمان پر از حیاست و بی‌آنکه بداند، حس می‌کند که این خودداری ظریفانه از یک لطف و رقت عالی خبر می‌دهد.»
چارلی چاپلین که یکی از بازیگران مشهور جهان است در نامه‌ای به دخترش می‌نویسد: «برهنگی بیماری عصر ماست و من پیرم. شاید حرف‌های خنده‌آور می‌زنم، اما به گمان من تن عریان تو باید مال کسی باشد که روح عریانش را دوست داری.»
خانم گاندی می‌گوید: «ای زنان! اگر آرایش کردن شما تنها به منظور جلب شهوت مرد است، از این کار خودداری کنید و زیر بار چنین خفت و خواری نروید.»
آلفرد هیچکاک فیلمساز مشهوری است. وی می‌گوید: «من معتقدم که زن هم باید مثل فیلمی پرهیجان باشد. بدین معنی که ماهیت خود را کمتر نشان دهد و برای کشف خود، مرد را به نیروی تخیل و تصور زیادتری وادارد. باید زنان پیوسته بر همین شیوه رفتار کنند. یعنی کمتر ماهیت خود را در معرض نمایش قرار دهند و بگذارند مرد برای کشف آن‌ها بیشتر به خود زحمت بدهد. زنان شرقی تا چند سال پیش به خاطر حجاب و نقاب و رو‌بندی که به کار می‌بردند، خود به خود جذاب می‌نمودند و همین مسئله، جاذبه نیرومندی بدان‌ها می‌داد، اما به تدریج با تلاشی که زنان این کشور‌ها برای برابری با زنان غربی از خود نشان می‌دهند؛ حجاب و پوششی که دیروز بر زن شرقی کشیده شده‌بود، از میان می‌رود و همراه آن از جاذبه جنسی او هم کاسته می‌شود.»
خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز طی مقاله‌ای با عنوان «زنان در آغوش اسلام امنیتی تازه می‌یابند» می‌نویسد: پوشش (حجاب) برای زن این امکان را فراهم ساخته که در شهر‌های شلوغ بتواند به راحتی فعالیت کند و از مزاحمت مردان جوان و نوجوانانی که در جست‌وجوی کار از اطراف و اکناف کشور به پایتخت سرازیر شده‌اند، در امان بماند. این لباس یک پیام غیرقابل تردید به اطرافیان می‌فرستد. حجاب می‌گوید: این زن نجیب است. با او کار نداشته‌باشید و به وی اجازه می‌دهد بدون اینکه مورد آزار جنسی قرار گیرد در اتوبوس‌های شلوغ شهر سوار شود.»
خانم ساچیکو موراتا که اهل هوکائیدوی ژاپن است، بعد از خاتمه تحصیلات به دانشکده حقوق دانشگاه چلیا در رشته حقوق قضایی راه یافت و موفق به دریافت مدرک لیسانس شد و بعد از آن، برای تحقیق در زمینه فقه اسلامی به ویژه فقه جعفری به ایران آمد و در دانشگاه الهیات و معارف اسلامی به اخذ دکترای الهیات نایل گردید. وی با اینکه با زبان عربی و فارسی آشنایی نداشت، در اثر جدیت با این دو زبان هم آشنا شد تا توانست دکترای الهیات را کسب نماید. ایشان بودایی مذهب و همسرش مسیحی است و احتمالاً بعد از انقلاب اسلامی مسلمان شده‌است. در مصاحبه‌ای به سؤالات بسیاری پاسخ داد که یک سؤال او در اینجا آورده می‌شود.
خبرنگار از او می‌پرسد: به نظر شما حجاب یعنی چه؟ شما محجوبه بودن خانم‌ها را ترجیح می‌دهید یا مکشوفه بودن را؟ خانم ساچیکو موراتا در جواب می‌گوید: «حتماً محجوبه بودن را ترجیح می‌دهم و حد معقول پوشش را می‌پسندم، زیرا لطف زن به محجوبه بودن اوست. اصولاً طبع هر انسانی طالب کشف تنوع‌هاست. وقتی زنان به شکل امروزی مکشوفه باشند، چیزی برای جلب توجه مرد باقی نمی‌گذارد.
هر چیز بااهمیتی وقتی چندین‌بار رویارو قرار گیرد، اهمیت خود را از دست می‌دهد و این موضوع در تحکیم روابط زناشویی نقش بسیار مهم و مؤثری دارد. در مغرب زمین که زن‌ها قیود را گسسته‌اند و انواع لباس‌های کوتاه و زننده می‌پوشند، روابط زناشویی آنان از کمترین استحکامی برخوردار نیست.»
پژوهشگر حوزه زنان
