صحبت‌هاي معاون تـوسعـه ورزش قـهــرمـاني و حرفه‌اي وزارت ورزش و جوانان، نمك پاشيدن بر زخم هوادار است. پولادگر مدعي است همه تلاش مي‌كنيم ديدار پرسپوليس- النصر با حضور تماشاگران برگزار شود و تأكيد دارد كه بهترين شكل هم اين است كه تماشاگران در ورزشگاه حضور داشته باشند. حال آنكه اين بهترين شكل، شامل‌حال تيم ملي فوتبال ايران نمي‌شود.
دو سال پيش و در جريان سفر بهاري پرسپوليس به شهر گوا جهت ديدار با تيم گوا بود كه انتشار پستي براي سرخپوشان ايران حاشيه‌ساز شد! صفحه رسمي اينستاگرام پرسپوليس با انتشار پستي، مسائل تاريخي گذشته را به ديدار سرخپوشان با نماينده هند در ليگ قهرمانان ارتباط داد، پستي جنجالي كه واكنش‌هاي بسياري از سوي كاربران هندي در پي داشت و فدراسيون اين كشور را بر آن داشت تا از باشگاه پرسپوليس بابت اين اقدام شكايت كند. هرچند كه باشگاه پرسپوليس بلافاصله پست معروف را حذف و حتي عذرخواهي هم كرد، اما تبعات اين شكايت 17هزار و 500 دلار جريمه در پی داشت و البته محروميت تماشاگران از يك بازي خانگي در ليگ قهرمانان! جريمه‌اي كه به دليل اپيدمي كرونا و برگزاري بازي‌ها در ورزشگاه‌هاي خالي از جمعيت به بعد از كرونا موكول شد و حالا پرسپوليس كه سال گذشته به دليل عدم اخذ جواز حرفه‌اي از حضور در ليگ قهرمانان آسيا محروم بود، امسال بايد تاوان اشتباهاش را بپردازد، آن هم در مصاف با النصر. دیداری كه قرار است اواخر هفته آينده در ورزشگاه آزادي برگزار شود.
ترديدي نيست كه پرسپوليس بايد تاوان اشتباه خود را بدهد، اما اظهارات معاون وزير در خصوص تلاش براي برداشتن محروميت هواداران اين تيم در مصاف با النصر است كه جاي بحث دارد، آن‌هم در شرايطي كه علاوه بر پرسپوليس، استقلال هم در اين دوره از رقابت‌هاي ليگ برتر از حمايت هواداران خود در آزادي محروم بود، بدون اينكه اشتباهي مرتكب شده باشد! ضمن اينكه تيم ملي فوتبال ايران نيز همين فردا قرار است در ورزشگاه خالي از جمعيت در مصافي دوستانه با آنگولا ديدار كند و حالا اين سؤال مطرح است كه اگر برگزاري بازي با حضور تماشاگر بهترين شكل ممكن است، اين بهترين شامل‌حال سرخابي‌هاي پايتخت يا حتي ديدار دوستانه تيم ملي نمي‌شود؟!
قلم قرمز روي يار دوازدهم!
سال‌ها پيش، درست زماني كه كشورهاي عربي حاشيه خليج هميشه فارس درصدد آن بودند كه با رايگان اعلام كردن مسابقات فوتبال، پاي مردم را به استاديوم‌ها باز و اندكي از سكوها را با هزار و يك ترفند مالي پر كنند، سكوهاي ورزشگاه‌هاي ايران جاي سوزن انداختن نبود، نه فقط در آزادي كه در اكثر شهرهاي شمالي و جنوبي از تختي اهواز و انزلي و آبادان گرفته تا نقش جهان.
استقبال پرشور هواداران از فوتبال ايران چه در رده ملي و چه باشگاهي در آسيا مثال زدني بود، به‌طوري‌كه ای‌اف‌سی با فراغ بال سهميه تيم‌هاي ايران براي حضور در رقابت‌هايي چون جام باشگاه‌ها و بعد از آن ليگ قهرمانان آسيا را افزايش مي‌داد، چراكه حضور تماشاگران ايراني باعث افزايش هيجان و جذابيت بازي‌ها مي‌شد و اين براي كنفدراسيون فوتبال آسيا بسيار حائز اهميت بود. توجهي كه فوتبال ايران نيز از قبال آن سود مي‌برد و همين دليل خوبي بود براي افتخار به هواداراني كه يار دوازدهم فوتبال ايران بودند.
با این وجود بعد از حرفه‌اي شدن فوتبال، توجه كنفدراسيون فوتبال آسيا به زيرساخت‌ها و باز شدن پاي تماشاگران كشورهاي حاشيه خليج هميشه فارس به ورزشگاه‌ها، ورق برگشت و تماشاگران فوتبال ايران كه تا پيش از آن مايه مباهات، افتخار و گاه حتي اهرم فشار بودند، كم‌كم كارآيي خود را براي مسئولان از دست دادند، به‌طوري‌كه برگزاري بازي بدون تماشاگر به امري عادي در فوتبال ايران تبديل شد كه گاه نتيجه اشتباهات يك تيم و بهانه‌اي براي توبيخ بود و گاهی نيز نتيجه اهمال‌كاري‌هايي كه نمونه آن را در نوسازي و تعميرات ورزشگاه آزادي به وضوح مي‌توان ديد.
استفاده ابزاري
فوتبال ايران هرچه دارد از هواداران است. واقعيتي كه در كمال تأسف طي سال‌هاي اخير به دستاويزي براي آقايان تبديل شده است، از مقام و مسئول گرفته تا مدير و مربي و بازيكن! در واقع استفاده ابزاري از هواداراني كه بي‌ترديد سرمايه‌هاي اين فوتبال هستند در فوتبال ايران امري عادي و حتي روتين شده كه گاه با وجود دريافتي‌هاي ميلياردي بر سرش منت مي‌گذارند و گاه با تابلوي ورود ممنوع، چنان به سادگي از كنارش عبور مي‌كنند كه گويي فراموش مي‌شود همين هوادار است كه با حضور پرشورش بساط دستيابي آقايان به اهدافشان را فراهم می‌کند.
بهانه‌اي كه پذيرفتني نيست
واقعيت اما نه ادعاي پولادگر در خصوص تلاش همه‌جانبه برای فراهم كردن شرایط حضور هواداران در بازي پرسپوليس- النصر كه جمله تلخي است كه مهيار عسكريان، سرپرست مديرعاملي شركت توسعه و نگهداري اماكن ورزشي كشور در واكنش به دغدغه‌هاي افشين پيرواني براي ميزباني سرخپوشان در ليگ قهرمانان گفته بود: «تعهد و مسئوليتي در قبال ميزباني پرسپوليس در ليگ قهرمانان آسيا نداريم.» مسئله مهم در واقع همان تعهدي است كه عسكريان صراحتاً مي‌گويد در قبال ميزباني سرخپوشان ندارند. تعهدي كه ديگر مسئولان نيز برابر هواداران ندارند كه اگر داشتند نه عسكريان به خودش اجازه بيان آن را مي‌داد و نه آزادي امروز صحنه‌اي از يك مخروبه بود كه نتواند پذيراي هواداران باشد. ورزشگاهي كه روزي مملو از جمعيت و شكوهش مثال زدني بود، امروز به بهانه تعمير و بازسازي به ويرانه‌اي مي‌ماند كه اميدي به سرپا شدنش حتي تا پايان سال هم نيست. با اين اوصاف پربيراه نيست اگر صحبت‌هاي پولادگر را نمك پاشيدن بر زخم هوادار فوتبال بدانيم.
