سال‌هاست برای فوتبال ایران از بیت‌المال خرج می‌شود. سال‌هاست که فوتبالیست ایرانی و باشگاه‌های ایران عادت کرده‌اند میلیاردی بگیرند و هیج ثمری هم نداشته باشند. سال‌هاست که شاهد پول‌پاشی فراوان در فوتبال هستیم و امروز ثمره آن لیگی شده که تیم‌های مدعی و بزرگش حتی توانایی شکست دادن حریفان معمولی خود را هم ندارند، چه برسد به اینکه بخواهند از پس حریفان بزرگ قاره‌ای برآیند.
سال‌هاست که ما می‌گوییم و کسی باور نمی‌کند که می‌توان برای فوتبال اینقدر خرج نکرد، اما نتیجه گرفت. اصلاً مگر فوتبال دهه ۶۰ چگونه بود که هنوز با دیدن بازی‌هایش کیف می‌کنیم. بگذریم، حالا شاهد از غیب رسیده، از جایی آن‌طرف کره زمین، تیمی پیدا شده که با بودجه کم، با کارگری و بدون ریخت و پاش قهرمان شده، اتفاقی که کل جهان فوتبال را متعجب کرده است.
قهرمانی «میالبی» در لیگ سوئد یکی از غیرمنتظره‌ترین اتفاقات سال‌های اخیر فوتبال اروپا بوده است. باشگاهی از روستایی کوچک با جمعیتی حدود هزار و ۳۰۰ نفر که اکثر ساکنانش ماهیگیر هستند. این تیم موفق شد با بودجه‌ای ناچیز، معادل حقوق سه روز یک بازیکن حرفه‌ای، عنوان قهرمانی را به دست آورد. بازیکنان این تیم در کنار فوتبال، مشاغل دیگری، چون کارگری دارند و استادیوم‌شان تنها چند متر با دریا فاصله دارد. سرمربی تیم، «آندرس تورستنسون»، نه سابقه حرفه‌ای چشمگیری دارد و نه تجربه مربیگری در سطح بالا را. او پیش‌تر افسر ارتش و مدیر یک مدرسه بود. با این حال توانست با نظم، انگیزه و انسجام تیمی، میالبی را از لیگ سوم به قهرمانی برساند. این تیم در مسیر موفقیت خود حریفان بزرگی مانند مالمو، گوتبورگ و هاماربی را پشت سر گذاشت.
حالا «میالبی» را بگذارید کنار تیم‌های بزرگ فوتبال ایران، تیم‌هایی که بدون نظم، انگیزه، انسجام، مدیریت و بار فنی فقط فقط ادعا دارند. تیم‌هایی که همین حالا هیچ فایده و خروجی برای فوتبال ایران ندارند. باور کنید می‌توان برای فوتبال اینقدر خرج نکرد و نتیجه گرفت. البته به شرط آنکه اساس کار درست باشد. میالبی این واقعیت را جلوی چشم فوتبال ایران گذاشت، به شرطی که کسی باشد و آن را ببیند که به قول معروف «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است».
