کد خبر: 994958
تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۸ - ۰۶:۲۳
رفتار‌های ما در قبال شیوع یک بحران چگونه باید باشد؟
اتفاقاتی همچون شیوع کرونا باید به همه ما گوشزد کند که رفتار خود را برای مواجهه با بحران، تعدیل و اصلاح کنیم و بی‌شک این هشدار برای فرهنگسازان جامعه جدی‌تر است. متأسفانه واکنش‌های رفتاری پیشین ما در قبال اتفاقاتی همچون سیل، زلزله، آتش‌سوزی و بسیاری دیگر از حوادث نشانگر آن است که برای مواجهه منطقی با چنین مواردی تربیت نشده و آموزش ندیده‌ایم. با این وصف به نظر می‌رسد باید بسیجی عمومی با موضوع آموزش و فرهنگسازی در این زمینه شکل بگیرد، به گونه‌ای که در مقابل چنین حوادثی غافلگیر نشویم یا به بیراهه نرویم
حسین گل‌محمدی
سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: درست در ایامی که روز‌های پایانی سال را سپری می‌کنیم و مردم در حال و هوای نزدیکی عید نوروز هستند یک بیماری اپیدمیک از مبدأ کشور چین به بسیاری از کشور‌ها سرایت و کشور ما را نیز درگیر می‌کند. در چنین شرایطی کشور‌های مبتلا به بیماری در شرایطی خاص و اورژانسی قرار می‌گیرند و قاعدتاً شرایط اورژانسی رفتار‌های خاص خودش را می‌طلبد، اما متأسفانه رویکرد و رفتار بسیاری از ما در قبال شیوع این بیماری یا اخبار مربوط به آن دقیقاً نقطه مقابل یک برنامه دفاعی منطقی برای مقابله و مهار بیماری است.

ترویج هراس و بی‌خیالی در شبکه‌های اجتماعی
شبکه‌های اجتماعی پر شده است از اخبار غیررسمی و هولناکی که طبق معمول موضوع را بزرگ‌نمایی یا برعکس کوچک‌نمایی می‌کنند و مخاطب را در وضعیت ابهام‌آلود غوطه‌ور میان هراس افراطی تا بی‌خیالی تفریطی قرار می‌دهند.
بعضی‌ها آن‌قدر می‌ترسند که خود را در اتاقکی از خانه حبس و حتی از ارتباط با سایر اعضای خانواده خودداری می‌کنند و بعضی‌ها با دست شسته نشده و آلوده از دستفروش‌ها خوراکی می‌خرند و با اشتها می‌خورند. بی‌تردید هر دو این رفتار‌ها نیازمند آموزش و تعادل است. این‌همه پیام‌های آموزشی از طریق رسانه‌های رسمی و حتی پیامک‌های فراگیر مردم را به رعایت اصولی کاملاً روشن و شفاف برای پیشگیری از بیماری دعوت می‌کند، اما ما همچنان اصرار داریم یا هیولایی بسازیم و از ترس آن بمیریم یا از کنار موضوع ساده‌انگارانه بگذریم و باز هم قربانی شویم.

پیام‌های اغراق شده را بیشتر باور می‌کنیم
بی‌تردید بخش اعظمی از این افراط و تفریط‌ها ریشه در اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی غلط شبکه‌های اجتماعی دارد و متأسفانه بسیاری از ما پیام‌های اغراق شده این شبکه‌ها را بیشتر از اخبار رسمی باور می‌کنیم. موجی از جوک‌ها و لطیفه‌ها نیز در شبکه‌ها به راه می‌افتد که به لوث شدن موضوع دامن می‌زند. در این میان مخاطب شبکه‌ها نمی‌داند هشدار‌های هراس‌انگیز را باور کند یا جوک‌ها و طنز‌های رنگارنگ را؟!

هدف و بهانه تعطیلات را متوجه نمی‌شویم!
از سویی مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل می‌کنند و به کارمندان مرخصی می‌دهند که در خانه بمانند، ولی همین تعطیلات را بهانه شمال رفتن می‌کنیم و به آسیب‌پذیری خودمان و دیگران دامن می‌زنیم. بعضی‌ها به هر بهانه‌ای راهی جاده چالوس می‌شوند. اصلاً گاهی علت تعطیلی را نمی‌دانند و فقط می‌دانند که تعطیلند! حتی در تعطیلات مربوط به کاهش آلودگی هوا نیز شاهد این موضوع هستیم. وقتی کیفیت هوا از حد استاندارد خارج شود تنفس برای کودکان و گروه‌های خاص دشوار می‌شود. اگر مدرسه‌ها تعطیل می‌شوند به این دلیل است که بچه‌ها از آلودگی در امان باشند. گناه آن بچه‌ای که آسم یا کسی که آلرژی دارد و مدام سرفه می‌کند چیست؟ علت اصلی تعطیلی، کاهش تردد در خیابان‌ها و شهر‌ها است. اگر مدرسه تعطیل باشد، تعداد خودرو‌ها در سطح شهر کم می‌شود و والدین کمتری مجبور می‌شوند با یک دستگاه ماشین مثل سرویس مدرسه عمل کنند. اگر تعطیل است، چون شرایط زیستن اضطراری اعلام شده است و باید در خانه ماند و اقدامات بهداشتی را رعایت کرد. باید از سفر‌های غیرضروری گذشت و در خانه ماند، اما خیلی‌ها با این تعطیلی‌ها توی دلشان عروسی برپا می‌شود. مدرسه بچه او را از کارهایش عقب انداخته و خانه‌نشین کرده است. حالا که خانه است می‌توانند بیرون بروند و تمام کارهایشان را انجام دهند. می‌توانند پاساژگردی بروند. می‌توانند کافه یا رستوران بروند. می‌توانند ...

اسفبار وقتی است که مهد کودک و مدارس که تعطیل می‌شود مادر‌ها بچه‌ها را مستقیم به بوستان نزدیک خانه می‌برند و به جای ساعت درس خواندن اجازه بازی می‌دهند. بچه‌ها موقع بازی اکسیژن بیشتری صرف کرده و با هر بار نفس کشیدن آلودگی بیشتری را می‌بلعند. چرا خوشحالید از این تعطیلی؟! تعطیلی برای آلودگی کرونایی یا آلودگی هوا گریه دارد نه خوشحالی! اگر شهر آلوده است و شما خوشحال که می‌توانید بدون بیدار شدن وقت مدرسه بخوابید، چرا کودک‌تان را برای بازی به کوچه می‌فرستید؟ چرا با دست خودتان او را به استقبال بیمار شدن می‌فرستید؟

کرونا چه چیزی را به ما گوشزد می‌کند؟
اتفاقاتی همچون شیوع کرونا باید به همه ما گوشزد کند که رفتار خود را برای مواجهه با بحران، تعدیل و اصلاح کنیم و بی‌شک این هشدار برای فرهنگسازان جامعه جدی‌تر است. متأسفانه واکنش‌های رفتاری پیشین ما در قبال اتفاقاتی همچون سیل، زلزله، آتش‌سوزی و بسیاری دیگر از حوادث نشانگر آن است که برای مواجهه منطقی با چنین مواردی تربیت نشده و آموزش ندیده‌ایم. با این وصف به نظر می‌رسد باید بسیجی عمومی با موضوع آموزش و فرهنگسازی در این زمینه شکل بگیرد، به گونه‌ای که در مقابل چنین حوادثی غافلگیر نشویم یا به بیراهه نرویم. وقت آن است که به ویژه از حوادث چند سال اخیر تجربه‌اندوزی کرده و با آسیب‌شناسی علمی آن از سوی متخصصان، تألیفاتی مصداقی و اثرگذار تدوین و در مراکز آموزشی تدریس شود. در واقع فقدان آموزش مهم‌ترین پاشنه آشیل ما در این زمینه است و آن‌قدر که از نبود آموزش و فرهنگسازی آسیب دیده‌ایم از عوامل دیگر متضرر نشده‌ایم.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار