ریخت و پاش‌های فوتبال سال‌هاست که امان این رشته را بریده و با بی‌تفاوتی مسئولان بعید است به این زودی‌ها تغییری در شیوه مدیریتی فوتبال ایجاد شود. کارشناسان و رسانه‌ها بار‌ها در خصوص این سوءمدیریت‌ها هشدار داده بودند، اما از آنجا که گوش شنوایی برای شنیدن واقعیت‌ها وجود نداشت، رقم قرارداد‌ها نجومی‌تر از گذشته شد و حالا که بحران ارز کشور را تحت تأثیر قرار داده تازه آقایان فهمیده‌اند بدون ارز دولتی قادر به پرداخت دستمزد بازیکنان خارجی خود نیستند!
افزایش نرخ ارز از آن دست مشکلاتی است که همه آحاد جامعه را به چالش کشیده و اثرات آن به وضوح قابل مشاهده است. در شرایطی که ارز دولتی فقط به کالا‌های اساسی اختصاص پیدا می‌کند، یکی از مدیران باشگاه‌های فوتبال در این وانفسای اقتصادی درخواست دلار ۴۲۰۰ تومانی کرده است!
خواندن مصاحبه مدیرعامل باشگاه سپاهان که همچنان به دنبال گرفتن ارز از دولت است بیشتر از آنکه عجیب باشد، ناراحت‌کننده است. باشگاه سپاهان در فصل نقل و انتقالات دو بازیکن خارجی و دو مربی خارجی به خدمت گرفت و دستمزد همه آن‌ها نیز باید به دلار پرداخت شود. همه مدیران فوتبالی که در این روز‌ها دربه‌در به دنبال جور کردن حقوق‌های دلاری بازیکنان و مربیان خارجی‌شان هستند، بالا رفتن قیمت ارز را دلیل بحرانی شدن شرایط باشگاه‌شان اعلام می‌کنند، در صورتی که تا قبل از گران شدن دلار اغلب تیم‌های لیگ برتری بدهکار خارجی داشتند و پرونده‌شان در مجامع بین‌المللی باز بود. سیر صعودی قیمت ارز‌های خارجی عامل کم‌توان شدن اقشار آسیب‌پذیر و کم‌درآمد است و بدون شک این موضوع نمی‌تواند بهانه مدیران ولخرج فوتبالی برای ماستمالی کردن ریخت و پاش‌هایشان باشد. تابش، مدیرعامل سپاهان در گفتوگو با ایسنا گفته است: «قرار بود با مجوز وزارت ورزش و جوانان، بانک مرکزی به ما ارز ۴۲۰۰ تومانی اختصاص دهد، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است!»
خدا را شکر که هنوز این اتفاق نیفتاده و امیدواریم در آینده هم اتفاق نیفتد. چرا باید در این شرایط ارز دولتی به فوتبالی تعلق بگیرد که حاشیه و جنجال از سرورویش می‌بارد و در این سال‌ها پول‌های زیادی را از بیت‌المال هدر داده است.ای کاش آقای مدیر آنقدر که نگران جور شدن ارز دولتی برای بازیکنان خارجی‌اش است، نگران فراهم شدن ارز دولتی برای کالا‌های اساسی از جمله دارو هم بود. البته سپاهان تنها تیمی نیست که در پرداخت دستمزد دلاری خارجی‌هایش عاجز مانده و سایرین نیز آشکارا و پنهان منتظر کمک‌های دولتی هستند. این در حالی است که تا همین چند وقت پیش همه باشگاه‌ها دم از خصوصی شدن و تأمین هزینه‌های خود می‌زدند. طبق قانون، تیم‌های خصوصی نباید از کمک‌های دولتی بهره‌مند شوند و معلوم نیست چرا بسیاری از همان‌ها برای گرفتن ارز دولتی تلاش می‌کنند.
نکته دیگر اینکه سایر ورزش‌ها نیز با بحران ارز مواجهند و وزارت ورزش و جوانان تنها حاضر به پرداخت ارز ثانویه به آن‌ها شده است. البته این ارز ثانویه نیز به همه فدراسیون‌ها تعلق نمی‌گیرد. در یک ماه اخیر چندین سفر تیم‌های مختلف ورزشی به رقابت‌های بین‌المللی لغو شده و هیچ یک از مدیران و ورزشکاران حرف از ارز دولتی نزده‌اند. کشتی، ورزش اول ایران برای گرفتن ارز ثانویه هفته‌ها دوندگی کرد و آقایان در وزارت با تأخیر فراوان پرداخت آن را پذیرفتند. چگونه است که همان وزراتخانه به یک باشگاه فوتبال وعده ارز دولتی می‌دهد در صورتی که وضعیت اعزام تیم‌های ملی کشتی کشور‌مان به رقابت‌های جهانی مجارستان در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد. درست است که بالا رفتن قیمت دلار کمر اقتصاد کشور و مردم را شکسته، اما حداقل یک بام و دو هوای مدیران عیان شده است. پرداخت دستمزد‌های ذکر شده در قرارداد‌های رسمی برعهده باشگاه‌هاست و این رقم نباید از پول بیت‌المال و حق مردم پرداخت شود.
