این روزها در سواحل دریای خزر جا برای سوزن انداختن نیست. مردم از دست زبالهها عاصی شدهاند، اما انگار در تقسیم وظایف، جمعآوری آن را به عهده کسی نگذاشتهاند. گویا طلای کثیف بلای جان ساحلنشینان شده است.
زیبایی و سرسبزی شهرهای شمالی حالا به دلیل انباشت زباله در حال از بین رفتن است. این مناطق علاوه بر زبالههای اهالی، بار زبالههای مسافران و گردشگران را هم باید به دوش بکشند. تخلیه زبالهها در حاشیه ساحل علاوه بر آلودگی و آلایندگی، ساحل دریای زیبای شمال را هم به آلودگی زیست محیطی کشانده و اکوسیستم این مناطق را با خطر جدی مواجه ساخته است. در این خصوص برخی نمایندگان اعتراض و راهکارهای خود را برای برونرفت از این وضعیت اعلام کردهاند هرچند اظهار نظر بدون پیگیری نتیجه نخواهد داد با این حال باید برای استانهای شمالی کاری کرد. نبود مدیریت پسماند به رغم وجود قوانین، خلأیی است که باید با مشارکت مردم و دولت و سایر دستگاههای ذیربط برطرف شود. در این خصوص به نظرات چند نماینده مجلس که از سوی «خانه ملت» ارائه شده است میپردازیم. علیمحمد شاعری نماینده بهشهر در مجلس شورای اسلامی میگوید: «بیش از ۷ هزار تن زباله در نوار ساحلی دریای خزر متأسفانه تخلیه میشود».
عزتالله یوسفیانملا نماینده آمل هم از اینکه سواحل خزر در تسخیر زبالههاست گلهمند است. وی میگوید: «نمیتوان پابرهنه در سواحل راه رفت، چون پر از شیشه خرده است.» سرانه تولید زباله در شمال کشور بیش از یک کیلو است یعنی بیشتر از هر جای ایران. مهرداد لاهوتی نماینده لنگرود در مجلس اینگونه به این سؤال که چرا این سرانه بالاست؟ جواب میدهد: «سالانه حدود ۳۶ میلیون گردشگر از شمال دیدن میکنند که طبیعتاً این مهمانان تولید پسماند میکنند.» حالا این زبالهها شیرابه تولید میکنند و تازه آغاز فرآیند تخریبی آن شروع میشود. علیمحمد شاعری نماینده بهشهر میگوید: «من به آن زهرابه میگویم، شیرابه نیستند.» وی میافزاید: «این زهرابهها وارد آب زیرزمینی شده و آن را آلوده میکنند و به تبع آن خاک را تخریب میکنند. همچنین راه خود را به دریا باز میکنند تا زیستگاه آبزیان را نابود کنند.» مردم از دست زبالهها عاصی شدهاند، اما انگار در تقسیم وظایف، جمعآوری آن را به عهده کسی نگذاشتهاند. یوسفیانملا به نبود متولی مشخص در مورد جمعآوری زبالهها از سواحل دریا اشاره دارد و میگوید: «دریا باید به تناسب مساحت شهرهای ساحلی متولی داشته باشد، ولی نه استانداریها و نه شهرداریها امکانات خود را به کار نمیگیرند.» نبود فاضلاب صنعتی در شهرهای شمالی هم از طنزهای تلخی است که نمک بر زخم زباله شمال کشور میپاشد. لاهوتی نماینده لنگرود میگوید: «بیش از ۱۰ سال است که پروژه صنعتیسازی فاضلاب شهرهای شمالی شروع شده، ولی با منابع ناچیزی که دولت به این طرح اختصاص میدهد چشمانداز روشنی نمیتوان برای به نتیجه رسیدن آن متصور شد.»
حالا رشد کوه زباله را میتوان با چشم دید که هرچند وقت یک بار بر سر راه شمالیها سبز میشود. راهحلها برای برونرفت از این مشکل مشخص است؛ باید آنها را سوزاند یا دفن کرد که دفن آن به خاطر اینکه سطح آب در شمال بالاست بسیار سخت است. تولید برق از این زبالهها راه حلی اقتصادی است که شاعری نماینده بهشهر هم به آن تأکید دارد. وی میگوید: «میتوان با نصب زبالهسوزهای مدرن این زبالهها را تبدیل کرد به مواد سوختی برای نیروگاهها تا از آن برق تولید کرد.» فکری که به ذهن دولتیها هم رسیده، چون اخیراً برای حل معضل پسماندها با ارائه لایحهای به سرمایهگذاران بسته تشویقی دادند، اولویت دولت استانهای شمالی است. مهرداد لاهوتی در آخر اینگونه میگوید: «اگر سرمایهگذاران پول خود را به بخش پسماندها بیاورند دولت خرید برق آنها را به قیمت مناسب تضمین خواهد کرد.» طلای کثیف بلای جان مردم شده است.